Είναι ο Περισσός, ηλίθιε

Πηγή: Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου - "Unfollow"

Η απόλυση του Νίκου Μπογιόπουλου από τον Ριζοσπάστη προκάλεσε συζητήσεις επί συζητήσεων και παρότι πρόκειται για μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις όπου οι πληροφορίες των ρεπορτάζ σχεδόν όλων των ΜΜΕ συμφωνούν, κάποιοι -στο όνομά του ΚΚΕ!- άλλα προπαγανδίζουν...

Όπως ο πνιγμένος που πιάνεται απ΄τα μαλλιά για να σωθεί, έτσι και κάποιοι -στο όνομα του ΚΚΕ!- έχουν προχωρήσει τα τελευταία 24ωρα σε μια απίστευτου χαμηλού επιπέδου σπέκουλα, ένα ξεκατίνιασμα, που ούτε λίγο ούτε πολύ θέλει τον Νίκο Μπογιόπουλο να αρνείται τον κομματικό μισθό των 800 ευρώ, γιατί του «έπεφταν λίγα». Εμείς θα τους πιστεύαμε και θα γράφαμε λίβελους για τον «φραγκοφονιά» Μπογιόπουλο, που τολμά να έχει οικονομικές αξιώσεις από το Κόμμα, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα: εδώ και καιρό ο Μπογιόπουλος είχε παραιτηθεί του μισθού του, δούλευε στον Ριζοσπάστη εθελοντικά, και απλώς είχε διαμηνύσει στην διεύθυνση της εφημερίδας και στην ηγεσία του ΚΚΕ ότι δεν πρόκειται, για ιδεολογικούς λόγους, να υπογράψει καμία ατομική σύμβαση εργασίας. Ναι, καλά διαβάσατε: αρνήθηκε να υπογράψει ατομική σύμβαση, από αυτές δηλαδή που αντιμάχεται το ΚΚΕ για όλους τους εργαζόμενους όλων των εταιριών. Ή τουλάχιστον για όλους τους εργαζόμενους, εκτός από αυτούς που εργάζονται για το ίδιο το ΚΚΕ.

Είναι δεδομένο ότι αυτούς τους κάποιους -που μιλούν στο όνομα του ΚΚΕ!- δεν τους πιστεύει κανείς. Άλλωστε το κείμενο που διαβάζετε δεν προέκυψε ως μια ανάγκη ετερόκλητης υπεράσπισης του Ν. Μπογιόπουλου, καθώς κανείς (ούτε το ΚΚΕ αν το επιχειρούσε, ούτε κανείς αυτόκλητος στο όνομα του ΚΚΕ) δεν έχει πια τη δυνατότητα της αναπάντητης σπέκουλας. Όμως το ζήτημα δεν είναι η αποτελεσματικότητα της σπέκουλας. Δεν είναι αν και σε ποιο βαθμό μπορεί να σπιλώσει κανείς -εξ' ονόματος του ΚΚΕ!- ένα από τα ελάχιστα στελέχη του Κόμματος που απολαμβάνει κοινή αποδοχή. Το ζήτημα είναι σε τι σημείο μπορεί να φτάσει η «φιλο»-κομματική προπαγάνδα για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα.

Διάβασα ότι ο Ν. Μπογιόπουλος απολύθηκε γιατί του την είχαν φυλαγμένη από πέρυσι όταν, στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου του κόμματος, αρθρογράφησε στον Ριζοσπάστη για τη λάθος πορεία που έχει πάρει το κόμμα, όπως φάνηκε και στις εκλογές. Είναι αλήθεια. Διάβασα επίσης ότι απολύθηκε γιατί εξέδωσε βιβλίο, χωρίς την έγκριση του ΚΚΕ. Το βιβλίο Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε έγινε επιτυχία, αλλά όχι ανάμεσα στα ηγετικά κλιμάκια του ΚΚΕ, που προσπάθησαν να δημιουργήσουν «ψιθύρους» γύρω από την έκδοσή του. Επίσης είναι αλήθεια, όπως αλήθεια είναι ότι τα δύο περιστατικά είναι περισσότερο αφορμές, παρά πραγματικοί λόγοι...

Ο Νίκος Μπογιόπουλος έχει ένα φοβερό χάρισμα που, για κάποιο ακατανόητο λόγο, είναι ασυγχώρητο σε εκείνους από το ΚΚΕ που παριστάνουν τους «φίλους» του ΚΚΕ (και είναι περίεργο που δεν αντιδρά ενάντιά τους το ΚΚΕ): Να είναι ένας σύγχρονος κομμουνιστής, ένας αριστερός που μπορεί να μιλήσει με σημερινούς όρους, δίχως να κουράζει με συνεχείς παλαιοκομματικές αναφορές στους θεωρητικούς του κομμουνισμού, στη Σοβιετική Ένωση και σε πάσης φύσεως κομμουνιστικά φετίχ. Ένα από τα ελάχιστα -αν όχι το μόνο- στελέχη του ΚΚΕ που μπορεί να μιλήσει και σε νεώτερους και να προκαλέσει συζητήσεις.

Να τα αφήσει, όμως, αυτά τα...σύγχρονα. «Εδώ είναι ΚΚΕ, τί το κάναμε, αμέρικαν μπαρ;» λένε κάποιοι «φίλοι» του ΚΚΕ. Αντί λοιπόν το ΚΚΕ να απολύει τους Μπογιόπουλους, μήπως θα έπρεπε να κάνει κάτι με αυτούς τους «φίλους» του;