Όταν το Ισραήλ εξαπέλυσε την πρόσφατη επίθεσή του στη Γάζα, την Επιχείρηση με το παρατσούκλι “Protective Edge” [“Αιχμή Προστασίας”], είχε την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ισραηλινών. Με το μακελειό συμφωνούσαν όχι μόνον οι δεξιοί και οι δηλωμένοι φασίστες˙ στους θερμούς υποστηριχτές του συμπεριλαμβανόταν το Εργατικό Κόμμα του Ισραήλ [το μεγαλύτερο κόμμα της “αντιπολίτευσης” στην Κνέσετ (βουλή)], η φιλελεύθερη υπουργός δικαιοσύνης Τζίπι Λίβνι (1) και το κόμμα Meretz (2), που οι ίδιοι διακηρύσσουν ότι είναι σοσιαλδημοκράτες και “το μοναδικό σιωνιστικό αριστερό κόμμα”. Το Meretz θα κάνει πίσω τελικά, όπως ακριβώς συνέβη και στο μακελειό του 2008-2009, που έφτασαν στο σημείο να ισχυριστούν ότι, στην πραγματικότητα, ευθύς εξαρχής ήταν αντίθετοι με τον πόλεμο.
“Συλλαλητήριο Ειρήνης”
Στις 16 Αυγούστου, το Meretz, μαζί με το Hadash (3), την Peace Now (4) και άλλους φορείς που “αγαπούν την ειρήνη”, οργάνωσαν ένα συλλαλητήριο στην Πλατεία Ράμπιν στο Τελ Αβίβ, όπου συγκεντρώθηκαν χιλιάδες Ισραηλινοί. Οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου περιέγραψαν τη συμμετοχή ως θριαμβευτική υποστήριξη της ειρηνικής επίλυσης της κατάστασης. Κάποιοι έφτασαν στο σημείο να δηλώσουν ότι το συλλαλητήριο ήταν μια παρακαταθήκη για τη δύναμη που έχει η αριστερά και η εργατική τάξη στο Ισραήλ.
Ο Ισραηλινός Jahan M. εκθείαζε το συλλαλητήριο στη σελίδα του στο facebook (5) γράφοντας: “Μέσα στο ίδιο το Ισραήλ διοργανώθηκε το μεγαλύτερο μάλλον αντιπολεμικό συλλαλητήριο στον κόσμο για τη Γάζα, φανερώνοντας τη δυναμική που έχουν στο Ισραήλ η εργατική τάξη και οι αριστεροί ακτιβιστές, κάτι όμως που εξακολουθεί να μη βλέπει ένα μεγάλο ποσοστό της διεθνούς αριστεράς. Όπως όλες οι χώρες στον κόσμο, έτσι και το Ισραήλ έχει εργατική τάξη και, όπως όλοι οι εργάτες και καταπιεσμένοι, ενδιαφέρονται κι αυτοί βασικά για την ανατροπή των πλούσιων που εκμεταλλεύονται την εργατική τους δύναμη”.
O Jahan M., στην ουσία, κανονικοποίησε την παράνομη ύπαρξη του Ισραήλ˙ αγνόησε την αποικιοκρατική φύση του, και διαχώρισε την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης από την εγγενώς ρατσιστική, εβραϊκή, σούπερ-μάτσο ιδεολογία που διαιωνίζει η ισραηλινή εργατική συνομοσπονδία από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της. Κι ας μη μιλήσουμε για το ότι το συλλαλητήριο, όση φαντασία κι αν διαθέτει κανείς, δεν ήταν σε καμία περίπτωση το μεγαλύτερο αντιπολεμικό συλλαλητήριο στον κόσμο. Ούτε καν το πλησίαζε! Κι ας μη μιλήσουμε για το ότι οι περισσότεροι διοργανωτές και συμμετέχοντες ανήκαν στη λευκή αστική τάξη του Ισραήλ. Ας μη μιλήσουμε και για το ότι, για τους περισσότερους από αυτούς τους ξεφτιλισμένους μαχητές, η πάλη των τάξεων δεν είναι παρά ένα σλόγκαν που το λένε όταν βαριούνται, ή όταν είναι πιωμένοι. Και, τέλος, ας μη μιλήσουμε για το ότι, παρά τα παράπονα και τα κροκοδείλια δάκρυα, αυτό το συλλαλητήριο επαινέθηκε πολύ περισσότερο απ' ό,τι του άξιζε.
Προς στιγμή, ας τα βάλουμε όλα αυτά στην άκρη. Αλλά το συλλαλητήριο δεν ήταν καν για την ειρήνη.
