Σαν σήμερα πεθαίνει ο μαρξιστής ιστορικός Γιάννης Κορδάτος

 «Ο Γιάνης Κορδάτος είναι ο σημαντικότερος από τους θεμελιωτές της μαρξιστικής επιστήμης της Ιστορίας της χώρας μας. Χαλκέντερος ερευνητής και συγγραφέας, παρά τις πολιτικές και τις οικογενειακές τραγωδίες που έζησε, κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα τεράστιο έργο, που εντυπωσιάζει με την έκταση και το θεματικό εύρος του.
Η Ελληνική Ιστορία (13 τόμοι) είναι το τελευταίο επίτευγμα, έργο ζωής, του Γιάνη Κορδάτου (…) 
Ομογενείς Έλληνες αριστεροί αγάπησαν τα βιβλία του Κορδάτου, μορφώθηκαν απ’αυτά τα βιβλία και άντλησαν απ’αυτά έλλογη πίστη και καρτερία στις τραγικές προπολεμικές και μεταπολεμικές συνθήκες για το ελληνικό αριστερό κίνημα. Ο Κορδάτος υπήρξε και θα παραμείνει δάσκαλος όσων αγωνίζονται για το σοσιαλισμό  στην πατρίδα μας».

Ευτύχης Μπιτσάκης

Απ’ τους ποιο σημαντικούς μαρξιστές ιστορικούς, ένας διανοούμενος επαναστάτης, ο Γιάννης Κορδάτος αφήνει την τελευταία του πνοή σαν σήμερα το 1961.

Πολυγραφότατος συγγραφέας, αν και αυτοδίδακτος στην ουσία ιστορικός άφησε πίσω του ένα τεράστιο έργο που αναφέρεται στο εργατικό και αγροτικό κίνημα ενώ με το έργο του «Μεγάλη ιστορία της Ελλάδας» κάνει μια εμπεριστατωμένη  ιστορική διαδρομή από τους πρωτο – Έλληνες και τα Ομηρικά Έπη έως και το πρώτο τέταρτο του 20ου Αιώνα.

Όπως γράφαμε και σε περασμένη ανάρτησή μας ο Γιάννης Κορδάτος, με το βιβλίο του «Η Κοινωνική Σημασία της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821», κάνει την πρώτη σοβαρή ανάλυση την για το τι έγινε στην πραγματικότητα στην επανάσταση του 1821.

Η πρώτη έκδοσή του κυκλοφόρησε το 1924. Ηταν ένα βιβλίο που έκανε πάταγο, προκαλώντας την λύσσα όλων εκείνων που ο Κορδάτος είχε ονομάσει «βατράχους της πατριδοκαπηλίας».

Οι μαρξιστικές ιδέες είναι το αντίδοτο στα ψέματα της κυρίαρχης τάξης και ο Γ. Κορδάτος αντιπροσωπεύει τις ρίζες της μαρξιστικής σκέψης στην Ελλάδα.

Ο Κορδάτος ξεσκεπάζει αλύπητα τα προνόμια και τον ρόλο των αρχιρασοφόρων, όπως και των λοιπών πυλώνων του συστήματος, των «κοτζαμπάσηδων» για παράδειγμα.

Γράφει: «Η Εκκλησία έπαιρνε μάλιστα από κάθε χριστιανό ραγιά ειδικό φόρο, που λεγόταν ρόγα ή ζητεία. Πολλές φορές με ασπλαχνία Σάϋλωκ έκανε κατάσχεση στο αλέτρι ή τα άλλα γεωργικά εργαλεία του αγρότη, αν τύχαινε και δεν πλήρωνε τον παραπάνω φόρο». Και συμπεραίνει: «Μ΄ όλον τον αγώνα και τον τυραγνισμό του [ο μικροαγρότης] τίποτε δεν του απόμεινε, επειδή ερχόταν ο φορατζής, ο δεσπότης, ο κοτζάμπασης κι ο τσορμπατζής και του το έπαιρναν. Δεν ήταν τόσο ο Τούρκος αγάς που ερχόταν σε επαφή με τον αγρότη, ούτε ο σούμπασης, ήταν ο χριστιανός προύχοντας και ο δεσπότης που, με το να είναι με την τουρκικήν εξουσίαν, με χίλιους δυο τρόπους έγδυναν τον ραγιά γεωργό και δουλευτή».