Αυτό που δε μας λένε είναι πώς είναι οι εξεγέρσεις.
Δε μας λένε δηλαδή, αφού αρέσκονται να ερμηνεύουν τα μεγάλα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα με μηντιακούς όρους, τι ακριβώς πλάνα θα περίμεναν να δουν στους δέκτες τους έτσι και είχαν πληροφορηθεί πως σε κάποιο μέρος του πλανήτη έχει ξεσπάσει εξέγερση;
Αφού επίσης είναι τόσο σίγουροι ότι δεν είναι αυτός ο δρόμος για την επανάσταση και την ανατροπή, γιατί δεν υποδεικνύουν αυτοί στους ξεστρατισμένους προλετάριους το δρόμο; Κι’ αν δεν καταδέχονται να το κάνουν σε εμάς, ας το κάνουν στο μπαρμπά Κώστα το Βάρναλη. Ας σταθούν νοητά μπροστά του για να δούμε αν θα βρούν έστω δυο λόγια να του αντιτάξουν, όταν αυτός τους πει πως "απ’ τα τσακάλια δε γλυτώνεις με ευχές και παρακάλια".
Όλοι αυτοί που τόσο στέκονται στην απρέπεια των καταστροφών και την απερίφραστη καταδίκη της βίας, θα ήταν χρήσιμο να πάνε ένα βήμα παραπέρα, λέγοντας μας και ποια θα ήταν κατά τη γνώμη τους η πρέπουσα αντίδραση μιας κοινωνίας που βλέπει έναν επιφορτισμένο – υποτίθεται - με την ασφάλεια της ένστολο να δολοφονεί εν ψυχρώ έναν άοπλο μαθητή.
Ο Άδωνις για παράδειγμα θα μας έλεγε ότι δεν χρειάζεται καμία αντίδραση, γιατί αυτή υπήρξε άμεσα από τους συντεταγμένους μηχανισμούς της πολιτείας, που φρόντισαν έτσι ώστε ο δράστης να συλληφθεί και να παραδοθεί στη δικαιοσύνη.
Η Ντόρα πάλι θα μας πρότεινε να μαζευτούμε στο σημείο της δολοφονίας και να ανάψουμε ρεσώ.
Η πλήρως ενσωματωμένη συστημική αριστερά τι έχει να μας πει; Για να διαπιστώσουμε βρε αδερφέ αν η θέση των στελεχών της διαφοροποιείται, σε λεκτικό έστω επίπεδο, από αυτή του Άδωνι και της Ντόρας.
Κι’ όσο κι’ αν κανείς κατανοεί τα ταπεινά ελατήρια, δε μπορεί παρά να βρίσκει προβληματικό όλο αυτό τον ελιτισμό και την περιφρόνηση που κάποιοι έβγαλαν προς το περιθώριο με αφορμή το Δεκέμβρη. Κάποιοι που απ’ ότι φαίνεται ξεχνούν το "Εμπρός της γης οι κολασμένοι" ή τους ξεβράκωτους(sans culotte) της γαλλικής επανάστασης.
Σαφώς και τη σπίθα θα την ανάψουν οι "επαναστατικοί δημιουργοί" όπως θα έλεγε και ο Λένιν, ωστόσο αυτή για να συντηρηθεί χρειάζεται οξυγόνο που μόνο στο περιθώριο μπορεί να βρεθεί σε τέτοιες ποσότητες. Είναι παραπάνω από προφανές ότι δε θα ξεσηκωθεί ο αλλοτριωμένος μεσοαστός με το 2ο αυτοκίνητο και το 3ο εξοχικό που περιμένει να βγει το επόμενο smartphone για να φορτώσει με δόσεις την κάρτα του. Αυτός που θα ξεσηκωθεί είναι αυτός που βρίσκεται στο περιθώριο(δηλ. στην απ’ έξω) της κοινωνικής ζωής.
Είναι αλήθεια πως την εποχή των γεγονότων βρέθηκαν κάποιες - όχι λίγες - φωνές που πρόλαβαν να μιλήσουν για την κοινωνική αδικία, και το δικαιολογημένα βίαιο ξέσπασμα μιας νεολαίας αποκλεισμένης και καταδικασμένης να ξύνει μια ζωή τον πάτο του βαρελιού.
Με τα χρόνια θάφτηκαν κι’ αυτές στο βόθρο της κομματο-μηντιοκρατίας.
Γιατί όλοι ξέρουμε τι είναι αυτό που επιπλέει στους βόθρους.
