«Μήτε βαθύς στις σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε. Ένας τυχαίος αστείος
άνθρωπος, έμαθ’ επάνω κάτω σαν τους Έλληνας να φέρεται… μιλώντας με
βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά».
Κ. Καβάφης: «Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης».
___________________________________________________________
Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε σα συνέπεια την οικονομική της εξάντληση Γερμανίας, η οποία είχε φτάσει πλέον στα όρια της κατάρρευσης. Η περιβόητη Συνθήκη των Βερσαλλιών υποχρεώνει τη Γερμανία να πληρώσει αποζημιώσεις 269 δισεκατομμυρίων χρυσών, να μειώσει το στρατό της σε 100.000 άνδρες και το στόλο της σε δυναμικό 108.000 τόνων. Η χώρα έχασε περίπου 75.000 τ.χλμ. του εδάφους της με πληθυσμό 7.000.000 και όλες τις αποικίες της, από τις οποίες τη μερίδα του λέοντος (73% του εδάφους και 47% του πληθυσμού) πήρε η Αγγλία. Οι υπόλοιποι όροι της συνθήκης αφορούσαν τη διεθνοποίηση των ποταμών της Γερμανίας, την αποστρατικοποίηση της περιοχής της Ρηνανίας για 15 χρόνια, τη δήμευση των κάθε είδους γερμανικών αξιών στο εξωτερικό, την παράδοση του 90% του γερμανικού εμπορικού στόλου στους Συμμάχους.
Η
άρχουσα τάξη, έχει επιλέξει να φανεί...συνεπής
έναντι των διεθνών της υποχρεώσεων (σας
θυμίζει κάτι;) κι αρχίζει να εφαρμόζει τους όρους της συνθήκης, εξοντώνοντας το γερμανικό λαό. Ο
τιμάριθμος κόστους ζωής, που στα 1913 ήταν 130 μονάδες, το 1918 έφτασε στις
407, ενώ ο δείκτης του γενικού μισθού εργασίας σε χρήμα, από τις 132 μονάδες
που ήταν το 1914 ανέβηκε μόνο στις 292 μονάδες το 1918. Οι αρρώστιες επιδείνωναν την κατάσταση των λαϊκών μαζών μαζί με την πείνα. Το μεροκάματο, που δεν έφτανε
για τη ζωή των εργατικών οικογενειών, σε συνδυασμό με το ελάχιστο βοήθημα στις
οικογένειες των στρατιωτών, αναδείκνυε την όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων αφού
την ίδια στιγμή οι μεγάλοι γαιοκτήμονες
και οι βιομήχανοι, έμποροι και
τραπεζίτες συσσώρευαν τεράστια κέρδη από και χάρη στον πόλεμο. Ο Γερμανικός
λαός κι οι εξαντλημένοι στρατιώτες ξεσηκώνονται,
κι η εξέγερση δεν αργεί.
Καταλαμβάνονται δημόσια κτήρια, στρατώνες, εργοστάσια κλπ, ενώ πολλές περιοχές
της χώρας αυτοδιοικούνται από τα επαναστατικά-στρατιωτικά συμβούλια.
Η γερμανική άρχουσα τάξη αρχίζει να νιώθει, ότι η γη τρέμει κάτω απ’ τα πόδια της και το λόγο έχουν πλέον τα γνωστά «αριστερά» καθάρματα , που επιστρατεύονται διαχρονικά (Ντ’ Αλέμα, Ολάντ, Τσίπρας κλπ) για να βγει εις πέρας κάθε βρώμικη δουλειά. Στις 9 του Νοέμβρη 1918 γύρω στις 11 π.μ., ο πρωθυπουργός του Ράιχ, πρίγκιπας Μαξιμιλιανός της Βάδης, μπροστά στον φόβο της γενικευμένης επανάστασης, ανήγγειλε την παραίτηση από το θρόνο του τελευταίου αυτοκράτορα των Χοεντζόλερν, του Κάιζερ Γουλιέλμου II, υπέρ του διαδόχου του. Ταυτόχρονα, διεξήγαγε διαπραγματεύσεις με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας-SPD για το διορισμό του Φρίντριχ Έμπερτ (φωτο), ηγέτη του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, στη θέση του πρωθυπουργού. Στις 12 το μεσημέρι ο Έμπερτ ήταν ήδη επικεφαλής της κυβέρνησης της Βαιμάρης.
Εξέχων
αστέρας της εν λόγω κυβέρνησης, ήταν ο σοσιαλδημοκράτης Gustav Noske (φωτο), υπουργός Άμυνας, ο οποίος σε κάποια
σύσκεψη ζήτησε να παρθούν γενναίες αποφάσεις, σχετικά με την αντιμετώπιση της
εξέγερσης. Όταν κάποιος του φώναξε: «Καταπιαστείτε λοιπόν μ' αυτό το ζήτημα!»,
ο Νόσκε απήντησε: «Τι να γίνει! Κάποιος ασφαλώς πρέπει να γίνει το αιμοβόρο σκυλί. Εγώ
δε φοβάμαι τις ευθύνες». Αποτέλεσμα της πολιτικής των αιμοβόρων σκυλιών
του...υπεύθυνου SPD, ήταν η αιματηρή καταστολή της γερμανικής λαικής
εξέγερσης από τα...σοσιαλδημοκρατικά παραστρατιωτικά
Freikorps, η δολοφονία των Κ. Λίμπκνεχτ -Ρ. Λούξεμπουργκ στις 15
του Γενάρη το βράδυ στο επιτελείο της μεραρχίας ιππικού της φρουράς από
αξιωματικούς και το ακροδεξιό
πραξικόπημα στις 13 Μαρτίου του 1920 με επικεφαλής το δημοσιογράφο Βόλφγκανγκ
Καπ (Wolfgang Kapp ).
Βέβαια,
ούτε τα... δικά μας αιμοβόρα σκυλιά
φοβούνται τις ευθύνες. Ένα εξ αυτών, ο φερόμενος, ως υπουργός Παιδείας, Ν. Φίλης, ο οποίος –με αφορμή το νεοφιλελέ
καραγκιοζιλίκι «ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΊΤΕ»- δήλωσε ότι «Θα
υπάρχει υπονόμευση με "κινήματα κατσαρόλας". Το κίνημα
"παραιτηθείτε" είναι κίνημα στα όρια της συνταγματικής ανοχής. Είναι
μία κίνηση χωρίς ονοματεπώνυμο. Να δούμε τί θέλουν ακριβώς». Ομιλούν για
αντισυνταγματικότητα, αυτοί που μαζί με τους προηγούμενους ξέσκισαν και ποδοπάτησαν κάθε λέξη του Συντάγματος. Βέβαια, η παροιμιώδης
αγραμματοσύνη, που διακατέχει τον αστοιχείωτο
«υπουργό Παιδείας» του ΣΥΡΙΖΑ, τον οδηγεί στην άκρως συντηρητική αντίληψη, ότι η
αντίδραση κατά της κυβέρνησης είναι υπονόμευση,
η υπονόμευση θεωρείται αντισυνταγματική, άρα το κράτος οφείλει να αμυνθεί!
Η αλήθεια είναι, ότι μόνον ηλίθιοι θα πίστευαν, ότι τύποι σαν το Φίλη έχουν ουσιαστικές ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές με τους «ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ». Απλά, χρησιμοποιούν το φιλοευρωπαικό τσίρκο των celebrity και ξεκωλέ «ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ» για δύο λόγους: Ο πρώτος, για να ενεργοποιήσουν τα «αριστερά» και «αντιδεξιά» αντανακλαστικά όσων ηλιθίων έχουν απομείνει να θεωρούν το ΣΥΡΙΖΑ αριστερά (όπως πχ η πολύχρωμη κυρία στο πάνελ του Χατζηνικολάου, προχθές) και να δημιουργήσουν συνθήκες επίπλαστων διαφορών και διχασμού του λαού. Ο δεύτερος και κυριότερος, για να θέσουν θέμα «νομιμότητας» και «συνταγματικότητας», όχι απλώς της διαφορετικής άποψης, αλλά της της διαφορετικής άποψης που θα διεκδικεί πολιτική έκφραση και ιδίως της άποψης, που υποστηρίζει την έξοδο από την Ε.Ε. κι από την ευρωζωνη και την επιστροφή σε εθνικό-κρατικό νόμισμα. Της άποψης, δηλαδή, που μπορεί να αποτελέσει-εν δυνάμει- κοινό λαικό-δημοκρατικό-πατριωτικό πρόταγμα και πόλο συσπείρωσης ευρύτερων λαικών μαζών. Είναι φανερό, ότι αυτό το τσούρμο από σούργελα και ξεπουλημένα καθάρματα, που αυτοαποκαλείται «ΣΥΡΙΖΑ» και «Κυβέρνηση», δε θα διστάσει να χύσει αίμα προκειμένου, αφενός να διατηρήσει τη νομή της εξουσίας, αφετέρου να φέρει εις πέρας (με το αζημίωτο πάντοτε) τη βρώμικη δουλειά, που της έχουν αναθέσει οι έξω.
Αργά,
ή γρήγορα κάποιοι εκ δεξιών θ’ αντιληφθούν,
ότι καπιταλισμός και Δημοκρατία, δε
συμβιβάζονται και κάποιοι εξ’ αριστερών θα πειστούν, ότι ο αγώνας για τη Δημοκρατία είναι ταυτόχρονα αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό.
Και μην ξεχνάμε:
Να κρατήσουμε καλά μέσα στην ψυχή μας, το πνεύμα του μετώπου!
askordoulakos
Δημοσίευση σχολίου