Του ΤΑΣΟΥ ΚΑΤΙΝΤΣΑΡΟΥ
Ολοκληρώνοντας σήμερα το αφιέρωμά μας στον Δεκέμβρη του 1944, αναδημοσιεύουμε το πολύ σημαντικό κείμενο του σ. Τάσου Κατιντσάρου : «Δεκέμβρης ’44: “Αυτά τα κόκκινα σημάδια είναι από αίμα…”».
Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, υπάρχουν ακόμα σπίτια στις προσφυγικές γειτονιέςτης Αθήνας που έχουν σημάδια από τις σφαίρες, ακόμα και μισοσβησμένα συνθήματα του Δεκέμβρη. Στο Δουργούτι υπήρχαν στις προσφυγικές πολυκατοικίες του ’36, μέχρι αυτές να βαφτούν πρόχειρα και να «ευπρεπιστούν» για τις ανάγκες της Ολυμπιάδας… Στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας υπάρχουν ακόμη. Ο λόγος όμως στον Τάσο:
Υπάρχουν σελίδες της σύγχρονης ιστορίας που καίνε… Υπάρχουν γεγονότα που δεν γίνονται λαϊκό ανάγνωσμα ούτε εικονογραφούνται σε περιοδικά ποικίλης ύλης…
Υπάρχουν ταξικές συγκρούσεις όπου ήρωες είναι οι ίδιες οι λαϊκές μάζες και όχι «μυθικά» πρόσωπα…
Δεν είναι η επετειομανία της εποχής που μας αναγκάζει να σκύψουμε πάλι απάνω από τον Κόκκινο Δεκέμβρη του ’44. Είναι η θέλησή μας να συνεχίσουμε τον αγώνα για τη νικηφόρα επανάσταση που δεν θα χαθεί μέσα από νέες Βάρκιζες: γι’ αυτό είναι απαραίτητη η μάχη της μνήμης ενάντια στη λήθη,
Διαβάστε την πολύ ενδιαφέρουσα συνέχεια στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα πατώντας εδώ.
Ολοκληρώνοντας σήμερα το αφιέρωμά μας στον Δεκέμβρη του 1944, αναδημοσιεύουμε το πολύ σημαντικό κείμενο του σ. Τάσου Κατιντσάρου : «Δεκέμβρης ’44: “Αυτά τα κόκκινα σημάδια είναι από αίμα…”».
Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, υπάρχουν ακόμα σπίτια στις προσφυγικές γειτονιέςτης Αθήνας που έχουν σημάδια από τις σφαίρες, ακόμα και μισοσβησμένα συνθήματα του Δεκέμβρη. Στο Δουργούτι υπήρχαν στις προσφυγικές πολυκατοικίες του ’36, μέχρι αυτές να βαφτούν πρόχειρα και να «ευπρεπιστούν» για τις ανάγκες της Ολυμπιάδας… Στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας υπάρχουν ακόμη. Ο λόγος όμως στον Τάσο:
Υπάρχουν σελίδες της σύγχρονης ιστορίας που καίνε… Υπάρχουν γεγονότα που δεν γίνονται λαϊκό ανάγνωσμα ούτε εικονογραφούνται σε περιοδικά ποικίλης ύλης…
Υπάρχουν ταξικές συγκρούσεις όπου ήρωες είναι οι ίδιες οι λαϊκές μάζες και όχι «μυθικά» πρόσωπα…
Δεν είναι η επετειομανία της εποχής που μας αναγκάζει να σκύψουμε πάλι απάνω από τον Κόκκινο Δεκέμβρη του ’44. Είναι η θέλησή μας να συνεχίσουμε τον αγώνα για τη νικηφόρα επανάσταση που δεν θα χαθεί μέσα από νέες Βάρκιζες: γι’ αυτό είναι απαραίτητη η μάχη της μνήμης ενάντια στη λήθη,
Διαβάστε την πολύ ενδιαφέρουσα συνέχεια στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα πατώντας εδώ.
Δημοσίευση σχολίου