Παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Ρούσση "ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ"
την Παρασκευή 28 Ιούνη στις 8μμ στο Polis Art Café, αίθριο της Στοάς του βιβλίου.
Από το δελτίο τύπου του εκδότη:
To βιβλίο συνιστά μια εις βάθος ανάλυση της στάσης της συντριπτικής πλειονότητας του λαού μας (της εργατικής τάξης συμπεριλαμβανομένης), απέναντι στη δομική κρίση του καπιταλισμού. Η στάση αυτή αποτυπώθηκε πολύ πρόσφατα στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών σε Ελλάδα και Ευρώπη, οι οποίες κατέδειξαν σαφώς τα μειωμένα επίπεδα συνειδητότητας των λαών της ΕΕ.
Σύμφωνα με τον ίδιο τον συγγραφέα: «Εκείνο που με ώθησε να καταπιαστώ με το θέμα τούτης της μελέτης ήταν η απογοήτευσή μου από τη στάση της εργατικής τάξης απέναντι στη δομική κρίση του καπιταλισμού που βιώνουμε, δηλαδή εκείνης της τάξης, της οποίας ο ρόλος ως κοινωνικού υποκειμένου της χειραφέτησης θεωρείται δεδομένος για κάθε κομμουνιστή. […]
Η καλύτερη απόδειξη αυτής της τάσης ενσωμάτωσης της εργατικής τάξης, είναι το γεγονός ότι, ενώ αυτή αποτελεί την πλειονότητα του πληθυσμού των αναπτυγμένων -ή με μέσο επίπεδο ανάπτυξης- καπιταλιστικών χωρών, σε αυτές τις χώρες πλειοψηφούν τα αστικά κόμματα, κι ακόμη χειρότερα ενισχύεται η ακροδεξιά, ενώ παράλληλα τα πολιτικά υποκείμενα που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν την εργατική τάξη συνήθως είναι και αυτά πλήρως ενσωματωμένα στο κυρίαρχο σύστημα. Και όταν
υπάρξει κάποιο αυθόρμητο ξέσπασμα, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στρέφεται κατά του κυρίαρχου συστήματος, αυτό ξεφουσκώνει σαν πλαστικό μπαλόνι δίχως να πλήξει το αστικό καθεστώς.
Με αυτά τα δεδομένα θεώρησα αναγκαίο να διερευνηθεί, αφενός, η ισχύς της εν δυνάμει επαναστατικότητας της σύγχρονης εργατικής τάξης, και, αφετέρου, η στρατηγική που θα πρέπει να ακολουθηθεί για την ανάδειξή της».
την Παρασκευή 28 Ιούνη στις 8μμ στο Polis Art Café, αίθριο της Στοάς του βιβλίου.
Από το δελτίο τύπου του εκδότη:
To βιβλίο συνιστά μια εις βάθος ανάλυση της στάσης της συντριπτικής πλειονότητας του λαού μας (της εργατικής τάξης συμπεριλαμβανομένης), απέναντι στη δομική κρίση του καπιταλισμού. Η στάση αυτή αποτυπώθηκε πολύ πρόσφατα στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών σε Ελλάδα και Ευρώπη, οι οποίες κατέδειξαν σαφώς τα μειωμένα επίπεδα συνειδητότητας των λαών της ΕΕ.
Σύμφωνα με τον ίδιο τον συγγραφέα: «Εκείνο που με ώθησε να καταπιαστώ με το θέμα τούτης της μελέτης ήταν η απογοήτευσή μου από τη στάση της εργατικής τάξης απέναντι στη δομική κρίση του καπιταλισμού που βιώνουμε, δηλαδή εκείνης της τάξης, της οποίας ο ρόλος ως κοινωνικού υποκειμένου της χειραφέτησης θεωρείται δεδομένος για κάθε κομμουνιστή. […]
Η καλύτερη απόδειξη αυτής της τάσης ενσωμάτωσης της εργατικής τάξης, είναι το γεγονός ότι, ενώ αυτή αποτελεί την πλειονότητα του πληθυσμού των αναπτυγμένων -ή με μέσο επίπεδο ανάπτυξης- καπιταλιστικών χωρών, σε αυτές τις χώρες πλειοψηφούν τα αστικά κόμματα, κι ακόμη χειρότερα ενισχύεται η ακροδεξιά, ενώ παράλληλα τα πολιτικά υποκείμενα που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν την εργατική τάξη συνήθως είναι και αυτά πλήρως ενσωματωμένα στο κυρίαρχο σύστημα. Και όταν
υπάρξει κάποιο αυθόρμητο ξέσπασμα, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στρέφεται κατά του κυρίαρχου συστήματος, αυτό ξεφουσκώνει σαν πλαστικό μπαλόνι δίχως να πλήξει το αστικό καθεστώς.
Με αυτά τα δεδομένα θεώρησα αναγκαίο να διερευνηθεί, αφενός, η ισχύς της εν δυνάμει επαναστατικότητας της σύγχρονης εργατικής τάξης, και, αφετέρου, η στρατηγική που θα πρέπει να ακολουθηθεί για την ανάδειξή της».
Δημοσίευση σχολίου