... Ετσι στην πόλη αναδύεται μια μορφή δυαδικής εξουσίας: από τη μία τα εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα που επιδιώκουν την αναδιανομή του εισοδήματος, από την άλλη η συντηρητική μερίδα που εκπροσωπεί τα συμφέροντα του αυτοκρα-τορικού οίκου της βασιλεύουσας.
«Κι είχε την εξουσία ένα μπουλούκι, που πήρε το όνομα και λεγόντανε ζηλωτές. Το σύστημα δε, με το οποίο διοικότανε η Σαλονίκη, δεν έμοιαζε με κανένα γνωστό πολίτευμα. [...] Πολίτευμα τέτοιο που μόνο του μπορεί να ξεφυτρώσει, χωρίς να το σκεφθεί ο άνθρωπος. Δηλαδή, αφού μαζευτήκανε μερικοί θρασείς, πήρανε ετσιθελικά την εξουσία, παρασέρνοντας με δημαγωγίες τον όχλο της Σαλονίκης στο θέλημά τους κι' αρπάζοντας τις περιουσίες από τους πλούσιους κ’ έτσι καλοπερνούσαν.
Εβγαλαν δε διαταγές να μην υπακούσει ο λαός σε καμμιά προσταγή, ούτε στου Παλαιολόγου ούτε στου Καντακουζηνού, μα όλοι τους να 'χουν κανόνα στις πράξεις τους και ν’ αναγνωρίζουν για νόμο τις αποφάσεις αυτουνών [των ζηλωτών]» γράφει ο ιστορικός Νικηφόρος Γρήγορός, γεγονός που καταδεικνύει ότι οι ζηλωτές μπήκαν για τα καλά στο ρουθούνι των αριστοκρατών της διοίκησης και της μεγάλης γαιοκτησίας. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου