Τον Αύγουστο του 1961 στην Τσεχοσλοβακία διεξήχθησαν οι εργασίες του 8ου Συνεδρίου του ΚΚΕ. «Το συνέδριό μας – είπε, μεταξύ άλλων, στην εναρκτήρια ομιλία του ο πρόεδρος της ΚΕ Απ. Γκρόζος 1 – έχει να κάνει σοβαρό έργο. Θα μελετήσει μια πλούσια πείρα με τα θετικά κι αρνητικά της και θα συγκεντρώσει την προσοχή του κόμματος στα φλέγοντα ζητήματα του εργατικού και πατριωτικού κινήματος για να δώσει απάντηση στα επίκαιρα μα και στα γενικότερα προβλήματα της δημοκρατικής αναμόρφωσης και της κοινωνικής απελευθέρωσης του εργαζόμενου λαού».
Χωρίς αμφιβολία το Συνέδριο είχε πολλά και φλέγοντα ζητήματα να συζητήσει, δεδομένου ότι απείχε από το προηγούμενο – από το 7ο δηλαδή Συνέδριο που είχε πραγματοποιηθεί τον Οκτώβρη του 1945 – 16 ολόκληρα χρόνια. Χρόνια σκληρά και δύσκολα, χρόνια στη διάρκεια των οποίων είχαν συμβεί κορυφαία ιστορικά γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο, χρόνια πέτρινα για το Κόμμα και τον ελληνικό λαό, που βίωνε στο πετσί του την ταξική βαρβαρότητα των νικητών του εμφυλίου πολέμου, της ντόπιας δηλαδή οικονομικής ολιγαρχίας και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, χρόνια όπου μεγάλες ανατροπές είχαν συντελεστεί στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα γενικά και στο ΚΚΕ ειδικότερα. Αν και δεν μπορούμε να αναφερθούμε αναλυτικά σε όλα αυτά, θα επιχειρήσουμε εν συντομία να δούμε περί τίνος επρόκειτο.
Τότε που έγινε το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ η Ελλάδα βίωνε τη «λευκή» τρομοκρατία των μοναρχοφασιστικών συμμοριών και το κίνημα της Εθνικής Αντίστασης βρισκόταν υπό το καθεστώς συνεχούς δίωξης. Οι δολοφονίες αγωνιστών, οι τραυματισμοί, οι ξυλοδαρμοί, οι βιασμοί, οι λεηλασίες περιουσιών, οι ληστρικές επιδρομές στις επαρχίες, το κάψιμο των πολιτικών γραφείων του ΕΑΜ και των συνιστωσών του ήταν καθημερινό φαινόμενο. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Χωρίς αμφιβολία το Συνέδριο είχε πολλά και φλέγοντα ζητήματα να συζητήσει, δεδομένου ότι απείχε από το προηγούμενο – από το 7ο δηλαδή Συνέδριο που είχε πραγματοποιηθεί τον Οκτώβρη του 1945 – 16 ολόκληρα χρόνια. Χρόνια σκληρά και δύσκολα, χρόνια στη διάρκεια των οποίων είχαν συμβεί κορυφαία ιστορικά γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο, χρόνια πέτρινα για το Κόμμα και τον ελληνικό λαό, που βίωνε στο πετσί του την ταξική βαρβαρότητα των νικητών του εμφυλίου πολέμου, της ντόπιας δηλαδή οικονομικής ολιγαρχίας και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, χρόνια όπου μεγάλες ανατροπές είχαν συντελεστεί στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα γενικά και στο ΚΚΕ ειδικότερα. Αν και δεν μπορούμε να αναφερθούμε αναλυτικά σε όλα αυτά, θα επιχειρήσουμε εν συντομία να δούμε περί τίνος επρόκειτο.
Ο εμφύλιος, η ήττα και ορισμένες συνέπειές της
Τότε που έγινε το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ η Ελλάδα βίωνε τη «λευκή» τρομοκρατία των μοναρχοφασιστικών συμμοριών και το κίνημα της Εθνικής Αντίστασης βρισκόταν υπό το καθεστώς συνεχούς δίωξης. Οι δολοφονίες αγωνιστών, οι τραυματισμοί, οι ξυλοδαρμοί, οι βιασμοί, οι λεηλασίες περιουσιών, οι ληστρικές επιδρομές στις επαρχίες, το κάψιμο των πολιτικών γραφείων του ΕΑΜ και των συνιστωσών του ήταν καθημερινό φαινόμενο. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου