Μπορεί ο Αντώνης Σαμαράς να μην έχει κλείσει ακόμη χρόνο στο αξίωμα του πρωθυπουργού, αλλά τόσο οι παράγοντες που επηρεάζουν ισχυρά την πολιτική ζωή του τόπου όσο και τα στελέχη της ΝΔ λαμβάνουν ήδη θέσεις για τη μετά τον Σαμαρά εποχή, η οποία όλοι σχεδόν εκτιμούν ότι θα είναι σύντομη - πιθανότατα ως τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν αυτές.
Φυσικά, οι υπολογισμοί αυτού του είδους υπόκεινται σε πάσης φύσεως ανατροπές και απρόβλεπτες εξελίξεις, οι οποίες αλλάζουν άρδην το πολιτικό σκηνικό. Ελάχιστοι είναι, πάντως, αυτοί που θεωρούν ότι με την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Σαμαρά είναι δυνατόν να επιβιώσει με αυτή τη σύνθεση μετά τις εκλογές ή να πάρει η ΝΔ ποσοστό μεγαλύτερο από αυτό που πήρε πέρσι.
Ο Α. Σαμαράς έχει ήδη χρεωθεί προσωπικά τα δύο κατά πολύ χειρότερα εκλογικά αποτελέσματα της ιστορίας της ΝΔ, κι αυτή τη στιγμή όλα δείχνουν ότι θα χρεωθεί και το τρίτο χειρότερο αποτέλεσμα της.
Με το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου να οδηγείται με δημοσκοπική βεβαιότητα σε μονοψήφιο ποσοστό και τη ΔΗΜΑΡ να ετοιμάζεται για τον πολιτικό αποκεφαλισμό του Φώτη Κουβέλη προκειμένου να προσκολληθεί στον ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ είναι εξαιρετικά δύσκολο να σχηματίσει κυβερνητική πλειοψηφία, ακόμη και στην καθόλου βέβαιη περίπτωση που έρθει πρώτο κόμμα.
Αν όντως η ΝΔ χάσει την εξουσία στις εκλογές, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα ο Αντώνης Σαμαράς να παραμείνει αρχηγός του κόμματος της μνημονιακής Δεξιάς. Γι' αυτό το ενδεχόμενο, λοιπόν, γίνονται όλες οι προαναφερθείσες προετοιμασίες για τη μετασαμαρική εποχή.
Η διάσπαση της Δεξιάς
Τα χείριστα εκλογικά αποτελέσματα της ΝΔ υπό τον Σαμαρά δεν σηματοδοτούν μεταστροφή των δεξιών ψηφοφόρων. Αποτυπώνουν απλώς τη διάσπαση της Δεξιάς σε μνημονιακή -την οποία εκφράζει η ΝΔ- και αντιμνημονιακή - την οποία εκπροσωπούν τόσο οι Ανεξάρτητοι Έλληνες όσο και η Χρυσή Αυγή. Ειρήσθω εν παρόδω ότι σημασία γι'αυτό το άρθρο δεν έχει η σε βάθος εξέταση του πόσο αντιμνημονιακή δύναμη είναι η Χρυσή Αυγή, αλλά το γεγονός ότι ως τέτοια την εκλαμβάνουν οι δεξιοί ψηφοφόροι που την ψηφίζουν.
Στο απίστευτα άθλιο ποσοστό της τάξης του 18,85% (!) που πήρε με τον Σαμαρά αρχηγό η ΝΔ στις εκλογές του Μαΐου του 2012, αν προστεθεί το 10,61 % των Ανεξάρτητων Ελλήνων και το 6,97% της Χρυσής Αυγής, βλέπουμε ότι το άθροισμα των ψήφων της Δεξιάς ανεβαίνει στο 36,43%.
