Είναι υπέροχο το συναίσθημα να βρίσκεσαι επιτέλους παρέα με συντρόφους, με τους οποίους αν και έχεις επαφή αρκετά χρόνια, ποτέ δεν είχες την ευκαιρία να τους δεις στα μάτια, να τους κάνεις μια αγκαλιά.
Γι' αυτό χτες, για μένα ήταν μια ιδιαίτερη βραδιά. Μια από αυτές τις στιγμές που διαπιστώνεις ότι η μουσική και η συντροφικότητα δεν γνωρίζουν σύνορα
Βρεθήκαμε, λοιπόν στο συντροφικό στέκι Χαγιάτ, μια ... διεθνιστική παρέα. Ελληνες, Τούρκοι και Κουρδοι.
Κάποια στιγμή, οι δυο ατόφιοι λαϊκοί καλλιτέχνες -άλλα επαγγέλματα εξασκούν για τον βιοπορισμό τους-, ο Cem Atatay και η Nurcan Öztürk Atatay, που έχουν βρεθεί για λίγες μέρες στην χώρα μας, ξεκρέμασαν το σάζι και η υπέροχη φωνή της Nurcan μας ταξίδεψε σε μελωδικά μονοπάτια.
Αργότερα θα κάνω μια σύνθεση και θα ανεβάσω ένα μεγάλο βίντεο. Προς το παρών ένα μικρό δείγμα. (Το ότι υπάρχουν ήχοι από τον δρόμο παραβλέψτε το :)
Δημοσίευση σχολίου