που έχει πάντα βράδυ
έχω δυο μάτια στην ψυχή
που σκίζουν το σκοτάδι
Δεν μπορούν οι αλυσίδες
να μου δέσουν τις ελπίδες
Τι κι αν μου δέσεις το κορμό
και τ' ακριβά μου χέρια
έχω ψυχή όπου πετά
ως τ' ουρανού τ' αστέρια.
Τι κι αν μ' αφήσεις νηστικό
τι κι' αν με βασανίσεις
της λευτεριάς το όνειρο
ποτέ δεν θα μου σβήσεις.
Στίχοι του Κώστα Βίρβου, στο τραγούδι "Τι κι' αν με ρίξεις στο κελί" το οποίο υπάρχει στον δίσκο "Καταχνιά" του Χρήστου Λεοντή
Αναφερόμαστε στον Κώστα Βίρβο που άφησε την τελευταία του πνοή στις 6 Αυγούστου 2015 σε ηλικία 89 ετών.
Από έφηβος, υπήρξε ανήσυχο πνεύμα και όπως λέει ο ίδιος σε μια συνέντευξη του "υπήρξε επαναστάτης με αιτία". Αναφερόταν στο 1943, μια εποχή που η χώρα μας βρισκόταν υπό Γερμανική κατοχή και ο οικονομικά ευκατάστατος πατέρας του, τον στέλνει απ' τα Τρίκαλα, αμέσως όταν τέλειωσε το Γυμνάσιο, για να φοιτήσει στην Πάντειο.
Σχεδόν αμέσως οργανώνεται στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, ενώ το Μάρτη του '44 συλλαμβάνεται να γράφει αντιστασιακά συνθήματα στους τοίχους και μεταφέρεται στην Ειδική Ασφάλεια, όπου και βασανίστηκε.
Αυτό το βίωμα του αποτέλεσε το ερέθισμα να γράψει το ανεπανάληπτο, περήφανο, τραγούδι του «Της γερακίνας γιος». Αφηγείται ο ίδιος: «Το ίδιο βράδυ που με συνέλαβαν με έριξαν στο απομονωτήριο. Εκεί ήταν κι ένας άλλος. Πονούσα σε όλο μου το κορμί. (…) Μέσα εκεί υπήρχε ένα κούτσουρο. Του είπα: “Σε παρακαλώ να ξαπλώσεις στο κούτσουρο κι εγώ πάνω στο σώμα σου. Ετσι έγινε. Σηκωνόμασταν τη νύχτα να ξεμουδιάσουμε. Δεν κράτησε πολύ. Δυο μερόνυχτα. Αυτό είναι το αναπαυτικότερο κρεβάτι που κοιμήθηκα ποτέ. Απ’ αυτό εμπνεύστηκα το ‘‘ούτε στρώμα να πλαγιάσω, ούτε φως για να διαβάσω’’, που γράφω στη ‘‘Γερακίνα’’».
Εκεί την πρωτομαγιά της ίδιας χρονιάς, μαθαίνοντας για τους διακόσιους κομμουνιστές που τουφέκισαν στην Καισαριανή οι κατακτητές γράφει τα: «Δεν θέλω να μου δέσετε τα μάτια» και «ένας ξύλινος σταυρός».
Ο πατέρας του πληρώνει στους δεσμώτες του 800 χρυσές λίρες και έτσι ο Κώστας Βίρβος αποφυλακίζεται στις 12 Ιούνη 1944. Μετά από πολλές περιπέτειες φτάνει στον Κόζιακα και εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ.
Αυτά τα βιώματα του και τα κατοπινά του εμφυλίου και των μετέπειτα αγώνων του λαού, ήταν η κύρια πηγή έμπνευσής του. Είχε επίσης την ευκαιρία οι στίχοι του να δεθούν με μουσικές μεγάλων λαϊκών και έντεχνων συνθετών, όπως των Τσιτσάνη, Θεοδωράκη, Λεοντή, Δερβενιώτη, Μαρκόπουλου και πολλών άλλων και να αποτελέσουν μεγάλη λαϊκή κληρονομιά.
Απ' τα εκατοντάδες σχετικά άγνωστα δημιουργήματα που μας χάρισε η δημιουργική πένα του ευαίσθητου ποιητή του λαϊκού μας τραγουδιού, είναι κι αυτά:.
Αν είσαι άνδρας τσιφλικά
Αντάρτης ήμουν στο βουνό
Ενας λεβέντης ξαγρυπνά
Να `βγαινα μάνα μ΄ στο κλαρί
Δημοσίευση σχολίου