«Ο ρατσισμός, όπως και ο νεοναζισμός και ο φασισμός είναι η μεγεθυμένη έκφραση- εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξη του όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν την βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του», είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις.
Σοκαρισμένη είδα το κτήνος τούτο να ξυπνά και στη δική σας συγκέντρωση, -συγκέντρωση γονέων και κηδεμόνων (!)- και να παίρνει τη μορφή κάποιων από σας. Κάποιων που ο λόγος τους εκτόξευε δηλητήριο και χολή στο πρόσωπο εκπαιδευτικών που υποστήριξαν το αυτονόητο. Το δικαίωμα ΠΑΙΔΙΩΝ , στη μόρφωση. Παιδιών που η παιδική ηλικία περνά ξώφαλτσα δίπλα τους, που η ζωή βίαια τα ξέκοψε από κάθε δικαίωμα τους.
Έντρομη κοίταζα το πρόσωπο κάποιων μητέρων, με μίσος να καταφέρονται ενάντια στη εκπαίδευση μικρών παιδιών, αποφασισμένες να την αποτρέψουν. Καλοζωισμένες οι ίδιες να «ενδιαφέρονται για τα Ελληνόπουλα που λιμοκτονούν» λες και η φτώχεια, η πείνα κι η βία έχουν πατρίδα. Λες και η προσφυγιά και η φτώχεια δεν έχουν τους ίδιους θύτες.
Και όχι δεν είστε ρατσιστές ! Μακριά από σας τέτοιος χαρακτηρισμός, παπαγαλίζετε σ' όλους τους τόνους! Μα η απόφαση σας επάρθει! Κατάληψη στο σχολείο , να μη δεχτεί προσφυγόπουλα!
Πλεονασμός ο σχολιασμός τους.
Ανατριχιαστική όμως η παρουσία παιδιών στην όλη διαδικασία. Μικρούλες ψυχές που ήδη εμβολιάζονται με το μικρόβιο της ξενοφοβίας και του φασισμού, που αύριο θα αντικρίσουν σχολεία που οι γονείς θα κλείσουν για να αποτρέψουν τη φιλοξενία άλλων παιδιών! Παιδιών αδικημένων, ξεριζωμένων, κατατρεγμένων, ορφανών δυστυχισμένων ...
Παιδιών που έχουν χάσει όλα τα δικαιώματα που η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού προβλέπει και που σε λίγες μέρες (20 Νοέμβρη) θα πρέπει να γιορταστεί στα σχολεία που οι γονείς τους θα έχουν καταλάβει αποτρέποντας το βασικό δικαίωμα παιδιών άλλων χωρών στην εκπαίδευση!
Τι φρίκη θεέ μου, τι έγκλημα!
Κι όσοι σωπάσατε, όσοι μείνατε αμέτοχοι, σταθείτε στον καθρέφτη και σκεφτείτε. Τώρα πια όλοι γνωρίζουμε! Τώρα η άγνοια έπαψε να αποτελεί άλλοθι. Ο καθένας ας αναλάβει το χρέος που του αναλογεί κι ας πράξει.
Και το μέλλον όλων έκδηλο μέσα απ τους στίχους του Μπρεχτ:
Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα,
Δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει…
Για σένα που νομίζεις..
ότι η δική σου σειρά δε θα φτάσει ποτέ..
ότι επειδή ακόμη δε χρειάστηκε να πας στο νοσοκομείο
και να σε διώξουν
γιατί δεν έχεις λεφτά..
Οτι επειδή ακόμη έχεις ένα πιάτο φαί, δε θα στο πάρουν
Οτι ακόμη δε σου πήραν το σπίτι του πατέρα σου
για χρέη στο Δημόσιο, θα τη γλυτώσεις
Οτι επειδή το παιδί σου ακόμη είναι στο σχολείο, θα συνεχίσει..
Οτι η ζωή σου δεν επηρεάζεται από εκείνη του διπλανού σου..
Δημοσίευση σχολίου