Δεκαετία 1960 σε κάποιο αστυνομικό τμήμα:
Αστυνόμος: Εμπρός!
- Κύριε αστυνόμε, ζητήσατε να με δείτε;
Αστυνόμος: Ναι, καθίστε. Έχω να σας υποβάλω μερικάς ερωτήσεις.
- Παρακαλώ, σας ακούω.
Αστυνόμος: Γνωρίζετε ότι η κόρη σας είναι ύποπτος;
- Αδύνατον! Η κόρη μου δεν είναι ούτε 2 χρονών! Τι έκανε, πήρε την πιπίλα άλλου μωρού;
Αστυνόμος: Η ηλικίαν δεν έχει καμίαν απολύτως σημασίαν. Η κόρη σας είναι ύποπτος δι' ανάμιξην εις αντεθνικάς οργανώσεις!
- Θα αστειεύεστε. Ούτε εγώ, ούτε κανείς στην οικογένεια μας, πόσο μάλλον ένα μωρό, δεν έχουμε σχέση με την πολιτική.
Αστυνόμος: Κι όμως. Λησμονείτε, ότι ο πατήρ, του μπατζανάκη, της κουμπάρας, του τρίτου σας εξαδέλφου, ήτο στο ΕΑΜ; Είναι πολύ στενή συγγένεια...
- Δεν το ήξερα... αφού το λέτε όμως, δεν αντιλέγω. Αλλά και πάλι, αυτός ήταν. Ένα τόσο μικρό κοριτσάκι τι σχέση μπορεί να έχει; Με ποια στοιχεία, κύριε Αστυνόμε, λέτε κάτι τέτοιο;
Αστυνόμος: Στοιχεία ε; Ε λοιπόν, θα σας πω. Αρνείστε ότι φοράει κόκκινα; Προσέξτε! Υπάρχουν μάρτυρες!
- Ένα φουστανάκι που αγόρασα για το παιδί, κύριε Αστυνόμε.
Αστυνόμος: Και γιατί ερυθρού χρώματος;
- Μα, είμαι Ολυμπιακός!
Αστυνόμος: Σας πιστεύω, σας έχω δει εις το γήπεδον, να ζητωκραυγάζετε την ομάδαν. Υπάρχει και η σχετική αναφορά.
- Αυτό ήταν;
Αστυνόμος: Δυστυχώς όχι. Η μικρή προ τριών εβδομάδων επέρασεν ερυθρά. Είναι κομμουνιστικήν ασθένειαν.
- Πιστέψτε με, δεν το έκανε επίτηδες. Καλέσαμε ιατρό. Τώρα ευτυχώς είναι καλά.
Αστυνόμος: Χμ... Μια τελευταία ερώτησις: Τι σημαίνει "άτα", "μαμ", "νάνι", "πιπί"; Είναι συνθηματικά; Τα επαναλάμβανε πολλάκις ημερησίως.
- Τις λένε όλα τα μωρά. Σημαίνει "βόλτα", "φαί", "ύπνος", και "θέλω να ουρήσω".
Αστυνόμος: Να ουρήσει ποίον;
- Εμένα, τη γυναίκα μου... το κάνει συνέχεια. Ευτυχώς υπάρχουν οι πάνες...
Αστυνόμος: Α, Μάλιστα. Μένει τότε να υπογράψει ιδιοχείρως εν πιστοποιητικόν κοινωνικών φρονημάτων κι είμαστε εντάξει. Βλέπετε πόση κατανόησις διαθέτει η βασιλικήν αστυνομίαν;
- Πολύ ευχαρίστως, αλλά υπάρχει ένα θέμα...
Αστυνόμος: Θέλετε να πείτε, ότι τολμά να αρνείται τοιαύτην ιεράν υποχρέωσην; Συλλαμβάνεστε άπαντες! Παλιοκομμούνια! Μιάσματα!
- Όχι, όχι, σας παρακαλώ. Θέλω να πω, πως... πρέπει πρώτα να πάει σχολείο, να μάθει να γράφει.
Αστυνόμος: Δικαιολογίες, δικαιολογίες... Αλλά... εντάξει. Να ξέρετε όμως, πως μέχρι τότε θα είστε Ύποπτοι. Η ένδοξη αστυνομία του βασιλέως (βεβαίως - βεβαίως) επαγρυπνεί. Παρακολουθεί τους πάντες! Πηγαίνετε..
Δημοσίευση σχολίου