Ήταν ενενήντα ένα χρόνια πριν, όταν ο αεικίνητος επαναστάτης άρχιζε το ταξίδι του στη ζωή και το ταξίδι του προς την αιωνιότητα, παραμένοντας μέχρι και τις μέρες μας σύμβολο αντίστασης κατά της καταπίεσης, του ιμπεριαλισμού, του καπιταλισμού και της αδικίας σε όλο τον πλανήτη.
Ένας ταξιδιώτης σε όλη του τη ζωή, ένας άνθρωπος βαθύτατα καλλιεργημένος, πολυπράγμων και ιδεολόγος, αλλά κυρίως ο πρωτεργάτης της χειραφέτησης των χωρών της Λατινικής Αμερικής.
Συνελήφθη ύστερα από μάχη και δύο μέρες μετά εκτελέστηκε χωρίς δίκη, δηλαδή δολοφονήθηκε.
Ένα μικρό δείγμα του ήθους του είναι και αυτό το γράμμα προς τον Φιντέλ, όταν αποφάσισε τη συνέχιση του αγώνα μόνος του το 1965 μετά την παραίτηση του:
"Εγώ μπορώ να κάνω ότι εσένα δεν σου είναι δυνατό απ΄ τις ευθύνες που έχεις όντας επικεφαλής της Κούβας, και ήρθε η ώρα να χωρίσουμε. Πρέπει να ξέρεις ότι το κάνω με ένα ανακάτωμα χαράς και θλίψης. Εδώ αφήνω το πιο γνήσιο μέρος των ελπίδων μου σαν δημιουργού κι ότι έχω πιο αγαπημένο μέσα στους ανθρώπους που αγαπώ, και αφήνω ένα λαό που με δέχτηκε σαν παιδί του. Αυτό θα εξακολουθεί να αποτελεί ένα μέρος της ψυχής μου. Θα πάρω μαζί μου στα καινούργια πεδία των μαχών την πίστη που μου ενέπνευσες, το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου, τη συναίσθηση ότι εκτελώ το πιο ιερό καθήκον: να αγωνίζομαι ενάντια στον ιμπεριαλισμό όπου κι αν βρίσκεται. Τούτο με παρηγορεί και μαλακώνει εκατό φορές τον οποιονδήποτε σπαραγμό.
Επαναλαμβάνω ότι απαλλάσσω την Κούβα από κάθε ευθύνη εκτός από εκείνη που απορρέει από το παράδειγμα της. Ότι αν έρθει για μένα η αποφασιστική ώρα κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία μου σκέψη θα είναι γι΄ αυτό το λαό και ξεχωριστά για μένα. Ότι σ΄ ευγνωμονώ για τη διδαχή σου και το παράδειγμα σου και θα προσπαθήσω να μείνω πιστός σ΄ αυτά ίσαμε τις τελευταίες συνέπειες των πράξεων μου. Ότι είχα ταυτισθεί πάντα με την εξωτερική πολιτική της Επανάστασης μας και θα εξακολουθώ να το κάνω πάντα. Ότι παντού όπου κι αν βρεθώ θα Νιώθω την ευθύνη ότι είμαι ένας Κουβανέζος επαναστάτης και σαν τέτοιος θα ενεργώ πάντα. Ότι δεν αφήνω κανένα υλικό αγαθό στα παιδιά μου και στη γυναίκα μου και δεν παραπονιέμαι καθόλου γι΄ αυτό. Με ευχαριστεί που έγινε έτσι. Ότι δεν ζήτω τίποτα γι΄ αυτά, γιατί το κράτος θα τους δώσει ότι τους χρειάζεται για να ζήσουν και να μορφωθούν.
Θα είχα πολλά πράγματα να πω, σε σένα και στο λαό μας, μα Νιώθω ότι τα λόγια δεν είναι απαραίτητα, ότι δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό που θα ήθελα και δεν υπάρχει λόγος να μουτζουρώσω κι άλλο χαρτί.
Ως τη νίκη πάντοτε: Πατρίδα ή Θάνατος.
Σε ασπάζομαι με όλη την επαναστατική μου φλόγα, Τσε 1965".
(Την επιστολή εκμαίευσα από την βικιπαίδεια).
Πενήντα δυο χρόνια μετά τη δολοφονία του, το διεθνιστικό πνεύμα έχει εξασθενήσει μέχρις εξαφανίσεως θεωρώ, αλλά η μορφή και οι ιδέες του Τσε διατηρούν τη λάμψη τους. Στον πόλεμο των ιδεών είναι οι άνθρωποι που σκοτώνονται. Οι ιδέες ποτέ. Πάντα παρών.
Η αγαπημένη μου εκτέλεση για τον Τσε.
Δημοσίευση σχολίου