"Γράφε, Ιστορία, τα ψέματά σου αράδα". (Με αφορμή την δολοφονία του Ι. Καποδίστρια που έγινε σαν σήμερα το 1831).

Του Γ. Γ.   

Γράφε, Ιστορία, τα ψέματά σου αράδα
και βλόγα το Φονιά, βρίζε το θύμα!

Κώστας Βάρναλης

Δεν είναι απλώς ότι η Ιστορία γράφεται από τους νικητές, όπως έλεγε ο Ναπολέων Βοναπάρτης, αλλά είναι και τόσο χοντροκομμένα τα μυθεύματα που μας σερβίρουν –κάποιοι μάλιστα που επικαλούνται τον τίτλο του «ιστορικού»- που μόνο αγανάκτηση σου προκαλούν.

Τα γράφω αυτά γιατί τυχαία έπεσα σε μια ιστοσελίδα που αναφέρετε σε ιστορικά γεγονότα και είδα τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον «πρώτο Κυβερνήτη του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους» ο οποίος δολοφονήθηκε σαν σήμερα, στις 27 Σεπτέμβρη του 1831.

Δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις σχολιάζοντας τα ψέματα που διαβάζεις.
Από την στάση του Καποδίστρια στην επανάσταση του 1821;
Στην «αξιοζήλευτη δραστηριότητα» του για «τη δημιουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας»;
Στην «πολιτική του οξυδέρκεια και πειθώ, την πολιτική και ηθική συγκρότηση του ανδρός» που σύμφωνα με το δημοσίευμα «αναδιοργάνωσε τη δημόσια διοίκηση» της Ελλάδας;

Αρχικά να πούμε ότι η δολοφονία του Καποδίστρια από τον αδελφό και τον γιο του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, σε αντίποινα της φυλάκισης του τελευταίου, δεν ήταν παρά μια κατάληξη στην αντιπαράθεση που είχαν οι εξουσιαστικές κάστες της εποχής.

Από κει και πέρα ας δούμε, λοιπόν, ποιος ήταν ο ρόλος του Καποδίστρια του οποίου την αγιογραφία κάνουν οι αστοί.

Μεγάλος γαιοκτήμονας ο ίδιος, βρέθηκε «φυτευτός» (με μεθοδεύσεις είχε εκλεγεί από την Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας), από τις «μεγάλες δυνάμεις» τον Γενάρη του 1828 κυβερνήτης στην επαναστατημένη Ελλάδα.

Το πρώτο που έκανε, ο Ι. Καποδίστριας, ήταν να συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στα χέρια του και να μεταβληθεί σε ένα τύπο ιδιόμορφου δικτάτορα. Ετσι κατέλυσε πραξικοπηματικά το Σύνταγμα της Τροιζήνας, κατάργησε όλους τους επαναστατικούς δημοκρατικούς θεσμούς αντιπροσώπευσης (αντικαθιστώντας τους με το πλήρες ελεγχόμενο Πανελλήνιον), εξαπέλυσε ανελέητη δίωξη στις αστικοφιλελεύθερες ιδέες της εποχής και τους εκπροσώπους τους (όπως στον Πολυζωίδη, τον Φαρμακίδης κ.ά).

Ο Καποδίστριας σύμφωνα με τον Γ. Κορδάτο ήταν «συντηρητικός ως το κόκαλο και πιστός υπηρέτης της Ρωσικής πολιτικής», ενώ για τον ιστορικό και δημοσιογράφο Τάσο Βουρνά  ήταν «αριστοκράτης στην καταγωγή, ολιγαρχικός στις ιδέες, δοκιμασμένος από την εποχή της Ρωσοκρατίας στα Εφτάνησα (1804), οπόταν σαν πληρεξούσιος της ξένης κατοχής έπνιξε στο αίμα την αγροτική εξέγερση της Κεφαλονιάς, είχε πάρει σαφή θέση υπέρ του φεουδαρχισμού».

Ο κομμουνιστής δάσκαλος και ιστορικός  Γ. Ζέβγος (το πραγματικό του όνομα ήταν  Γιάννης Ταλαγάνης) ήταν ακόμα ποιο επικριτικός για τον Ι. Καποδίστρια: «Ηταν αντιδραστικός διπλωμάτης της σχολής Μέτερνιχ, στεγνός και πεισματάρης γραφειοκράτης, φανατικός οπαδός του τσαρισμού στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική».

Κάποια στιγμή θα παραθέσουμε στο μπλοκ μας τι γράφονται για τον Καποδίστρια στην «Ελληνική Νομαρχία» του «ανώνυμου Ελληνα». Είναι πολύ αποκαλυπτικά, και μας περιγράφουν χαρακτηριστικά όλες τις αντιδραστικές του ενέργειες για όσο καιρό κρατούσε στα χέρια του την κυβερνητική εξουσία.

Τώρα ολοκληρώνουμε την ανάρτησή μας αναφερόμενοι στην εχθρική στάση του Καποδίστρια απέναντι στην επανάσταση του 1821 παραθέτοντας ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Σκαρίμπα «Το 21 και η αλήθεια»:

Η δε Υψηλότερη Ελληνική Προσωπικότητα, ο Καποδίστριας, όχι μόνον εφρύαξε στο άκουσμα των πρώτων καρυοφυλλιών από τη Μάνη, αλλά και πριν, στην πρόταση της Φιλικής να ηγηθεί του αγώνα, απείλησε τους απεσταλμένους (τον Ξάνθο) με απέλαση και ότι θα τους έδενε ωραία!...

Στον Γαλάτη, που πρώτος τού μίλησε για επανάσταση, ο Καποδίστριας είπε τούτα:

«Διά να σκέπτεται κανείς, κύριε, περί τοιούτον σχεδίου, πρέπει να είναι τρελλός. Διά να τολμήση δε, να μου ομιλήση περί τούτου, εις τον οίκον τούτον, όπου έχω την τιμήν να υπηρετώ έναν μέγα και κραταιόν αυτοκράτορα, πρέπει να είναι νέος όστις μόλις εξήλθεν από τους βράχους της Ιθάκης (ο Γαλάτης ήταν Θιακός) ή ο οποίος παρεσύρθη δεν ηξεύρω υπό ποίων τυφλών παθών.

Δεν ημπορώ να ομιλώ μαζί σας περισσότερον περί του σκοπού της αποστολής σας, σας ειδοποιώ δε, ότι ουδέποτε θα αναγνώσω τα χαρτιά σας. Η μόνη συμβουλή την οποίαν ημπορώ να σας δώσω, είναι να μην ειπήτε τίποτε εις κανένα περί τούτου και χωρίς ν’ αναβάλλετε ούτε μίαν ώραν, να επιστρέψητε, ίνα ειπήτε εις τους εντολείς σας ότι αν δεν θέλουν να χαθούν οι ίδιοι και να καταστρέψουν μαζί τους το αθώον και δυστυχές έθνος των πρέπει ν’ αφήσσοντας επαναστατικάς σκευωρίας των και να ζουν όπως πριν υπό τας κυβερνήσεις υφ' ας ευρίσκονται, έως ότου η θεία πρόνοια ευδοκήσει άλλως».