Στο συνολικό αυτό ποσοστό πρέπει να προσθέσουμε και το 6,5% που είχαν πάρει συνολικά τα κόμματα της Ντόρας Μπακογιάννη (2,55%), του Στέφανου Μάνου (1,8%) και του Θάνου Τζήμερου 2,15% καθώς και το 2,9% που πήρε και ο ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη. Διαπιστώνουμε τότε μάλλον έκπληκτοι ότι το ποσοστό των δεξιών κομμάτων ανήλθε ακόμη και τον περσινό Μάη σε... 45,83%
Βήματα επανασυσπείρωσης
Στις εκλογές που έγιναν ένα μόλις μήνα αργότερα, πέρσι τον Ιούνιο η Δεξιά έκανε ορισμένα βήματα επανασυσπείρωσης των δυνάμεων της κάτω σημαία της Νέας Δημοκρατίας.
Ο Αντώνης Σαμαράς λεηλάτησε τα μνημονιακά δεξιά εξωκοινοβουλευτικά κόμματα της Ντόρας,του Τζήμερου και του Μάνου. Από το 6,5% που είχαν τους πήρε το 5% και τους άφησε μόνο 1,59%. "Εφαγε" σχεδόν το 1,5% από το ΛΑΟΣ αφήνοντας του μόνο 1,5%. "Δάγκωσε" και ένα 3% από τον Πάνο Καμένο με αποτέλεσμα η ΝΔ να ανεβεί στο 29.66%.
Προσθέτοντας στο ποσοστό αυτό το 7,51% που πήραν τον Ιούνιο του 2012 οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και το 6,92% της Χρυσής Αυγής, φτάνουμε σε ποσοστό των κύριων κομμάτων της Δεξιάς που αθροίζονται στο 44,09%. Μαζί με το και το 1,58 του ΛΑΟΣ και το 1,59%% του Τζήμερου , το συνολικό ποσοστό των δεξιών κομμάτων πέρσι τον Ιούνιο έφτασε στο 47,26%.
Ενώ, δηλαδή, το ποσοστό της Ν.Δ ανέβηκε κατά έντεκα ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες, το συνολικό ποσοστό της Δεξιάς δεν ανέβηκε ούτε καν... μιάμιση μονάδα! Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι η ΝΔ επανασυσπείρωσε σε κάποιο βαθμό τους δεξιούς ψηφοφόρους - όχι αρκετά, πάντως, ώστε να αποτρέψει το δεύτερο χειρότερο αποτέλεσμα της ιστορίας της.
Το στοίχημα του αρχηγού
Παρατηρούμε εν ολίγοις ότι ο Σαμαράς εξόντωσε τα εξωκοινοβουλευτικά δεξιά κόμματα και επανέφερε στο εκλογικό στρατόπεδο της ΝΔ τους ψηφοφόρους της. Απέτυχε όμως -τουλάχιστον σε πρώτη φάση- να λυγίσει την αντίσταση των πιο συγκριτικά μεγάλων αντιμνημονιακών θυμάτων, των Ανεξάρτητων Ελλήνων και της Χρυσής Αυγής. Η μνημονιακή Δεξιά της ΝΔ πήρε 29,66%, αλλά το ποσοστό δύο κομμάτων της αντιμνημονιακής Δεξιάς ανέρχεται αθροιστικά στο 14,43%, χωρίς αυτό καθόλου να σημαίνει ότι με έμμεσο τρόπο επιθυμούμε να υποβάλουμε τη σκέψη ότι Ανεξάρτητοι Έλληνες και Χρυσή Αυγή συγκλίνουν. Κάθε άλλο. Καμία σχέση.
Η αναλογία 2 προς 1 της μνημονιακής προς την αντιμνημονιακή Δεξιά συνιστά τεράστιο πρόβλημα για τη ΝΔ. Ο νέος ηγέτης της μετά τον Σαμαρά καλείται να ενσωματώσει τους αντιμνημονιακούς δεξιούς ψηφοφόρους στη... μνημονιακή ΝΔ! Δεν είναι εύκολη αυτή η αποστολή, αλλά δεν είναι και
αδύνατη, όμως φαντάζει με την πρώτη ματιά.
