Τζούρες

Του Γ.Γ.

Μια εύστοχη επισήμανση κάνει αναγνώστης μας σε κείμενο μου στο οποίο έκανα μια τοποθέτηση σχετικά με τον αντικαπνιστικό νόμο και την κυβερνητική προσπάθεια να δώσει άλλοθι στους ρουφιάνους, νομιμοποιώντας ταυτόχρονα στην λεγόμενη μαζική συνείδηση τον χαφιεδισμό, μέσω των τηλεφωνικών καταγγελιών για καπνιστές.

Γράφει ο φίλος αναγνώστης: "Εγώ που πάσχω από (στεφανιαία) γιατί χειμώνα να μη μπορώ να πάω ένα βράδυ σε ένα κέντρο με τη παρέα μου. Δηλ. να καθίσω να υπομένω τους καπνιστές σε βάρος της υγείας μου!".
Φυσικά αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που απασχολεί μεγάλο μέρος που πληθυσμού μας και πρέπει να υπάρξει κρατική μέριμνα για να αντιμετωπιστεί.
Αυθόρμητα μου έρχεται μια σκέψη -δεν την έχω επεξεργαστεί για να μπορώ να υποστηρίξω βάσιμα την ορθότητά της και πόσο είναι εφικτό να υλοποιηθεί- ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια νομοθετική διάταξη ώστε όλα τα καταστήματα -καφετέριες, μπαρ, εστιατόρια κλπ- να έχουν μια σήμανση αν απευθύνονται σε πελάτες καπνιστές ή όχι.  

Ομως εγώ στην σχετική τοποθέτησή μου εστιάζομαι σε κάτι άλλο. Στην υποκριτική κυβερνητική προπαγάνδα. Οπως όταν πριν κάποιο καιρό οι κυβερνώντες αύξησαν τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στα προϊόντα καπνού και ισχυρίζονταν ότι το κάνουν για να προστατέψουν το λαό από τις βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος, έτσι και τώρα για να νομιμοποιήσουν τον χαφιεδισμό επικαλούνται την προστασία της δημόσιας υγείας.
Εγραφα σε περασμένη ανάρτηση και επιμένω σ' αυτό:
Στόχος των σταυροφόρων κατά του καπνίσματος είναι η πειθάρχηση. Η επιδίωξη τους είναι να συνηθίσει η κοινωνία στις απαγορεύσεις και στην πειθάρχηση σε κάθε πτυχή της ζωής της.

Συμπληρωματικά στα όσα έχουμε αναφέρει για την σχετική διαχρονική κυβερνητική υποκρισία και με δεδομένο ότι στον καπιταλισμό η δημόσια υγεία έχει καταντήσει εμπόρευμα, παραθέτουμε ένα περασμένο βίντεο που δείχνει ανάγλυφα το πόσο έχουν απαξιωθεί τα τελευταία χρόνια οι υπάρχουσες δημόσιες δομές υγείας και πόσους θανάτους αυτό συνεπάγεται.


Υ.Γ: Ασυναίσθητα μου δημιουργήθηκε μια απορία. Κατάγομαι από ένα αγροτικό χωριό της Λέσβου. Εκεί ανάμεσα στα άλλα καλλιεργούσαν και καπνό. Θυμάμαι την μάνα μου, όπως και άλλες γυναίκες του χωριού να περνούν σε μεγάλες βελόνες το φύλα του καπνού και τα τα απλώνουν για να ξεραθούν.
Επειδή ο γέρος μου είχε καφενέ, μου έρχονται στο μυαλό κάτι παππούδες, πιθανόν να πλησίαζαν και τα 100 χρόνια, να αράζουν και να καπνίζουν συνέχεια στριφτά.
Φυσικά το κάπνισμα μπορεί να σου δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα υγείας. Αυτό δεν το συζητάμε. Πώς γινόταν όμως αυτά τα γερόντια να φουμάρουν αρειμανίως τα σέρτικα στριφτά τους -κάτι που το έκαναν απ' την νεανική τους ηλικία- και να μην έχουν κανένα πρόβλημα δεν μπορώ να το εξηγήσω.