Το παράδοξο, βέβαια, θα ήταν να μην προσπαθούν να διαστρεβλώσουν, να αποπολιτικοποιήσουν και να απονοηματοδοτήσουν το Δεκέμβρη όλοι αυτοί οι οποίοι αμφισβητήθηκαν και απειλήθηκαν από εκείνον.
Αυτό που δε μπορούν όμως να κάνουν είναι να αλλάξουν τα γεγονότα, να ξαναγράψουν την ιστορία και να σβήσουν αυτό που έχει καταγραφεί στην ανθρώπινη συνείδηση.
Και στη ανθρώπινη συνείδηση έχει καταγραφεί το εφικτό της εξέγερσης, όταν αυτή έρχεται από τα κάτω και ξεσπά αυθόρμητη και ακαθοδήγητη.
Το χειρότερο δε για όλους αυτούς τους διαπρύσιους κήρυκες της εθελοδουλείας και της υποταγής, είναι πως βαθιά μέσα τους γνωρίζουν πως ο επόμενος Δεκέμβρης θα είναι σίγουρα σφοδρότερος, ακριβώς επειδή η κοινωνική σαπίλα που καλλιεργούν, και η ταξική αδικία που επιβάλλουν, προχωράνε και εξαπλώνονται.
Όσο κι’αν προσπαθούν λοιπόν να τον ξορκίσουν, αυτός θα είναι εδω για να στοιχειώνει τις μέρες και τις νύχτες τους.
Και αυτή είναι η καλύτερη τιμωρία των εξορκιστών του Δεκέμβρη, μέχρι τουλάχιστον την επόμενη φορά που τέρατα θα ξεπηδήσουν απ’ τις φωτιές, και φωτιές θα ξεπηδήσουν απ’ τα τέρατα.
Π.(αναγνώστης του blog)
+ σχόλια + 11 σχόλια
"πρέπουσα αντίδραση
βλέπει έναν επιφορτισμένο
αποπολιτικοποιήσουν
απονοηματοδοτήσουν
το εφικτό της εξέγερσης
διαπρύσιους κήρυκες της εθελοδουλείας "
Πας στο "περιθώριο" με αυτές τις κουβέντες να του πεις να εξεγερθεί;
Τσ τσ τσ.
Σε παιδάκια των βορείων προ-αστείων θέλουν να ακουστούν όλα τα καλέσματα για "μαύρους δεκέμβρηδες" και για "τεράτα φωτιές".
Πρώτη βδομάδα πέρασε και ακόμα η επανάσταση να αρχίσει;
........ είναι πώς είναι οι εξεγέρσεις.
(sans culotte) ΚΑΙ ΟΧΙ (sens culotte)!!
να τη και η ρητορική αλά στόχος με τα 'παιδάκια των βορείων προαστειων'.
Τελικά δεν είναι μόνο ο έρωτας και ο βήχας που δεν κρύβονται.
Δεν κρυβεται και το τσούξιμο.
Και κάποιους ο Δεκέμβρης τους ετσουξε όσο και τους φασίστες.
Εδώ μέχρι και ο subcommandante Marcos βγήκε και ευχαρίστησε τους εξεγερμένους.
Θα μου πεις αν είχε ρωτήσει το Γόντικα μπορεί και να μην είχε εκτεθεί έτσι ανεπανόρθωτα.
Ούτε τζάμι.
Οι αβράκωτοι, όμως, δεν ήταν το "περιθώριο". Ήταν η προλεταριακή μάζα που μέχρι να αποτελέσει την πρώτη ύλη της γαλλικής βιομηχανικής ανάπτυξης αποτέλεσε καλή πρώτη ύλη για την αστική επανάσταση, για τον παραμερισμό της εξουσίας των αριστοκρατών και την εγκαθίδρυση της αστικής εξουσίας.
Καλή πρώτη ύλη για μια επανάσταση-όχι-τη-δική τους, αλλά όταν πρόκειται για τη δική τους επανάσταση οι προλετάριοι δεν μπορεί να αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους σαν "πρώτη ύλη".
Κι από όσο μπορώ να καταλάβω, οι προλεταριακές επανάστασεις στη συνέχεια της ιστορίας δεν στηρίχτηκαν στην κατανάλωση "ποσοτήτων οξυγόνου" αντλημένων από "αλλού" κι από "άλλους":
Η μεν κομμούνα στηρίχτηκε στην ένοπλη οργάνωση του παρισινού προλεταριάτου και στους εργατικούς-δημοκρατικούς θεσμούς της. Και η επαναστατική διαδικασία από το Φλεβάρη ως τον Οκτώβρη του 1917 στηρίχτηκε στα ένοπλα τμήματα των εργατών που επέστρεφαν από το μέτωπο και στη σοβιετική πολιτική οργάνωση του προλεταριάτου.
