Οταν πλέκεται η αγάπη, γίνεται ένα ροζ παιδικό πουλοβεράκι...
Οταν ζυμώνεται η αδελφοσύνη, γίνεται γλυκό ψωμάκι..,
Οταν μετουσιώνεται η αλληλεγγύη, γίνεται ένα ζευγάρι χρωματιστά καλτσάκια...
Και τότε ένα χαμόγελο φωτίζει τα πρόσωπα κατατρεγμένων συνανθρώπων μας απ' το Αφγανιστάν...
Και τότε νιώθεις πως το πέρασμα σου απ' τον εφήμερο τούτο κόσμο έχει κάποιο νόημα.... Κι ίσως να δικαιολογεί το σκοπό της ύπαρξής σου...
Υ.Γ: Φώτο από δρόμο της Μόριας.
Δημοσίευση σχολίου