«Εφαγαν» και τους δυο ηγέτες του «ΟΧΙ» οι Αγγλοι αστοί

Πηγή:  Γιώργος Δελαστίκ – «Επίκαιρα»

Δέκα μέρες χρειάστηκε όλες κι όλες η αστική τάξη της Αγγλίας, με προεξάρχον το χρηματοπιστωτικό τμήμα της, για να εξοντώσει πολιτικά και τους δύο ηγέτες που πρωτοστάτησαν στην αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ! «Έφαγαν» εν ψυχρώ τόσο τον δεξιό Μπόρις Τζόνσον όσο και τον ακόμη δεξιότερο Νάιτζελ Φάρατζ!

Όχι, δεν είχαμε κάποια ειδική πληροφόρηση όταν γράφαμε στο τέλος του άρθρου της περασμένης εβδομάδας ότι οι Γερμανοί ήθελαν να διαπιστώσουν αν μπορούσαν να υπονομεύσουν εκ των προτέρων τον επόμενο δεξιό πρωθυπουργό της Βρετανίας «ακόμη κι αν αυτός δεν είναι ο πρώην δήμαρχος του Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον». Απλώς γνωρίζαμε ίσως κάπως καλύτερα πώς σκέφτονται οι Άγγλοι αστοί.

Ομολογούμε όμως ότι κι εμείς αιφνιδιαστήκαμε από την καταιγιστική ταχύτητα των εξελίξεων. Δεν φανταζόμασταν ότι θα «έτρωγαν» πολιτικά τον Φάρατζ και νομίζαμε ότι αν έτρωγαν τον Τζόνσον, αυτό θα γινόταν μέσω των διαδικασιών του συνεδρίου του Συντηρητικού Κόμματος, τον Σεπτέμβριο και όχι τον Οκτώβριο, όπως είχε ανακοινωθεί αρχικά και επισπεύστηκε μετά τα γεγονότα. Ούτε εμείς προβλέψαμε πόσο γρήγορα θα συνέβαινε η καρατόμηση από πολιτική σκοπιά των δύο αρχηγών του «όχι» στην ΕΕ.

Ο Τζόνσον θύμα του Μέρντοχ

Τον Τζόνσον τον «έφαγαν» οι ισχυροί οικονομικοί παράγοντες που υποστήριζαν την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ. Δηλαδή ο Αυστραλός μεγαλοεκδότης Ρούπερτ Μέρντοχ -έχει στην κατοχή του τη φαιδρή εφημερίδα Sun, που είναι όμως η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της Βρετανίας, αλλά και τους σοβαρούς Times του Λονδίνου- κι από κοντά και ο Πολ Ντέικρ, ο πανίσχυρος διευθυντής της Daily Mail.

Ο τελευταίος έδωσε τη χαριστική βολή στον Μπόρις Τζόνσον μέσω της αρθρογράφου της Daily Mail Σάρα Βάιν, την οποία και έβαλε να στείλει... e-mail στον άντρα της (!), το οποίο βεβαίως και «διέρρευσε» στη συνέχεια στα μέσα ενημέρωσης. Στην ηλεκτρονική αυτή επιστολή ουσιαστικά παρότρυνε τον σύζυγό της να βάλει υποψηφιότητα εναντίον του Τζόνσον, γράφοντάς του ότι πρέπει να απαιτήσει διαβεβαιώσεις από τον τελευταίο πριν εκφράσει δημοσίως την υποστήριξή του προς το πρόσωπό του. Ο άντρας της Σάρα Βάιν όμως όχι απλώς ήταν ο υπουργός Δικαιοσύνης του Κάμερον, ονόματι Μάικ Γκόουβ, αλλά είχε, μάλιστα, πρωτοστατήσει στον αγώνα υπέρ της αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ. Τελικά ο Γκόουβ ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του την περασμένη Πέμπτη, λίγο πριν κλείσει η προθεσμία υποβολής υποψηφιοτήτων για τη θέση του επόμενου Συντηρητικού πρωθυπουργού της Βρετανίας.

Η αλήθεια είναι ότι ο Μάικλ Γκόουβ ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του με γελοίο τρόπο, που προδιαγράφει την ήττα του. «Έχω επανειλημμένα πει ότι δεν θέλω να γίνω πρωθυπουργός... Αλλά αυτά που έχουν συμβεί από την περασμένη Πέμπτη [σ.σ.: ενοούσε τη μέρα του δημοψηφίσματος] βάρυναν σημαντικά στη ζυγαριά», δήλωσε.