Σ' αυτό το μεγαλειώδες συλλαλητήριο ειρήνης, αφιέρωσαν ένα τραγούδι στους Ισραηλινούς στρατιώτες που βομβάρδιζαν διαολεμένα την πολιορκημένη Λωρίδα της Γάζας, δολοφονώντας 2000 Παλαιστίνιους άνδρες, γυναίκες και παιδιά (6). Ένας από τους συμμετέχοντες στο συλλαλητήριο ήταν τόσο σταθερά αντίθετος στον πόλεμο, που φορούσε ένα μπλουζάκι του κόμματος Meretz και κουβαλούσε ένα όπλο Μ-16. Επρόκειτο λοιπόν περισσότερο μια επίδειξη πατριωτισμού, για μια πλατφόρμα εξίσωσης των όσων υποφέρουν οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα με όσα “υποφέρουν” οι Ισραηλινοί, και μια απεγνωσμένη προσπάθεια να παρουσιάσουν μια διαφορετική εικόνα του Ισραήλ.
Διακοσμητική παρουσία
Για να ολοκληρωθεί η παράσταση, ήταν απαραίτητο να εμφανιστούν στη σκηνή και κάποιοι Παλαιστίνιοι. Είχε προσκληθεί ο Mohammad Brakeh, πρόεδρος του Hadash, καθώς και ένας ακόμη Παλαιστίνιος ακτιβιστής από τη σιωνιστική ομάδα “Combatants for Peace” (7), για να συμμετέχουν κι αυτοί στο σόου της ειρήνης και της αγάπης. Γι' άλλη μια φορά, οι σιωνιστική αριστερά επωφελείται από τη συνεργασία της με τους “δικούς της Παλαιστίνιους” για να ενισχύσει το μύθο του ενωτικού αγώνα. Με εξαίρεση τη διακοσμητική παρουσία των Παλαιστινίων, ο ένας και μοναδικός διαδηλωτής με το επιθετικό όπλο, που φορούσε το μπλουζάκι τού κόμματος Meretz, συνόψιζε όλα όσα αντιπροσωπεύει η σιωνιστική “αριστερά”: Το συνδυασμό μιλιταρισμού, εθνικισμού και υποτιθέμενης ειρήνης.
Διαστρεβλώνοντας τις λέξεις
Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο, αν όχι εντελώς εξωφρενικό, στο πώς οι σιωνιστές διαστρεβλώνουν τις λέξεις και το νόημά τους για να ενισχύουν πάντοτε τη θέση τους στο βάθρο των ενάρετων καλών. Στο κάτω κάτω, κάθε κατακτητής είναι φυσικό να υιοθετεί αυτήν ακριβώς τη νοοτροπία. Αν η επιθετικότητα δεν είναι αποτελεσματική, τότε φαίνεται πιο πειστική η -διαχωρισμένη από την πραγματικότητα- υπεροπτική, ηθική στάση: “Αγαπητέ κόσμε, θέλουμε ειρήνη, αλλά για όλους τους λάθος λόγους”.
Θέλουμε ο στρατός να σταματήσει να βομβαρδίζει τη Γάζα και να πάψει να σκοτώνει τους Παλαιστίνιους εκεί πέρα, γιατί η εικόνα των νεκρών μωρών που φυλάσσονται μέσα σε ψυγεία για παγωτά -λόγω έλλειψης χώρων στα νεκροτομεία- μας κάνει να νιώθουμε λίγο άβολα. [Αλλά μην τολμήσει κανείς να μιλήσει για τις ευθύνες μας.]
Θέλουμε ο στρατός [ο οποίος είναι πολύ ηθικός, αλλά ενίοτε κάνει λάθη - όπως και κάθε άλλος στρατός στον κόσμο] να είναι πιο προσεκτικός και να φροντίζει να μη χτυπάει αγόρια που παίζουν στην παραλία, τη στιγμή ακριβώς που είναι παρόντα ξένα ΜΜΕ.
Θέλουμε ο στρατός να λειτουργεί με βάση την αρχή της αναλογικότητας, γιατί -όπως ξέρετε- το Ισραήλ δεν στοχοποιεί ποτέ πολίτες και, εάν το κάνει, ας ρίξουμε το φταίξιμο στη μη αναλογικότητα και στις ανθρώπινες ασπίδες της Κχχχαμάς, γιατί -Θεός φυλάξοι!- δεν γίνεται να μιλάμε για γενοκτονία!
