Η πρόσφατη δικαστική απόφαση που απάλλαξε τον Επαμεινώνδα Κορκονέα από τα ισόβια προκάλεσε αγανάκτηση στην κοινή γνώμη, απογοήτευση στην οικογένεια του 15άχρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και απότομη προσγείωση σε όσους -ελάχιστους- μπορεί να πίστεψαν ότι η αστυνομική βία τιμωρείται και μάλιστα με τις ίδιες ποινές που επιβάλλονται στους πολίτες.
Γεγονός είναι ότι η αστυνομική βία μετρά θύματα σε ολόκληρο τον κόσμο και συνήθως μένει ατιμώρητη.
Στην Ελλάδα πλήθος περιστατικών έχουν δει το φως της δημοσιότητας, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκεμβρίου 2008, που πυροδότησε πρωτοφανή εξέγερση σε όλη τη χώρα, ενώ πολύ περισσότερα περιστατικά έχουν μείνει στο σκοτάδι, ίσως επειδή δεν είχαν θανάσιμη κατάληξη ή επειδή τα θύματα ήταν μετανάστες. Μια αναδρομή στα σχετικά περιστατικά από τη δεκαετία του 1980 μέχρι σήμερα είναι ενδεικτική της κατάχρησης εξουσίας αλλά και της ατιμωρησίας που συνήθως τη συνοδεύει.
1980 Σταματίνα Κανελλοπουλου -Ιάκωβος Κουμής
Η κυβέρνηση του Γεωργίου Ράλλη το 1980 απαγορεύει να κατευθυνθεί η πορεία της επετείου του Πολυτεχνείου προς την αμερικανική πρεσβεία και θέτει ως όριο την πλατεία Συντάγματος. Παρ’ όλα αυτά και ενώ το Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΦΕΕ -αποτελούμενο κατά πλειοψηφία από τα μέλη της ΚΝΕ και της νεολαίας ΠΑΣΟΚ- αποφασίζει να πειθαρχήσει στην απαγόρευση, η αριστερή μειοψηφία, αποτελούμενη από οργανώσεις όπως οι ΠΠΣΠ, ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος-Β’ Πανελλαδική, ΑΑΣΠΕ και άλλες, ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου