Ο Ν. Μπογιόπουλος απαντάει σε κείμενο μας

Του  Γιώργη Γιαννακέλλη

Επειδή τυγχάνει εμείς να σεβόμαστε τους αναγνώστες μας και πάντοτε παραθέτουμε παραπομπή σε όποιο δημοσίευμα απαντάμε, αναλογιζόμαστε μήπως δεν γνωρίζουμε σωστά την δημοσιογραφική δεοντολογία.
Αυτός ο προβληματισμός μας δημιουργήθηκε διαβάζοντας ένα κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου, ο οποίος απαντάει σε ανάρτησή μας, παραλείποντας να παραθέσει μια σύνδεση στο κείμενο μας.

Παραβλέπουμε τις τοποθετήσεις του έγκριτου δημοσιογράφου ο οποίος χαρακτηρίζει το κείμενο μας "λίβελο", μας αποδίδει ότι οι απόψεις μας "εξυπηρετούν το αστικό κράτος", εκτιμάει ότι είμαστε "πολιτικά ηλίθιοι" και διαπράξαμε "αθλιότητα".
Προφανώς αυτές οι εκφράσεις εντάσσονται στα πλαίσια μιας πολιτικής αντιπαράθεσης.

Οσο για την σύστασή του δημοσιογράφου, να πάμε να ρίξουμε καμιά ματιά "στον Μαρξ, στον Ενγκελς, στον Λένιν κι αν δεν σας κάνουν αυτοί στον Τσε Γκεβάρα", καμιά αντίρρηση. Καθημερινά ανατρέχουμε στα κείμενα των θεωρητικών του μ/λ.
Αν κατά την άποψη του κ. Μπογιόπουλου δεν μπορεί να τα εμπεδώσουμε, προφανώς θα στερούμαστε το δικό του αντιληπτικό επίπεδο.
Ας μας αναγνωρίσει πάντως ότι κάναμε μια προσπάθεια με σειρά κειμένων μας να ασχοληθούμε με το φαινόμενο της λαϊκής αντιβίας. 

Μια παρατήρηση μόνο. Είναι μικρός ο χώρος και γνωριζόμαστε. Καθένας έχει την προσωπική του πολιτική διαδρομή και αυτή δεν είναι άγνωστη. Ας μην παίρνει, λοιπόν, το "αριστερόμετρο" ο κ. Μπογιόπουλος και να μας γράφει: "όταν κάποιοι εξ ημών μιλάγαμε, γράφαμε και διαδηλώναμε όπως σήμερα και πάντα κατά της αστυνομικής αυθαιρεσίας και κτηνωδίας κάποιοι από εσάς δεν ξέρατε ακόμα τι θα πει πληκτρολόγιο".

(Ασχετο: Ο αείμνηστος Βασίλης Ραφαηλίδης είχε γράψει ότι όταν εργάζεσαι σαν δημοσιογράφος στα αστικά ΜΜΕ δεν χρειάζεται το αφεντικό σου να σου υποβάλλει το πώς θα προσεγγίσεις ένα θέμα. Το ότι σιτίζεσαι από το ταμείο του εργοδότη σου είναι μια κατάσταση που σου δημιουργεί έντονα το αίσθημα της αυτολογοκρισίας και συνεπώς γνωρίζεις και καθορίζεις στα πλαίσια που μπορείς να κινηθείς. Αν ξεπεράσεις αυτά τα όρια τότε το αφεντικό σου σε πετάει σαν τρίχα απ’ το ζυμάρι).

Εμείς παραθέτουμε ολόκληρο το κείμενο που έγραψε στο facebook και απαντάει στο άρθρο μας. Αφήνουμε τους αναγνώστες να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. 

Είδα χτες άρθρο στο "Βαθύ Κόκκινο" όπου παρατίθεται ένα πετσοκομμένο απόσπασμα τριών αράδων από την (12λεπτη) αναφορά μου στην εκπομπή μου στον Real για την επίθεση στο ΑΤ Ομονοίας.

Ο συντάκτης με εφόδιο το πετσοκομμένο απόσπασμα (και με άλλοθι ότι σε άλλο σημείο παραθέτει ολόκληρο το ηχητικό απόσπασμα, αλλά αφού έχει πρώτα χρησιμοποιήσει την μέθοδο του πετσοκόμματος για να "στοιχειοθετήσει" τον λίβελό του - θαυμάσια μέθοδος) με τσουβαλιάζει στο ακόλουθο σχήμα.
Γράφει: "...παρακολουθώντας όλους τους δημοσιολόγους, σε έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, μηδενός εξαιρουμένου, ήταν σαν να έβλεπες μπάτσους που έβγαζαν το πηλήκιο τους και έπιαναν το μαρκούτσι και την πένα του δημοσιοκάφρου, όταν σχολίαζαν την επίθεση στο Α.Τ Ομονοίας...". Αυτά για μια 12λεπτη - επαναλαμβάνω - εκπομπή εκ των οποίων τα 10 λεπτά είναι αφιερωμένα στην καταγραφή και ανάδειξη της αστυνομικής βίας, γενικά, και της κτηνωδίας που έχει αποκαλυφθεί στο τμήμα Ομονοίας, ειδικά!

Μάλιστα. Λοιπόν, παρότι τα είχαμε ξαναπεί και με αφορμή την υπόθεση Παπαδήμου, και με τους Ξηρούς κλπ, και επειδή είναι η ώρα των καλών λογαριασμών, ακούστε εκεί στο 'Βαθύ Κόκκινο", το επαναλαμβάνω και από εδώ:

α) Η επίθεση στο ΑΤ Ομονοίας και τα αντίστοιχα "ανδραγαθήματα" της κουκούλας ήταν, είναι και θα είναι βούτυρο στο ψωμί του αστικού κράτους που πάντα θα ζητά να "νομιμοποιήσει" στη συνείδηση της κοινωνίας την ένταση της κατασταλτικής του αυθαιρεσίας αξιοποιώντας την μέθοδο της 'κουκούλας" σαν "νομιμοποιητική" βάση για την ένταση της βαρβαρότητάς του. Μάρτυς μου η Ιστορία! Οσοι, επομένως, τα διαπράττουν ή τα επικροτούν αυτά τα "ανδραγαθήματα", χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι εξ αντικειμένου εξυπηρετούν το αστικό κράτος, είναι πολιτικά ηλίθιοι (θα μπορούσα σαν "μπάτσος με πηλήκιο" να πω μέχρι και ενσυνείδητοι προβοκάτορες, αλλά κρατιέμαι γιατί δεν θέλω να μοιραστώ μαζί σας αθλιότητες με πηλήκιο σαν αυτή που διαπράξατε, είναι όλη δική σας),
β) όταν κάποιοι εξ ημών μιλάγαμε, γράφαμε και διαδηλώναμε όπως σήμερα και πάντα κατά της αστυνομικής αυθαιρεσίας και κτηνωδίας κάποιοι από εσάς δεν ξέρατε ακόμα τι θα πει πληκτρολόγιο,
γ) την επόμενη φορα που μέσα στον πολύ μαρξισμό σας θα μπερδέψετε την λαική αντιβία, την επαναστατική βία και μαρξιστική-λενινιστική άποψη για την εν όπλοις δράση του προλεταριάτου με την κουκούλα, να πάτε να ρίξετε καμια ματιά στον Μαρξ, στον Ενγκελς, στον Λένιν κι αν δεν σας κάνουν αυτοί στον Τσε Γκεβάρα,
δ) μπορεί να μην σας γουστάρει η άποψη μου για την ΜΑΖΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, με ΚΑΘΑΡΑ πρόσωπα και με όλες τις μορφές (επαναλαμβάνω: με ΟΛΕΣ τις μορφές) δράση απέναντι στην αστική βαρβαρότητα, (όπως εμένα δεν μου γουστάρει η τακτική του κουκουλοφόρου Ζορό γιατί υπονομεύει αυτή την προοπτική για τους λόγους που εξηγώ και στην εκπομπή), αλλά από εκεί μέχρι του σημείου να τσουβαλιάζετε πορτοκάλια με άλογα για να βγάλετε "αλογοπορτόκαλα", που θα 'λεγε και ο Σκαρίμπας, αυτό συνιστά στοιχείο και της "επαναστατικότητας" και της "ηθικής" σας.

Εν κατακλείδι: Σας αφιερώνω το απόσπασμα όπως εσείς οι ίδιοι το αναρτήσατε, αλλά δεν το ακούσατε (ή ακόμα χειρότερα, το ακούσατε και μετά τόσο παράφορα το βάλατε στον αποχυμωτή για να το διαστρεβλώσετε). Σας το αφιερώνω μαζί με τα σχόλια των δεδηλωμένων αντικομμουνιστών που έσπευσαν από κάτω να σας επευφημήσουν.
Τώρα, το αν θα ζητήσετε συγγνώμη για την αθλιότητα που διαπράξατε αφορά τη δική σας τιμή. Τη δική μου σίγουρα όχι.
Τέλος.-