Στήριξη στην καιροσκόπο

Προφανώς, κανένας δεν παίρνει στα σοβαρά έναν υποψήφιο για την πρωθυπουργία που δηλώνει ανακοινώνοντας την υποψηφιότητά του για τη θέση αυτή ότι ... «έχω επανειλημμένα πει ότι δεν θέλω να γίνω πρωθυπουργός»1. Είναι πασιφανές ότι ο Μάικλ Γκόουβ μπαίνει υποψήφιος μόνο και μόνο για να κόψει ψήφους από άλλους υποψηφίους που στήριζαν θερμά την αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ ώστε να εξασφαλιστεί η εκλογή ως πρωθυπουργού της «νέας Θάτσερ», Τερέζα Μέι. Αυτή στηρίζει ο Μέρντοχ.

Πρόκειται για μια απερίγραπτη καιροσκόπο. Τη διόρισε υπουργό Εσωτερικών ο Ντέιβιντ Κάμερον το 2010 και παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι σήμερα. Δηλώνει δήθεν ευρωσκεπτικίστρια, αλλά τάχθηκε... υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ! Η ανάδειξη ενός τέτοιου ατόμου ως πρωθυπουργού του Ηνωμένου Βασιλείου σίγουρα θα δημιουργήσει γέφυρες με τους υποστηρικτές της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ. Για τον ίδιο σκοπό, άλλωστε, «φαγώθηκαν» ο Τζόνσον και ο Φάρατζ - ακριβώς για να μην θυμίζουν στους ηττημένους του δημοψηφίσματος ποιοι είναι οι νικητές.

Μάλιστα, προκειμένου να διευκολύνουν την τελική νίκη της Τερέζα Μέι ως πρωθυπουργού, τα μέσα ενημέρωσης της Αγγλίας ανακήρυξαν ως δήθεν κύριο αντίπαλό της τον Μάικλ Γκόουβ. Φρόντισαν επίσης να υπάρχουν τρεις οπαδοί της παράταξης του Brexit ως υποψήφιοι πρωθυπουργοί: ο πρώην υπουργός Άμυνας Λίαμ Φοξ, η Αντρέα Λίντσομ και, φυσικά, το... «φαβορί», ο υπουργός Δικαιοσύνης Μάικλ Γκόουβ.

Ριζική αλλαγή προσώπων

Ο Κάμερον έχει ήδη ανακοινώσει την παραίτησή του μόλις λάβει χώρα το συνέδριο των Συντηρητικών, στις 9 Σεπτεμβρίου. Ο Τζόνσον και ο Φάρατζ καρατομήθηκαν πολιτικά, με τη ζωή του Φάρατζ να έχει γίνει πλέον «κόλαση», όπως ανακοίνωσαν ακόμη και τα ελληνικά τηλεοπτικά δίκτυα, με διαρκείς απειλές κατά της ζωής του. Ακριβώς οι απειλές δολοφονίας του Φάρατζ φαίνεται ότι είναι αυτές που τον λύγισαν και τον έκαναν να εγκαταλείψει τελικά την αρχηγία του Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP).

Μετά τη δολοφονία της Τζο Κοξ, που άνοιξε τον δρόμο, όλοι οι Άγγλοι βουλευτές έχουν υποχρεωθεί να έχουν στην άκρη του μυαλού τους και το ενδεχόμενο της δολοφονίας τους, καθώς οι ζωές των βουλευτών είναι εντελώς ασήμαντες μπροστά στα συμφέροντα που διακυβεύονται -συμφέροντα της αστικής τάξης, εννοείται.

Η ενδεχόμενη ανάμειξη μυστικών υπηρεσιών της Βρετανίας στα σχέδια αυτά αυξάνει, όπως είναι φυσικό, τον τρόμο των βουλευτών. Ο πανικός του Μπόρις Τζόνσον και του Νάιτζελ Φάρατζ λέει πολλά για την κατάσταση στη σημερινή Αγγλία, καθώς από θριαμβευτές μεταβλήθηκαν σε απόβλητα της αγγλικής πολιτικής ζωής εν μια νυκτί!

