Το indexanthi.gr παραθέτει συγκεντρωτικά μία πρωτογενή (βασισμένη σε δικό του υλικό) και ιστορική καταγραφή γεγονότων των ημερών.
Λίγο μετά την επιχείρηση στη Σομαλία, βρίσκονται "αυτοκτονημένοι" στα λευκά κελιά τους στις γερμανικές φυλακές του Stammheim οι μαχητές τής "Φράξιας Κόκκινος Στρατός" Andreas Baader, Gudrun Ensslin και Jan Carl Raspe. Ο πρώτος σκοτώθηκε από σφαίρα πιστολιού στον αυχένα(!), η δεύτερη βρέθηκε κρεμασμένη με ηλεκτρικό σύρμα, ο τρίτος βρέθηκε ετοιμοθάνατος στο κελί του από χτύπημα στο κεφάλι και πέθανε την επόμενη μέρα στο νοσοκομείο. Μία άλλη μαχήτρια της οργάνωσης, η Irmgard Möller (αργότερα επισκέφτηκε την Ελλάδα και μας μίλησε για εκείνες τις ημέρες…), επέζησε παρά τα πολύ σοβαρά τραύματα (τέσσερις μαχαιριές στο στήθος).
Το χρονικό ξεκίνησε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1977, όταν η R.A.F. απήγαγε στην Κολωνία τον πρόεδρο των Γερμανών βιομηχάνων, ναζιστή (υπήρξε διαχειριστής των βιομηχανιών σε Βοημία και Μοραβία τον καιρό της ναζιστικής κατοχής) Hans-Martin Schleyer. Η οργάνωση ανακοίνωσε ότι ο βιομήχανος θα παρέμενε αιχμάλωτός της μέχρι την απελευθέρωση των έξι κρατουμένων στη φυλακή του Stammheim. Η αντίδραση του γερμανικού κράτους ήταν σκληρή: με νόμο διατάχτηκε η πλήρης απομόνωση όλων των αγωνιστών της R.A.F.
Το χρονικό των ημερών που ακολούθησαν τη νύχτα της 17-18 Οκτωβρίου 1977
Στις 19 Οκτωβρίου, με γράμμα που στάλθηκε στη γαλλική εφημερίδα "Liberation", η R.A.F. ανακοίνωσε πως έβαλε τέλος -μετά από 43 ημέρες- στην "άθλια και διεφθαρμένη ύπαρξη" του Hanns-Martin Schleyer.
Στις 20 Οκτωβρίου, ο νόμος που επέβαλε την απομόνωση στους μαχητές της R.A.F. ανακλήθηκε από τον Γερμανό πρόεδρο. Την ίδια ημέρα ξεκινούσαν από την Ελλάδα οι αλυσιδωτές αντιδράσεις στα γεγονότα. Σε προσπάθεια εμπρησμού των αποθηκών της γερμανικής A.E.G. στου Ρέντη από αντάρτες του Επαναστατικού Λαϊκού Αγώνα, σκοτώνεται ο Χρήστος Κασίμης. Την ίδια μέρα βόμβα χτυπάει το γερμανικό προξενείο της Πάτρας.
Στις 21 Οκτωβρίου, οι ελληνικές αντιδράσεις εξαπλώνονται σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μεγάλες διαδηλώσεις σημειώνονται στη Γαλλία, με συγκρούσεις με την αστυνομία και βόμβες σε Παρίσι, Πον Μαρλί, Τουλούζη, Λιμόζ και Νανσύ. Αντίστοιχες διαδηλώσεις με επεισόδια γίνονται σε Ρώμη και Φλωρεντία (Ιταλία), συνοδευόμενες από βόμβες σε γερμανικούς στόχους (A.E.G. και "Telefunken") στη Γένοβα και στο Μιλάνο. Εμπρηστικές βόμβες εκρήγνυνται στο γερμανικό προξενείο της Μαδρίτης (Ισπανία), γίνονται επιθέσεις στα γερμανικά προξενεία Άμστερνταμ και Μάαστγκιχτ (Ολλανδία), εκρήγνυται βόμβα σε γραφείο του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος στο Βερολίνο (Γερμανία) και δέχεται πυροβολισμούς αστυνομικός σταθμός από ασύλληπτα μέλη της R.A.F. την ίδια μέρα εκρήγνυται βόμβα και στο γερμανικό προξενείο στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Στις 22 Οκτωβρίου η κατάσταση "εξομαλύνεται", με εξαίρεση την Ιταλία που συγκλονίζεται από μεγάλες διαδηλώσεις, επεισόδια και συγκρούσεις με την αστυνομία σε εννιά πόλεις. Βόμβες εκρήγνυνται στα γραφεία της "Grundic" στο Μιλάνο, της "Volkswagen" στη Βενετία, σε γερμανικό λεωφορείο στο Μπολζάνο και σε γραφεία της "Mercedes" σε Μπρέσια και Νάπολι. Καταγράφονται πολλές πυρπολήσεις αυτοκινήτων, καθώς και 24 τραυματίες.
Στις 23 Οκτωβρίου επανήλθε η "ομαλότητα". Ωστόσο, στην Ελλάδα προφυλακίζονται ο Νικόλας Άσιμος και πέντε εκδότες για τη συμμετοχή τους στις συγκεντρώσεις και πορείες των αναρχικών που ακολούθησαν τα γεγονότα της A.E.G. και τη δολοφονία Κασίμη. Ήταν οι πρώτες πορείες αναρχικών στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης.
"Κερασάκι" στην "τούρτα": την ίδια ημέρα (23 Οκτωβρίου) αποφυλακιζόταν μετά από κράτηση μόλις δεκαοκτώ μηνών, ο βασανιστής της χούντας Πέτρος Μπάμπαλης (εκτελέστηκε στις 31 Ιανουαρίου του 1979 από την ομάδα "Ιούνης '78)…
Μας στάλθηκε από indexanthi.gr
Δημοσίευση σχολίου