Στις 7 Μαΐου 2014 ο Αλέξης Τοίπρας έλεγε: «Εχουν ξεκινήσει την ιδιωτικοποίηση του νερού. Η Ελλάδα ακολουθεί τον δρόμο της Χιλής του Πινοσέτ, που πρώτος παρέδωσε το νερό στα συμφέροντα».
Τώρα που ο Τσίπρας κάνει το ίδιο, μπαίνοντας σε μια διαδικασία που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο ιδιωτικοποίησης του νερού, τι είναι; Πινοσέτ;
Με έναν άκρως ειρωνικό τρόπο, ο Τσίπρας χαρακτηρίζει τον εαυτό του χειρότερα απ' ό,τι τον χαρακτήρισε η κυρία Κωνσταντοπούλου. Διότι ο (αυτο)χαρακτηρισμός Πινοσέτ είναι πολύ χειρότερος απ' τον χαρακτηρισμό «ξεφτιλισμένος».
Ομως, το να λέει ο Αλέξης Τσίπρας ένα ακόμα ψέμα δεν προκαλεί πλέον καμία εντύπωση. Και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Πόσο μακριά μπορεί να περπατήσει ένας λαός που έχει παραδεχθεί ότι οδηγείται από έναν πρωθυπουργό διαρκώς ψευδόμενον;
Διότι είναι άλλο πράγμα το κοινώς γνωστό και κοινώς αποδεκτό ότι στην πολιτική λέγονται ενίοτε και κάποια ψέματα και άλλο πράγμα να λέγονται μόνον ψέματα.
Επιχειρώντας μιαν άχαρη διαβάθμιση, θα έλεγε κανείς ότι στην πολιτική τα λίγα ψέματα είναι σχεδόν αναγκαίο κακό, τα πολλά ψέματα είναι αιτία και αποτέλεσμα παρακμής και τα ψέματα -και μόνον ψέματα- όλεθρος.
Δημοσίευση σχολίου