Πιστεύουμε ότι αυτή η ενότητα που ξεκινήσαμε με αναφορά στην ένοπλη πάλη, είτε αυτή γινόταν και γίνετε από οργανώσεις ένοπλης μειοψηφικής βίας με κομμουνιστικό ή αναρχικό προσανατολισμό, είτε προερχόταν/ται από κομμουνιστικά κόμματα –τα οποία προχωρούσαν σε παρτιζάνικες ενέργειες, όπως έλεγε ο Λένιν- παράλληλα με την νόμιμη τους παρουσία θα είναι κάτι ολοκληρωμένο.
Θα παραθέσουμε τόσες ιστορικές και θεωρητικές αναφορές με την προσδοκία ο/η αναγνώστης/α μας να σχηματίσει την δική του απάντηση στο βασικό ερώτημα που είχαμε θέση απ’ την αρχή. Αν δηλαδή οι οργανώσεις ένοπλης πάλης είναι μέρος του επαναστατικού κινήματος για την κοινωνική ανατροπή ή όχι.
Ταυτόχρονα ήδη έχουμε εξασφαλίσει ότι άτομα που συμμετείχαν στο ελληνικό αντάρτικο πόλης θα κάνουν παρεμβάσεις, ενώ ιδιαίτερη βαρύτητα θα δώσουμε και σε θεωρητικά ζητήματα. Όπως π.χ αν ισχύει ότι «η βία είναι η μαμή της ιστορίας» και αν «είναι ή όχι η επαναστατική βία η κόκκινη γραμμή που χωρίζει επαναστάτες και ρεφορμιστές».
Και προφανώς, για μας, το πότε και με τι μορφές ασκείτε η βία αν είναι επαναστατικά σκόπιμη στη μια ή την άλλη ιστορική συγκυρία, είναι ένα ποιοτικό ζήτημα που έχει να κάνει με τη στρατηγική του κινήματος, τις πολιτικές συγκυρίες κλπ.
Σ’ αυτό το αφιέρωμα μας, λοιπόν, επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε αποσπάσματα απ’ τα παρακάτω βιβλία που διαθέτουμε. Δεκτή κάθε πρόταση.
+ σχόλια + 1 σχόλια
Ουάου! Με εικοσιδύο τίτλους βιβλίων νόμιζα πως ο ΓΓ (ξέρουμε - ξέρουμε, όχι σύριζα) θα προσπαθούσε να αποδείξει ως γνήσιος κομμουνιστής που είναι, πως οι οργανώσεις ένοπλης δράσης είναι μέρος του ταξικού εργατικού κινήματος και γιατί όχι αναγκαίο στοιχείο για την κομμουνιστική επανάσταση. Εκατό χρόνια τώρα το θέμα είναι λυμένο είτε από τους κλασικούς που τοποθετήθηκαν γραπτά και με σαφήνεια, είτε και από μέλη - θεωρητικούς τέτοιων οργανώσεων που διαχώρισαν οι ίδιοι την θέση τους από το μαζικό εργατικό κίνημα. Κανείς από τους τελευταίους δεν έχει πει πως είναι μέρος του ταξικού εργατικού κινήματος. Ίσα - ίσα μόνοι τους λένε για "ένοπλη προπαγάνδα" δηλαδή στην καλύτερη να αφυπνίσουνε τις μάζες με τις ενέργείες τους ως μία πρωτοπορία και άντε να εντάξουν και τον εαυτό τους σε μία γενικά "αριστερά" που "δεν γυρίζει το μάγουλο αλλά αντιδρά" κτλ κτλ.
Ευτυχώς, όμως ο ΓΓ έγραψε το καθαρό και ξάστερο: "Αν δηλαδή οι οργανώσεις ένοπλης πάλης είναι μέρος του επαναστατικού κινήματος για την κοινωνική ανατροπή ή όχι."
Αυτες οι μεγάλες έννοιες ευτυχώς χωράνε τα πάντα μέσα. Μέχρι και ο αγανακτισμένος που αυτοπυροβολείται μπορεί να θεωρεί πως είναι μέρος της κοινωνικής ανατροπής και το παράδειγμά του θα πυροδοτήσει επανάσταση. Γιατί θα πρέπει να του το αρνηθούμε; Θα έρθουν μετά οι gay και οι trans αφού ακούσουν κοινωνική ανατροπή, για να ανατρέψουν την ομοφοβική κενωνία, ενώ η μοναστική ζωή των καλογέρων θα φέρει τα πάνω κάτω στο επαναστατικό κίνημα της -ριζικής- κοινωνικής ανατροπής(δεν θα γεννάμε, δεν θα υπάρχουμε).
Για να τεντώσουν το λάστιχο στο τέλος θα έρθουν οι αναθεωρητές του ευρωκομουνισμού για να μιλήσουν για κοινωνικά εργαστήρια και πόση κοινωνική ανατροπή να αντέξεις όταν οι τάξεις δεν υπάρχουν πια και δώσε επαναστατικό κίνημα που κάνει επανάσταση μόνο μέσα(προσοχή όχι έξω, μέσα) στον καθένα για να αλλάξει τον ντουνιά. Όλα μέσα; Όλα μέσα.
Για να τελειώνουμε: Μήπως το "ένοπλο" θέλει να παίξει τον "αριστερό" οπορτουνισμό στο μαζικό εργατικό κίνημα;
Επειδή οι Ανταρσυες, Ναρ, και λοιποί που έλεγαν πως με πορδές δεν βάφεις αυγά αλλά με μία τεράστια πορδή θα γινόταν γενική απεργία διαρκείας, τα βρήκαν με την ΛΑΕ για να γίνουν σύριζα στην θέση του σύριζα;
Δηλαδή, εντάξει να υπάρχει ο θολωμένος χώρος του δεξιού οπορτουνισμού "με μας κυβέρνηση δεν θα βαράει η αστυνομία", αλλά επειδή έμεινε χωράφι αδειανό να βάλουμε και από την άλλη πλευρά κάποιους να φωνάζουν "επανάσταση εδώ και τώρα;"
Αν είναι έτσι ή κάπως έτσι, τότε θα έρχεται και θα επανέρχεται το ζήτημα πως όλα αυτά είναι προβοκατόρικες ενέργειες από την σκοπιά του εργατικού ταξικού κινήματος. Όχι, τόσο, γιατί δίνουν δικαιολογία στον κρατικό μηχανισμό να σκληρύνει και να αντιδράσει δυσανάλογα περισσότερο από την ίδια την απειλή, - αυτό άλλωστε είναι κάτι που τα μέλη τους τα ίδια είναι που πρώτοι βιώνουν στο πετσί τους (λευκά κελιά, άδειες κτλ) - αλλά γιατί δημιουργούν σε ανασφαλή και μη συνειδητοποιημένα στρώματα λαικού πληθυσμού την εντύπωση πως τώρα κάποιοι άλλοι θα δώσουν την μάχη για εκείνους.
ΥΓ. Η ανατροπή της σκέψης μέσα στο άπειρο: Τα μπαχαλάκια κάθονται μέσα στο πλήθος των συγκεντρωμένων και δείχνουν πως φτιάχνεται η μολότοφ. Φυσικά, πάλι οι εργαζόμενοι θα τους πουν πως είναι πολύ πρόωρο να το μάθουν γιατί πρώτα πρέπει να μαζευτούν 500.000 χιλιάδες στο Σύνταγμα των 5 εκκατομυρίων Αθηναίων. Εκεί στο πρόωρο είναι που τα μπαχαλάκια γίνονται τα ζώα που πετάνε μολότοφ σε εργάτες.
Βλέπεις κάποιοι "πιασμένοι" πολλά χρόνια τώρα προσπαθούν να τους περάσουν τις ιδέες πως "η επανάσταση γίνεται από λίγους αποφασισμένους", "αντί να βρεις δέκα συναδέλφους σου στη δουλειά, βρες τρία φιλαράκια σου και κάντε επανάσταση", "το αυθόρμητο είναι θεικό" και ο Guy Fawkes έφτιαξε το τραγούδι του σφακιανάκη για τον κυρ μέντιο...
Δημοσίευση σχολίου