''Aν οι Έλληνες δεν ήταν διαχρονικά αχάριστοι, θα είχαν δώσει το όνομα του Παπασταύρου σε δρόμο''
Αδωνις Γεωργιάδης
Γιατί όχι, οδός Παπασταύρου;
Γιατί τόσος σάλος για της δηλώσεις του σοφού Αδώνιδος;
Γνώστης της σύγχρονης της ιστορίας ο ''εξαίρετος'' πολιτικός, ξέρει ότι ''στην χώρα που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα'' όσο μεγαλύτερο κάθαρμα είσαι, τόσο μεγαλύτερες τιμές απολαμβάνεις!
Γι’ αυτό και το επισημαίνει.
Η μόνη ένσταση είναι στο ''διαχρονικά αχάριστοι''. Ίσως αυτό αφορά μικρό μέρος του λαού, γιατί η πλειοψηφία του αντάμα με τους πολιτικούς, πάντα τιμά τα ''φωτισμένα'' τέκνα της χώρας!
Βρίθει η ιστορία από πολιτικές ακρίδες που χρόνια ατελείωτα λυμαίνονται τον έρμο τούτο τόπο και μένουν στην ιστορία ως ευεργέτες και ήρωες! Από τους προύχοντες Κουντουριώτηδες και Μαυρομιχαλαίους, ως τους σύγχρονους νεποτιστές που κατάφοροι θράσους μας κουνάν το δάχτυλο, υποδεικνύοντας μας ως υπαίτιους για τα δεινά μας! (βλ. προχθεσινή δρακουλοκόρη στον ''ενικό'').
Ενδεικτική στάση στην ιστορία με τον ''πολύ'' Μακρυγιάννη, κάτοχο αμύθητης περιουσίας, να λέει στην πρώτη Εθνική Συνέλευση του 1843-44: «Αν είναι να μείνουμε εμείς νηστικοί, ας πάει στο διάβολο η ελευθερία. Έφαγαν αυτοί, ας φάμε και μεις τώρα». ( Από την "Ελληνική Πολιτική Εγκυκλοπαίδεια'' του Κων. Μ. Γράψα).
Ε λοιπόν, ολόκληρη περιοχή φέρει το όνομα του λαμπρού αυτού τέκνου της πατρίδος, που αγωνίστηκε για σύνταγμα, ώστε ερμηνευόμενο ''κατά το δοκούν'', να χρησιμέψει για την κάλυψη των λοβιτούρων του! ( η αρχαιοκαπηλία μια από τις πηγές πλούτου του σύμφωνα με τον Γεράσιμο Κακλαμάνη στο βιβλίο του «Η Ελλάς ως κράτος δικαίου»)
Στάση τώρα στην περίφημη εκλογική οκταετία 1956-1963 του Κ. Καραμανλή. (Εφτά ημερολογιακά χρόνια ρημαδιό όπως αναφέρει ο Β. Ραφαηλίδης στην «Ιστορία του νεοελληνικού κράτους») με τεράστια οικονομικά σκάνδαλα, όπου σύμπασα η ''εθνικόφρων παράταξις'' έτρωγε με δέκα μασέλες! Τομ Πάππας, Πεσινέ, Κενεκότ, Κόπερ, αλουμίνιον , άζωτον, ζάχαρη, Αχελώος, ολίγα εξ αυτών!
Απαξίωση του κ. Καραμανλή να δώσει οποιαδήποτε απάντηση στις κατηγορίες που δέχτηκε μετά την φυγή του εις Παρισίους το 1964 ως Τριανταφυλίδης! Δεκάχρονη παραμονή στην ''πόλη του φωτός'' με υποδειγματική ουδετερότητα για τα ''τεκταικομενα'' στην πατρίδα, και επιστροφή το '74 για να σώσει άλλη μια φορά τη μαμά-Ελλάδα!
Νερό κι αλάτι και ο πολύτιμος σωτήρ εβαπτίσθη και Εθναρχης!
Την ελληνική ιστορία συνοψίζει πολύ εύστοχα ο Λευτέρης Παπαδόπουλος σε τέσσερις στίχους: ''Οσοι άξιζαν την κρεμάλα, στα ψηλά και στα μεγάλα, και οι λεβέντες και οι άντρες μ' αίμα βάψανε τις μάντρες''
Οδός λοιπόν και γιατί όχι λεωφόρος Παπασταύρου! Ξέρει ο Αδωνις!
Δημοσίευση σχολίου