Οπότε, αν είναι άτοπη η εξομοίωση των "αβράκωτων" με το "περιθώριο", είναι δυο φορές πιο άτοπη η αναζήτηση του οξυγόνου των προλεταριακών επαναστάσεων οπουδήποτε αλλού εκτός από το οξυγόνο των ίδιων των επαναστατών προλετάριων και της οργάνωσής τους.
Και της δυναμικής της που ήταν τέτοια ώστε να μπορεί να συσπειρωνει ευρύτερα στρώματα κι όχι να υποτάσσεται σε πρακτικές ξένες προς την ίδια.
Όσο για το "περιθώριο", είναι εκτός των άλλων καλό και σαν πρώτη ύλη χειραγώγησης, σαν πρώτη υλη "εξεγερτικού" εκφυλισμού και ματαίωσης αγωνιστικών διαθέσεων, κι αυτά του τα χαρακτηριστικά μόνο με την κολακεία τους δεν καταπολεμούνται.
Oι εξεγέρσεις η επικρατούν η πνίγονται στο αίμα!
"Ταραχές" λέγεται αυτό, που έγινε τον "Μαύρο Δεκέμβρη", με έντονη τη σφραγίδα της παρέμβασης των υψηλών συμφερόντων μέσα από τους γνωστούς εμφανείς (ΜΜΕ, εφημερίδες, κανάλια) αλλά και τους, εξ ίσου γνωστούς, αφανείς μηχανισμούς.
Οι ταραχές εξέφραζαν την μόνιμη αγωνία των μεσο-, και μικροαστικών στρωμάτων, εν όψει της επερχομένης κρίσης στην Ελλάδα, μη χαθεί ο έλεγχος και μας προκύψει κανας βλοσυρός "μπολσεβίκος". Οπως και τώρα: "Τι θα γίνει άμα πέσει ο τΣυριζα, οεο;"
Ο,τι μισούν οι μικροαστοί είναι το δίλημμα ανάμεσα σε κομμουνισμό και φασισμό. Γιατί εκεί ξεσκεπάζονται. Η Κροστάνδη στοιχειώνει τους χειρότερους εφιάλτες τους.
Και λαβαίνουν τα μέτρα τους. Πάντα με την ευγενή και ανιδιοτελή χορηγία του επαναστατικού τύπου, "Ελευθεροτυπίας", "ΕφΣυν", και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων.
Αλλά οι μικροαστοί τώχουν χαμένο το παιχνίδι. Δεν τους χρειάζεται κανείς πια.
Θα τσιρίξουν, θα σκούξουν, θα ρίξουν καμιά δεκαριά χιλιάδες μολότωφ (και πολλές λέω....), πάντα με την διακριτική ...καταστολή των "μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι", και στο τέλος θα ...ψοφήσουν μέσα στο μαύρο της ανυπαρξίας τους.
@AGIS
Ξεβρακωτους έλεγαν περιφρονητικά οι ευγενείς τους εξεγερμένους προλεταριους της γαλλικής επανάστασης.
Και ακριβώς σε αυτή την περιφρόνηση, και στο συσχετισμό της με αυτή που κάποιοι έδειξαν προς τους εξεγερμένους του Δεκέμβρη, στόχευε ή αναφορά μου.
Αλλά για να μη νομίζεις ότι υπεκφευγω, θα σου απαντήσω ευθέως.
Όχι δεν υπάρχει καμία ταύτιση μεταξύ των λούμπεν των Δεκεμβριανών και των ξεβρακωτων της γαλλικής επανάστασης.
Διαφωνω όμως με το διαχωρισμό του περιθωρίου από την προλεταριακή μάζα.
Ο προλετάριος είναι ο ακτημονας.
Εγω πίσω από τα λόγια σου περί 'καθαρης' επανάστασης, με κίνδυνο να σε παρερμηνευω, διαβλεπω ότι πιστεύεις ότι η επανάσταση είναι αποκλειστική δουλειά της εργατικής ταξης.
Διαφωνω επίσης.