Θέλουμε να επιστρέψουμε στη συνήθη κατάσταση και στις άσκοπες διαπραγματεύσεις, για να παραμείνει η Γάζα αιώνια υπό πολιορκία˙ για να ξαναγυρίσει η Δυτική Όχθη στην πολιτική της Παλαιστινιακής Αρχής, που υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες την κανονικοποίηση και τη γλυκιά κατοχή˙ και για να ασχολούνται οι ενοχλητικοί νεαροί Παλαιστίνιοι των 48 κατειλημμένων περιοχών με ανούσια θέματα, και όχι με τη σφυρηλάτηση εκείνης ακριβώς της συνείδησης που απορρίπτει την ίδια την ύπαρξη του Ισραήλ και σταματάει μια για πάντα κάθε κουβέντα περί υπηκοότητας.
Θέλουμε να σιωπήσουν οι σειρήνες και έχουμε εξαντλήσει όλους τους τρόπους διασκέδασης στα καταφύγια όταν γίνονται βομβαρδισμοί. Ειλικρινά, δεν είναι πια αρκετά διασκεδαστικό να βγάζουμε σέλφις στα καταφύγια,. Και είναι εντελώς σαδιστικό να πρέπει να περιμένουμε τις προσωρινές εκεχειρίες για να κάνουμε ηλιοθεραπεία στην παραλία.
Μόνον Ειρήνη
Δεν είναι υπερβολικό να πούμε ότι αυτοί οι φιλελεύθεροι σιωνιστές είναι τόσο επικίνδυνοι, όσο και οι σωσίες τους που δεν υποκρίνονται – ο Λίμπερμαν (8), ο Feiglin (9), ο Νετανιάχου και ούτω καθεξής. Η σιωνιστική αριστερά προωθεί την ανωτερότητα των Εβραίων και την καταπιεστική, αποικιοκρατική δομή που εκδιώκει και υποδουλώνει τους Παλαιστίνιους εδώ και 66 χρόνια, φορώντας τη μάσκα της ειρήνης και της συνύπαρξης, αλλά δίχως να ενδιαφέρεται διόλου για μια δίκαιη, μακροχρόνια επίλυση της κατάστασης.
Είναι ανόητο να μιλάμε για ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη - είναι ένας στόχος που απλώς διαιωνίζει την υπάρχουσα κατάσταση, ζαχαρώνοντας την αποικιοκρατία και την κατοχή με την ψευδή, χαζοχαρούμενη αύρα τού “δεν κατηγορώ κανέναν, κανένας δεν είναι ένοχος”, που δεν διορθώνει ούτε ανατρέπει τις καταστροφές που έχει κάνει ένα φασιστικό εθνοκεντρικό κράτος, το οποίο δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα ύπαρξης. Η σωστή προσδοκία για το “απλώς ειρήνη” είναι η διάλυση και ο τερματισμός του απαρτχάιντ του αποικιοκρατικού, κατοχικού καθεστώτος του Ισραήλ, είναι η επιστροφή των 6 εκατομμυρίων Παλαιστινίων προσφύγων στα σπίτια και τα χωριά τους, στις πόλεις και τις μεγαλουπόλεις όπου έγινε εθνοκάθαρση, η εξάλειψη κάθε μορφής σιωνισμού, και η αυτοδιάθεση των Παλαιστινίων σε μια χώρα που δεν θα ανέχεται την καταπίεση.
Σημειώσεις μετάφρασης
1 Tzipi Livni
2 Meretz
3 Hadash (Δημοκρατικό Μέτωπο για την Ειρήνη και την Ισότητα): Κόμμα στα πλαίσια του οποίου συνεργάζονται διάφορες σοσιαλιστικές, ισραηλινές και αραβικές κινήσεις .
4 Peace Now: Φιλελεύθερη, μη κυβερνητική οργάνωση, που προωθεί τη λύση των δύο κρατών [].
5
6 Το άρθρο γράφτηκε στις 20 Αυγούστου.
7 “Combatants for Peace” (Αγωνιστές για την Ειρήνη): Πρωτοβουλία Ισραηλινών-Αράβων, που υποστηρίζει τη λύση των δύο κρατών .
8 Avigdor Lieberman: Υπερεθνικιστής υπουργός εξωτερικών του Ισραήλ.
Moshe Zalman Feiglin [https://omniatv.com/blog/4641]
9 Linah Alsaafin & Budour Hassan
Μέρος αʼ: [https://tahriricn.wordpress.com/2014/08/21/part-one]
Πηγή: [http://stateofhawiya.blogspot.co.uk/2014/08/part-one-exposing-israeli-left-cottage.html]
Φωτογραφία: [http://beforeitsnews.com/opinion-conservative/2014/07/leftist-peaceniks-protest-in-tel-aviv-against-israel-protest-broken-up-by-arrival-of-hamas-rockets-2886080.html]
Μετάφραση: Ε.Α
+ σχόλια + 1 σχόλια
Προστατευμένη Παρυφή και όχι “Αιχμή Προστασίας”
Δημοσίευση σχολίου