Το κεφαλαιώδες και πρώτιστο ζήτημα είναι σε ποια βάση θα επιχειρηθεί η απορρόφηση της αντιμνημονικής Δεξιάς από τη ΝΔ>
Αστικός συντηρητισμός
Η πρώτη κατεύθυνση είναι, φυσικά, η εμμονή στη φυσιογνωμία ενός συντηρητικού αστικού κόμματος, το οποίο θα πρεσβεύει ένα αυταρχικό κράτος με βαθύτατα αντιλαϊκή πολιτική, που όμως θα τηρεί τα προσχήματα της νομιμότητας, όπως αυτά θα καθορίζονται κάθε φορά από την ευρωπαϊκή Δεξιά. Εννοείται ότι τα προσχήματα αυτά αλλάζουν διαρκώς ανάλογα με τις πολιτικές σκοπιμότητες της στιγμής.
Η γραμμή αυτή αντιμετωπίζει εχθρικά τη Χρυσή Αυγή. Δικαιολογημένα τη θεωρεί ανταγωνιστικό πόλο προς τη ΝΔ στις σημερινές συνθήκες. Από καθαρά αστική, και μάλιστα συντηρητική, σκοπιά, τη θεωρεί «πολιτικό υπόκοσμο» και την περιφρονεί, αποφεύγοντας το συγχρονισμό μαζί της. Σχηματικά μιλώντας, αισθάνεται την ίδια απέχθεια που αισθανόταν πριν από μισό αιώνα η Ελένη Βλάχου, ιδιοκτήτρια της Καθημερινής, προς τους χυδαίους συνταγματάρχες δικτάτορες.
Με ΗΠΑ ή με Γερμανία;
Ο επόμενος ηγέτης της Νέας Δημοκρατίας θα έχει προηγουμένως να λύσει ένα πολύ σοβαρότερο πρόβλημα διεθνούς προσανατολισμού: Θα διατηρήσει τη ΝΔ ως όργανο της γερμανικής πολιτικής ή θα την ξαναστρέψει προς τις ΗΠΑ;
Όσο οξύνονται οι αντιθέσεις και η διαπάλη της Ουάσιγκτον με το Βερολίνο, αυτό το πρόβλημα γίνεται όλο και πιο πιεστικό. Η γερμανοκρατία δεν έχει γερές βάσεις στην Ελλάδα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των κορυφαίων ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων είναι στραμμένη προς τις ΗΠΑ, καθώς δραστηριοποιούνται στους τομείς της ενέργειας και της ναυτιλίας, όπου η αμερικάνικη επιρροή είναι τεράστια. Αντικειμενικά, λοιπόν, τα συμφέροντα τους είναι με τους Αμερικάνους και όχι με τους Γερμανούς.
Ακροδεξιά διολίσθηση
Η δεύτερη κύρια κατεύθυνση που μπορούσε να ακολουθήσει ο μετασαμαρικός ηγέτης της ΝΔ είναι η ώσμωση της επίσημης Δεξιάς με την Ακροδεξιά της Χρυσής Αυγής και η ουσιαστική συγχώνευση των δύο κομμάτων, όπως έγινε με την de facto απορρόφηση του ΛΑΟΣ και των ψηφοφόρων του από τη ΝΔ.
Το αντίτιμο για κάτι τέτοιο θα είναι ακροδεξιά διολίσθηση της ΝΔ στην πολιτική της γραμμή και την ιδεολογία της - και, βεβαίως η παραμονή της σε γερμανική τροχιά. Ετσι όμως θα κινδυνεύσει σοβαρότατα από τους Ανεξάρτητους Έλληνες, αν δεν κατορθώσει να τους διαλύσει, γιατί η μετατόπιση προς το ακροδεξιό άκρο του πολιτικού φάσματος και η ενίσχυση των δεσμών υποτέλειας με το Βερολίνο αφήνουν εντελώς ανοιχτό το χώρο στην αντιμνημονιακή Δεξιάς να επιδιώξει στενές σχέσεις, ίσως προνομιακές με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μια τέτοια εξέλιξη ανάδειξης των Δεξιών αντιμνημονιακών δυνάμεων σε κατεξοχήν συνομιλητές των Αμερικανών θα ήταν ολέθρια για τη Νέα Δημοκρατίοας. Μια Δεξιά διχασμένη και από πλευράς διεθνών στηριγμάτων είναι αμφίβολο αν θα ξαναέβλεπε εξουσία παρά ως ... "τσόντα" σαν το σημερινό ΠΑΣΟΚ.
Δημοσίευση σχολίου