Θεωρώ τέλος, δεχόμενος την οποία κριτική για την ιδεολογική ή την ηθική μου καθαρότητα αλλά ακόμα και για αυτή τη φρασεολογία μου, πως ή επανάσταση δεν είναι εφικτή αν δεν αναφλεγεί όλο το εύφλεκτο υλικό που έχει σωρευτει στα κάτω αμπάρια της κοινωνίας.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι κίνδυνοι που αναφέρεις στο τέλος του σχολίου σου δεν είναι υπαρκτοί.
Π.
#################
@Σεχταρ
Οι επαναστάσεις επικρατούν ή πνίγονται στο αίμα.
Οι εξεγέρσεις είναι κάτι διαφορετικό.
Μια εξέγερση των φυλακισμένων σύμφωνα με τη λογική σου θα έπρεπε να καταλήγει είτε με τη συντριβή είτε με την απόδραση τους.
Κι όμως έχουμε δει δεκάδες εξεγέρσεις τους που δεν είχαν ούτε τη μια, ούτε την άλλη κατάληξη.
Εξεγειρομαι δε σημαίνει και επαναστατώ.
Αλλά για να μην παίζουμε με τις λέξεις, θέλω να σκεφτείς αν τα γεγονότα του Δεκέμβρη είχαν πολιτικά, κοινωνικά και ταξικά αιτία και προεκτάσεις.
Αν ναι, δε μπορείς να τα αποκαλεί απλά ταραχές.
Ταραχές μπορουν να κάνουν και οι οπαδοί επειδή ο διαιτητής δεν έδωσε πέναλτι στην ομάδα τους.
Θα εξεγερθούν(πρόσεξε τη λέξη) δηλ. κατά της διαιτητικής αδικίας.
Όταν όμως οι γάλλοι εμιγκρέδες κάνουν ταραχές και καίνε τα προάστια του Παρισιού, τότε εξεγείρονται κατά της κοινωνικής και της ταξικής αδικίας.
Αυτή είναι η ουσια, και αυτή την ουσία στοχεύουν όσοι κατά τη γνώμη μου προσπαθούν να τονίσουν τη λούμπεν πλευρά και να απονοηματοδοτησουν το Δεκέμβρη.
Τα υπόλοιπα που λες τα χαρακτηριζω απλή συνωμοσιολογια, και αν και μπορώ να τα αποδομησω εύκολα, προτιμώ να κρατώ αποστάσεις.
Άλλωστε ή συνωμοσιολογια είναι προνομιακό πεδίο άλλων πολιτικών χωρων με τους οποίους επίσης με χωρίζει τεράστια απόσταση.
Π.
Σε μια χώρα πληθυσμού 10-11 εκατομμυρίων με 1,5 εκατομμύρια ανέργους, είναι φανερό ότι υπάρχει μια τεράστια μάζα προλετάριων και προλεταριοποιημένων μικροαστών η οποία μάζα είναι περιθωριοποιημένη από την παραγωγική δραστηριότητα δηλαδή από τον πυρήνα της κοινωνικής ζωής, εκτοπισμένη από όλο και περισσότερες πλευρές της κοινωνικής ζωής, φτωχοποιημένη, εξαθλιωμένη οικονομικά, κάτω από ένα καθεστώς μιας μη-προοπτικής για το μέλλον.
Αυτό είναι διαφορετικό πράγμα από το «περιθώριο» ως κοινωνικά καταμερισμένη ιδιότητα (ή, λίγο πολύ, ως μορφή του κοινωνικού καταμερισμού της εργασίας) με τους ιδιαίτερους όρους ύπαρξης και λειτουργίας του σαν κοινωνική (και οικονομική) κατηγορία.
Φυσικά δεν υπάρχουν στεγανά σύνορα ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, στρώματα κλπ. Φυσικά, επίσης, και τα άτομα που συγκροτούν το «περιθώριο» σαν ιδιαίτερη κοινωνική κατηγορία προέρχονται κυρίως από το προλεταριάτο και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Αλλά μέσα στην «ιεραρχία» αυτής της κοινωνικής κατηγορίας που ονομάζουμε «περιθώριο» αναπτύσσεται (και μέσω προσωπικών καταναγκασμών, μιας αλυσίδας εξαρτήσεων που φτάνει ως το κράτος και το παρακράτος, σχέσεων οικονομικής εκμετάλλευσης, ιεραρχικής υποταγής κ.ά.) μια εσωτερική διαστρωμάτωση που διαφοροποιεί τις κοινωνικές θέσεις των ατόμων και οργανώνει αυτό το «περιθώριο» με τους δικούς της όρους.
Δεν αρκεί λοιπόν το ότι προλετάριος είναι ο ακτήμονας (δηλαδή, από την οικονομική-παραγωγική άποψη της σημερινής κοινωνίας, ο εργαζόμενος ή άνεργος μισθωτός εργάτης) για να εντάσσεται το «περιθώριο» στο προλεταριάτο (δηλαδή, από οικονομική-παραγωγική άποψη, στην εργατική τάξη), εφόσον πρόκειται για σύστημα κοινωνικών όρων ύπαρξης που διαφοροποιούν το πρώτο από τους γενικούς όρους ύπαρξης του δεύτερου. Και τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα, στο βαθμό που, όπως και η οικονομική ζωή γενικά, έτσι και η οικονομική ζωή του «περιθώριου» εμφανίζει τάσεις συγκέντρωσης και μονοπώλησης και στο βαθμό που, όπως συμβαίνει και γενικά, εμφανίζεται και στο «περιθώριο» η τάση της σύμφυσης των μονοπωλίων και του κράτους…
Τάσεις οι οποίες αποκτούν χειροπιαστά χαρακτηριστικά, για παράδειγμα, στους οργανωμένους στρατούς των ποδοσφαιρικών ομάδων, στην ιεραρχία τους κλπ.
Γι’ αυτό και οι «κίνδυνοι που αναφέρω στο τέλος του σχολίου μου» δεν είναι απλώς «κίνδυνοι», αλλά ήδη πραγματικότητα, ήδη επαναλαμβανόμενα γεγονότα των τελευταίων –ιδιαίτερα- χρόνων, όπως και στη διάρκεια του ξεσπάσματος της νεολαίας τον Δεκέμβρη του ’08 αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, όπως πχ στον οργανωμένο εμπρησμό των κτιρίων της Αθήνας κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης για το μεσοπρόθεσμο τον Ιούνιο του 2011, ή και πιο παλιά, π΄χ. στην κινητοποίηση τη μέρα της επίθεσης ΗΠΑ-συμμάχων στο Ιράκ το 2003 κ.ά.
.........
.........
Το να μιλάμε για «καθαρή επανάσταση» είναι προβληματικό από την άποψη ότι η επανάσταση παίρνει νομίζω συνήθως τη μορφή της κινητοποίησης όχι μόνο της επαναστατικής κοινωνικής τάξης, αλλά τη μορφή της γενικής κινητοποίησης όλων των κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων, προς την κατεύθυνση που τις/τα οδηγούν το πολιτικό «επίπεδο» της συνειδησής τους και οι όροι της ζωής τους.
Έτσι, λοιπόν, μιλώντας για τη σχέση της εργατικής τάξης με το «περιθώριο», σε ό,τι αφορά τη μαζική κοινωνική - οικονομική περιθωριοποίηση το ζήτημα βρισκεται πολιτικά και οργανωτικά στο να τραβηχτούν αυτές οι μάζες με το μέρος της και να κλείσουν οι δρόμοι που οδηγούν τμήματά τους προς το «περιθώριο» σαν ιδιαίτερη κοινωνική κατηγορία, προς το φασισμό σαν ιδεολογικό–οργανωτικό «σχήμα» προορισμένο για τη δική τους ενεργητική ενσωμάτωση στην υπηρεσία της εκμεταλλευτικής κυριαρχίας, προς τον θρησκευτικό φανατισμό (πχ αν μιλάγαμε για τις «μητροπόλεις» του καπιταλισμού) κλπ .
Ενώ σε ό,τι αφορά το «περιθώριο» ως ιδιαίτερη κοινωνική κατηγορία, το θέμα είναι η απόσπαση των «μελών» του από τους όρους ζωής και την ιεραρχία αυτής της κοινωνικής κατηγορίας, η ένταξή τους στους όρους ζωής και δραστηριότητας του προλεταριάτου. Αλλά όταν το όποιο κίνημα κολακεύει το «περιθώριο» σαν, ας πούμε, «μαχητικό τμήμα» του (τη στιγμή μάλιστα που λειτουργεί οργανωμένα σαν τμήμα μαχητικής υπονόμευσης του κινήματος), όχι μόνο αυτή η επιδίωξη ματαιώνεται, αλλά και τμήματα αυτού του κινήματος οδηγούνται σε υποταγή στους όρους ζωής και την ιεραρχία του «περιθωρίου».
Διόρθωση;
αντί για: "όπως πχ στον οργανωμένο εμπρησμό των κτιρίων της Αθήνας κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης για το μεσοπρόθεσμο τον Ιούνιο του 2011",
διάβαζε: "πχ στον οργανωμένο εμπρησμό των κτιρίων της Αθήνας κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης για το 2ο μνημόνιο τον Φεβρουάριο του 2012".
Και, βέβαια, προσθέτω, στον ίδιο πατρονομαστή εντάσσεται και η επίθεση κατά του ΠΑΜΕ τον Οκτώβριο του '11.
"...θέλω να σκεφτείς αν τα γεγονότα του Δεκέμβρη είχαν πολιτικά, κοινωνικά και ταξικά αιτία και προεκτάσεις."
Mα αυτό ήταν όλο το πνεύμα του σχολίου μου!
Σαφώς και είχαν πολιτικά και κοινωνικά αίτια. (Το "ταξικά" το αφήνω στην άκρη, επειδή η χρήση του όρου προϋποθέτει την παραδοχή της ύπαρξης των δύο βασικών κοινωνικών τάξεων και τον προσδιορισμό όλων των κοινωνικών στρωμάτων αναφορικά με αυτές. Εδώ, στον "Μαύρο Δεκέμβρη" δεν βλέπω αυθεντική έκφραση της εργατικής τάξης, που άλλωστε και για σένα δεν είναι απαραίτητο, όπως δείχνει και η απάντησή σου στον Αγη.)
Μόνο, που δεν αναγνωρίζω ιστορικό πρόσημο (πολύ λιγώτερο θετικό τέτοιο) σε αυτές τις ταραχές, σε αντίθεση με τις εξεγέρσεις, που κατ' εμένα (θέμα ορισμού, Ο.Κ.) συνηθέστατα εντάσσονται σε πιέσεις για κοινωνικές αλλαγές, δηλ. επαναστάσεις η και αντεπαναστάσεις.
Ο "Μαύρος Δεκέμβρης" κατσικώθηκε σαν "εξέγερση" με κύρια επιχειρήματα το στραπατσάρισμα της κοινωνικής απάθειας (έτσι ερμηνεύω τα "τζάμια") και τον "αντιμπατσισμό". Αλλά τίποτε από αυτά δεν μπορεί, κατ' εμένα, να διασφαλίσει θετικό ιστορικό πρόσημο. Διεκδίκησε κάτι, που ξέρει ότι δεν του προσιδιάζει, απλά για να θολώσει τα νερά.
Για να μην μακρηγορώ, "κίνημα" μικροαστών ήταν, που εξέφρασε την δυσαρέσκειά τους σε ό,τι επρόκειτο να ακολουθήσει, δηλ. την εξόντωσή τους από το μεγάλο κεφάλαιο. Αλλά δυσαρέσκεια με το βλέμμα προς τα πίσω, χωρίς καμιά προοπτική, εξ ού και ο "αντιεξουσιστικός-αναρχικός" προσανατολισμός, και το "ξοφλημένο" του πράγματος.
Για τις "προεκτάσεις" είναι πλατειά έννοια, που λέει πολλά και γι αυτό λίγα συγκεκριμένα. Μου αρκούν, ανάμεσα στις θολές "προεκτάσεις", μερικές απλές συνέπειες του "Μ.Δ.", που είναι κοινά αποδεκτές και ορατές: Επιτάχυνε την αντικατάσταση της κυβέρνησης Καραμανλή με αυτή του ημι-κρετίνου Γ.Π., σαν απαραίτητη προϋπόθεση και πρώτη πράξη της επίθεσης στον Λαό, που εξελίσσεται μέχρι σήμερα ΑΠΡΟΣΚΟΠΤΑ.
Κι αυτό δε θεωρώ, πως έγινε "τυχαία" ούτε "αθώα". Αυτή ήταν για την Α.Τ. η αξία χρήσεως του "Μ.Δ." και των κοινωνικών στρωμάτων, που εκφράστηκαν με αυτόν.
Και όσο για την "συνομωσιολογία", όποιος διαβάζει αποχαρακτηριζόμενα κρατικά έγγραφα, μετά από πολλά χρόνια, διαπιστώνει πως η πραγματικότητα ξεπερνάει την φαντασία, όχι μόνο των αφελών αλλά και των "πονηρεμένων". Δεν τρώνε τζάμπα ψωμί οι παράνομες κρατικές υπηρεσίες, ιδιαίτερα από τότε, που ο χειρισμός της κοινής γνώμης έχει γίνει το υπ' αριθ.(1) πολιτικό όπλο.
Δημοσίευση σχολίου