Ούτε φύλλο συκής

Πηγή: Νίκος Μπογιόπουλος - Realnews

Τα μνημόνια, με όποιο όνομα κι αν εφαρμόζονται παντού στην Ευρώπη, είναι η πολιτική που επέβαλαν οι υπαίτιοι της κρίσης, για να διέλθουν την κρίση που οι ίδιοι προκαλούν, μεταθέτοντας τις συνέπειές της στις πλάτες των ασθενέστερων. Η πολιτική αυτή, όπως βλέπουμε να εξελίσσεται στην πατρίδα μας, είχε εξαρχής τριπλό στόχο:

α) Κατάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων σε όλα τα επίπεδα: Από την καταβύθιση του επιπέδου των μισθών και τη διάλυση κάθε έννοιας συλλογικής διαπραγμάτευσης στις εργασιακές σχέσεις μέχρι την αυθαιρεσία στο ωράριο εργασίας και την ανυπαρξία ελέγχων τήρησης της όποιας εργατικής νομοθεσίας,

β) Αποστέρηση του λαού από τη δημόσια περιουσία, άρση της όποιας ασυλίας αυτής της περιουσίας και μετατροπή της σε ενέχυρο προς εξασφάλιση εγχώριων και ξένων δανειστών και τοκογλύφων, ιδιωτικοποίηση και ξεπούλημά της σε τιμή ευκαιρίας προς «επενδυτές» που οσμίζονται σίγουρα κέρδη τόσο λόγω της δεσπόζουσας οικονομικής σημασίας των εκποιούμενων τιμαλφών, όσο και λόγω της εργασιακής ζούγκλας και των κάθε λογής αποικιοκρατιών προνομίων τούς προσφέρονται στο όνομα της «ανάπτυξης».

γ) Κατάργηση κάθε ίχνους κοινωνικής πολιτικής, επιβολή κοινωνικού δαρβινισμού για τα 2/3 της κοινωνίας που «περισσεύουν», μέσω μιας στυγνής λογικής περί «ανταποδοτικότητας» που σημαίνει ότι: Το δικαίωμα, από ασφάλιση μέχρι σύνταξη, βαφτίζεται «παροχή», που δίνεται μόνο σε όποιον μπορεί να πληρώσει την παροχή, αλλιώς δεν θα την έχει.

Η συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ -με τελευταίο παράδειγμα το συνταξιοδοτικό- είναι ότι όλα αυτά τα καθιστά ξεκάθαρα, καθώς τα εφαρμόζει στον έσχατο βαθμό. Στερώντας έτσι από το σύστημα της αρπαγής και το τελευταίο «διαχειριστικό» (άμα τε και «αριστερό») φύλλο συκής.