Απροκάλυπτα ταξική και προκλητική η λειτουργία του ΣτΕ

"Με τη «βούλα» του Συμβουλίου της Επικρατείας θα παραμένουν πλέον ανοιχτά τα καταστήματα τις Κυριακές, από το ανώτατο δικαστήριο προέταξε την ενίσχυση της εθνικής οικονομίας απέναντι στο δικαίωμα του ελεύθερου χρόνου, κρίνοντας συνταγματική τη σχετική υπουργική απόφαση", μας λέει η σημερινή ειδησεογραφία.

Μάλιστα. Καλαμπουρίζοντας θα μπορούσαμε κι εμείς να πούμε ότι κι εμείς συμφωνούμε να μην κλείνουν τα δικαστήρια τον Αύγουστο και οι δικαστές να δουλεύουν όλες τις Κυριακές του χρόνου, γιατί αυτό "προτάσσει" η "ταχεία απονομή της δικαιοσύνης", αφού ακόμα και απλές αστικές υποθέσεις κάνουν μέχρι πέντε χρόνια για να εκδικαστούν.

Πέρα απ' την πλάκα τώρα να θυμηθούμε ποια είναι η "ιστορική παράδοση του Σώματος".

«Το ΣτΕ ήταν πάντα εκφραστής, τοποτηρητής, υπερασπιστής των συμφερόντων του Κράτους», τιτλοφορούσαμε περασμένη ανάρτησή μας.
Επίσης για τις αποφάσεις  της δικαστικής εξουσίας που σας πυλώνας της δικτατορίας των μονοπωλίων που βιώνουμε, καθημερινά δείχνει τα ταξικό της μίσος απέναντι στον «εχθρό λαό» και σε όσους θεωρεί ότι αμφισβητούν δυναμικά το πολιτικό σύστημα έχουμε αναφερθεί πολλές φορές.

Μάλιστα  είναι τόσο απροκάλυπτη και προκλητική η λειτουργία του ΣτΕ που ακόμα και αστοί δημοσιογράφοι στιγματίζουν τις αποφάσεις του ανώτατοι αυτού δικαστηρίου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα άρθρο που υπογράφει η Κατερίνα Κατή στην εφημερίδα Documento  απόσπασμα του οποίου παραθέτουμε με δικές μας υπογραμμίσεις:

Το Συμβούλιο της Επικράτειας (ΣτΕ) «αθωώνει» τους μεγάλους φοροφυγάδες που θησαύρισαν την εποχή της ανεξέλεγκτης ασυδοσίας και στερεί το ελληνικό δημόσιο από τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ τα οποία όφειλαν να επιστρέφουν στα ταμεία του.

Με σκεπτικό που ρίχνει νομότυπο πέπλο προστασίας σε χιλιάδες επιτήδειους και μεγαλόσχημους «ευυπόληπτους» φοροφυγάδες και ξεπλυματίες μαύρου χρήματος που έχαιραν ασυλίας για πολλές δεκαετίες, το ΣτΕ έρχεται με την πρόσφατη απόφασή του περί πενταετούς παραγραφής των φορολογικών αξιώσεων να ακυρώσει τον αγώνα των τελευταίων ετών για πάταξη της φοροδιαφυγής, κλείνοντας επί της ουσίας χιλιάδες εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις του αμαρτωλού παρελθόντος ακόμη και λίγο πριν από την εκκαθάρισή τους.

Σε ελεύθερη μετάφραση, αυτό που προκύπτει από το σκεπτικό της επίμαχης απόφασης με τα συνταγματικά πατήματα είναι με δύο λόγια το εξής: ας αφήσουμε πίσω τα χρόνια που δεν διενεργούνταν έλεγχοι, δίνοντας «συγχωροχάρτι» στις παλιές υποθέσεις φοροδιαφυγής, και ας κοιτάξουμε μπροστά τώρα που έχουμε και τις σύγχρονες μορφές φορολογικού ελέγχου.

Ο,τι έγινε έγινε δηλαδή, όποιος έκλεψε έκλεψε και καλό είναι να μην αναλώνονται οι ελεγκτικοί μηχανισμοί στο... μακρινό παρελθόν.