''Που να σε κρύψω γιόκα μου,
να μη σε φτάνουν οι κακοί,
σε ποιο νησί του ωκεανού
σε ποια κορφή ερημική...''
Κ. Βάρναλη: ''Οι πόνοι της Παναγιάς''
Κι ίσως πίστεψαν και οι δικές μας μάνες-Παναγιές πως ένα απάγκιο βρήκαν... Εκεί, στις καταλήψεις των Εξαρχείων...
Στέγη χωρίς συρματομπλέγματα, λεύτερα να μπαινοβγαίνουν, τροφή και περίθαλψη από αλληλέγγυους, άνθρωποι και κείνοι να νιώθουν... Και τ' όνειρο να κρατούν ζωντανό πως κάπου θα ξαναριζώσουν και τα παιδιά τους σ' ένα σχολειό, θ' ανθίσουν...
Μα οι εξουσιαστές Πόντιοι Πιλάτες, το "θρόνο" θέλουν να κρατήσουν... Για τούτο, ικανοποίηση πρέπει να δώσουν σε "νοικοκυραίους" υποκριτές, σε φαρισαίους "κυρ- Παντελιδες" ...
Και τη Μεγάλη Βδομάδα ξανάφεραν στις Παναγιές της προσφυγιάς και της μετανάστευσης...
(Αλήθεια κυρία Μπαζιάνα, το φορτωμένο σας πρόγραμμα προβλέπει κάποιο πέρασμα από το Σύνταγμα, συνοδεία βέβαια φωτορεπόρτερ, για να εκφράσετε, ως μάνα και σεις, την λύπη και την κατανόηση σας για το δράμα τους;).
Υ.Γ: Σάββατο της ανάστασης του Λαζάρου σήμερα. Και μεις, σε πείσμα των καιρών, θα ελπίζουμε και θα αγωνιζόμαστε....
Για την Ανάσταση των αδικημένων, των πονεμένων, των κατατρεγμένων...
Για την Ανάταση, των αδρανοποιημένων συνειδήσεων, των σε κωματώδη κατάσταση μυαλών, των αποτελματωμένων ψυχών...
Για την επ-Ανάσταση όσων την ονειρεύονται και την ποθούν...
Δημοσίευση σχολίου