Θα διώξουν και τον Κόρμπιν

Οι Άγγλοι αστοί έχουν πάρει την απόφαση να ανανεώσουν εκ βάθρων το πολιτικό σκηνικό της χώρας τους. Από την ανανέωση αυτή αποκλείεται να τη γλιτώσει ο Τζέρεμι Κόρμπιν, ο ηγέτης των Εργατικών, ο οποίος, άλλωστε, αποτελεί ό,τι πιο αναχρονιστικό υπάρχει στο βρετανικό πολιτικό σύστημα. Και «εκσυγχρονιστής» όμως να ήταν, πάλι θα τον εξαφάνιζαν ώστε να μην υπάρχει απολύτως καμία ηγετική πολιτική μορφή που να θυμίζει την εποχή πριν από το δημοψήφισμα για την αποχώρηση από την ΕΕ.

Παρόλο που ο Κόρμπιν αποδείχτηκε ένας θλιβερός «ευρωλιγούρης», η ανατροπή του θα γίνει από ακόμη δεξιότερες θέσεις, όπως φάνηκε από την πρόταση μομφής που κατατέθηκε εναντίον του από βουλευτές του... Εργατικού Κόμματος!

Πάνω από τέσσερις στους πέντε (!) βουλευτές των Εργατικών υπερψήφισαν τη μομφή - για την ακρίβεια ψήφισαν υπέρ της μομφής 172 βουλευτές του Εργατικού Κόμματος, ενώ την καταψήφισαν, υπερασπιζόμενοι έτσι τον Κόρμπιν, μόνο 40! Άκρως εντυπωσιακό αποτέλεσμα για εν ενεργεία αρχηγό κόμματος.

Ο Τζέρεμι Κόρμπιν, βέβαια, ουδέποτε υπήρξε ιδιαίτερα αγαπητός στους βουλευτές του κόμματός του. Εκλεκτός της βάσης ήταν πάντα, της βάσης των Εργατικών. Και φαίνεται ότι σε ικανό βαθμό παραμένει, αν και το ένα τρίτο των ψηφοφόρων των Εργατικών ψήφισε αντίθετα προς τη γραμμή που υποδείκνυε ο Κόρμπιν - ψήφισε, δηλαδή, υπέρ της αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του BBC, πάνω από 240 επικεφαλής τοπικών οργανώσεων του Εργατικού Κόμματος έχουν υπογράψει επιστολή στην οποία δηλώνουν ότι συνεχίζουν να υποστηρίζουν ως αρχηγό του κόμματος τον Τζέρεμι Κόρμπιν. Αποκλείεται όμως να διασώσει τον Κόρμπιν η στήριξή του από τη βάση του κόμματος. Κι αν ακόμη επανεκλεγόταν αρχηγός των Εργατικών, η νίκη του θα ήταν προσωρινή και παροδική.

Κάθεται στον θρόνο του Κάμερον

Όπως όλα δείχνουν, η Τερέζα Μέι είναι ο άνθρωπος που οι Άγγλοι αστοί θα τοποθετήσουν επικεφαλής του Συντηρητικού Κόμματος. Την Τρίτη το βράδυ, προ τριών ημερών, έγινε η πρώτη ψηφοφορία στην Κοινοβουλευτική Ομάδα των Συντηρητικών. Η Τερέζα Μέι ήρθε πρώτη με 165 ψήφους, ενώ δεύτερη ήρθε η Αντρέα Λίντσομ, θερμή υποστηρίκτρια της εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ, αλλά μόνο με 66 ψήφους. Εκατό ψήφοι βουλευτών διαφορά δεν καλύπτονται με τίποτα. Με την ευκαιρία, δε, οι βουλευτές του βρετανικού κοινοβουλίου εξόντωσαν πολιτικά τον πρώην υπουργό Άμυνας Λίαμ Φοξ, τον οποίο άφησαν τελευταίο στις προτιμήσεις τους, με μόλις 16 ψήφους.

Ως προς το... «φαβορί», τον υπουργό Δικαιοσύνης Μάικλ Γ κόουβ, δεν κατάφερε να έρθει ούτε καν δεύτερος στις προτιμήσεις των βουλευτών! Όσο για τη διαφορά των 100 και πλέον ψήφων, πώς γίνεται ένα «φαβορί» να μην έχει ούτε το ένα τέταρτο των ψήφων του άλλου «φαβορί»; Εξοντώθηκε διά της γελοιοποίησής του ο μωρός Μάικλ Γκόουβ. Πάει, τελείωσε και αυτού η πολιτική του καριέρα. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι, εκτός από ανόητος, ήταν κι ένας δεινός υπερασπιστής της εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ...