Η ΕΛΜΕ Χανίων, μέσα από τη συνεδρίαση του ΔΣ την Τετάρτη 27/11/2019, αποφάσισε να επικαιροποιήσει τη θέση της, όσον αφορά την κατασκευή νέων σχολικών μονάδων μέσω Συμπράξεων Δημοσίου – Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ).
Ήδη από το Σεπτέμβρη του 2016 γράφαμε σε σχετική μας απόφαση:
«Απαιτούμε από τη Δημοτική αρχή να κάνει επιτέλους τις ενέργειες που απαιτούνται για να χτιστούν τα σχολεία που λείπουν. Δηλαδή το 2ο Γυμνάσιο Κουνουπιδιανών, το 2ο Γυμνάσιο Ν. Κυδωνίας, τα συγκροτήματα στο «κτήμα Μάνου» και στα Λιβάδια όπου τα οικόπεδα υπάρχουν εδώ και χρόνια. Συμβουλεύουμε επίσης το Δήμαρχο να σταματήσει την επικοινωνιακή διαχείριση του προβλήματος για κτίσιμο σχολείων μέσω ΣΔΙΤ, καθώς όπως γνωρίζει, η ένταξή τους σε ΣΔΙΤ ήταν ο λόγος που κανένα από αυτά δεν προχώρησε εδώ και 12 χρόνια. Αντίθετα την ίδια περίοδο, δεκάδες σχολεία παραδόθηκαν στην περιφέρεια Κρήτης χρηματοδοτούμενα από άλλους πόρους (ΕΣΠΑ, πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, αυτοτελείς πόροι, κλπ)».
Τελικά, ο Δήμος Χανίων με μία αιφνιδιαστική απόφαση, χωρίς να έχει συζητηθεί στην επιτροπή παιδείας του Δήμου, χωρίς να ζητηθεί η γνώμη των πολιτών και της εκπαιδευτικής κοινότητας, αποφάσισε το χτίσιμο σχολικών μονάδων και την ανακατασκευή του Πάρκου Ειρήνης και Φιλίας των Λαών μέσω Συμπράξεων Δημοσίου κ Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Την απόφαση αυτή καταψήφισαν προς τιμήν τους μόνο τρεις (3)! Δημοτικοί Σύμβουλοι.
Στην εισήγηση προς το Δημοτικό Συμβούλιο τονίζεται .. «Το πλαίσιο υλοποίησης των παραπάνω έργων ως έργα ΣΔΙΤ περιλαμβάνει την ανάθεση, κατόπιν διαγωνισμού, σε ιδιώτη ανάδοχο, ο οποίος θα αναλάβει τη μελέτη, χρηματοδότηση, κατασκευή, συντήρηση, καθαριότητα και φύλαξη των σχολικών μονάδων και του πάρκου για χρονική περίοδο έως 27 έτη». Παρακάτω σημειώνει «Σύμφωνα με το μοντέλο αυτό, ο ιδιώτης ανάδοχος θα χρηματοδοτήσει με ιδία ή/και δανειακά κεφάλαια την κατασκευή των σχολικών μονάδων και του πάρκου, ενώ θα παραμείνει υπεύθυνος για όλη τη χρονική διάρκεια της σύμβασης..».
Η θέση του ΔΣ της ΕΛΜΕ Χανίων
2. Το ζήτημα της σχολικής στέγης παραμένει έντονο, ιδιαίτερα στα σχολεία της πόλης - και όχι μόνο-, όταν όλοι γνωρίζουμε για τις αίθουσες που έχουν χωριστεί με γυψοσανίδες και οι μαθητές ακούνε ταυτόχρονα 2 καθηγητές, αίθουσες χωρίς παράθυρα (!), υπόγεια, αίθουσες που ήταν εργαστήρια ή βιβλιοθήκες, πρώην τουαλέτες, λεβητοστάσια κλπ. Επομένως το πρόβλημα, δεν αντιμετωπίζεται ακόμα και αν χτιστούν οι νέες σχολικές μονάδες.
3. Τα ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημοσίου κ Ιδιωτικού Τομέα) είναι ένα διαρκές σκάνδαλο από το 2004 μέχρι σήμερα. Το ποσοστό συμμετοχής του Δημοσίου είναι θεωρητικά 80% και του ιδιώτη «επενδυτή» 20%. Με δεδομένη την υπερκοστολόγηση των έργων, με το 80% της χρηματοδότησης από το δημόσιο ο ιδιώτης ολοκληρώνει το έργο και του μένουν και χρήματα. Μετά εισπράττει και για 27 χρόνια ενοίκια (μιλώντας για τα σχολεία), ή διόδια πριν καν κατασκευάσει το έργο. Δηλαδή πληρώνουμε από τους φόρους μας την κατασκευή του έργου και στη συνέχεια για 27 ή 99 χρόνια ενοίκια, διόδια, σπατόσημο κλπ.
4. Τα ερωτήματα είναι κρίσιμα για το ποιος τελικά θα πληρώσει τον εργολάβο για τα σχολεία και το πάρκο; Ποιος θα είναι ο ρόλος του κράτους; Η μέχρι τώρα εμπειρία δείχνει ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια οι διάφοροι εργολάβοι έκαναν «πάρτυ» με τις κρατικές χρηματοδοτήσεις, τα δανεικά και αγύριστα, με τις υπερκοστολογήσεις, βάρη τα οποία φορτώθηκαν στις πλάτες του λαού ο οποίος πληρώνει ακόμα τα περίφημα μεγάλα έργα (Ολυμπιάδα, δρόμοι κλπ).
5. Αλήθεια, από πότε η ιδιωτική πρωτοβουλία έχει τα εχέγγυα για την ποιότητα των έργων που παραδίδει, όταν όλοι γνωρίζουμε για αστοχίες, λάθη και παραλείψεις από τους διάφορους εργολάβους στη λογική να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους;
6. Ποιός αλήθεια θα διασφαλίσει την προστασία των σχολικών μονάδων και του πάρκου από την ιδιωτική χρήση και τα ιδιωτικά συμφέροντα; Άλλωστε, στην προκειμένη περίπτωση φαίνεται από την απόφαση του δήμου η δυνατότητα του ιδιώτη να φτιάξει και να εκμεταλλευτεί αθλητικές εγκαταστάσεις στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας.
7. Η απαξίωση, η εγκατάλειψη και ερήμωση των δημόσιων χώρων και η προπαγάνδα για δημιουργία θέσεων εργασίας, που στην πραγματικότητα θα είναι επισφαλείς και φτηνές σε ένα νέο εργασιακό κάτεργο, συμπληρώνουν έντεχνα τις μεθοδεύσεις τους για να περάσουν τα σχέδια των αναδιαρθρώσεων και η ολοκληρωτική παράδοση του δημόσιου πλούτου στην οικονομική ολιγαρχία.
8. Η λογική των ΣΔΙΤ (με όποια μορφή και παραλλαγή) παρουσιάζεται ως η «μοναδική» λύση για την αντιμετώπιση των λαϊκών αναγκών τόσο από τις μνημονιακές κυβερνήσεις όσο και από την κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη αφήγηση και τους απολογητές της. Στα πλαίσια αυτά το κράτος «αποσύρεται» από την υποχρέωση του να χτίζει σχολεία, όπως αποσύρεται από την υποχρέωση του να παρέχει συντάξεις, περίθαλψη, συντάξεις. Παράλληλα το κράτος χαρίζει δρόμους, λιμάνια και αεροδρόμια απευθείας στο κεφάλαιο (ντόπιο και ξένο) για να ενισχύσει την κερδοφορία του. Έτσι το κράτος μεταθέτει τις ευθύνες του στους ίδιους τους πολίτες, οι οποίοι θα πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να πληρώσουν όχι μόνο φόρους, χαράτσια, ΕΝΦΙΑ και δημοτικά τέλη, αλλά και για παιδικούς σταθμούς, σχολεία, πάρκα κλπ.
9. Οι ΟΤΑ, στα πλαίσια της ολοκλήρωσής τους ως τοπικό κράτος, αποκτούν ολοένα και πιο κρίσιμο ρόλο για τη ζωή των εργαζόμενων και για την προώθηση των επιδιώξεων του κεφαλαίου και της ΕΕ (εύρος κοινωνικών αρμοδιοτήτων, ΕΣΠΑ, εργασία, ιδιωτικοποίηση – εμπορευματοποίηση χώρου, δομές αλληλεγγύης, παραγωγικό μοντέλο κ.α.), χτίζοντας νέες συμμαχίες με επιχειρηματικά συμφέροντα σε βάρος των κοινωνικών αναγκών.
10. Η ΕΛΜΕ Χανίων, αλλά και γενικότερα το εκπαιδευτικό κίνημα χρόνια τώρα, έχει πάγια και καθαρή θέση, δημόσιο δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά με δημόσιες επενδύσεις και μόνο. Τα λεφτά που πληρώνουμε τόσα χρόνια στις τράπεζες και τους δανειστές φτάνουν και περισσεύουν για να χτιστούν και να στελεχωθούν σχολεία, νοσοκομεία, δρόμοι και ό,τι άλλο χρειάζεται η κοινωνία. Το σχολείο, η εκπαίδευση, είναι δικαίωμα, ανάγκη, κατάκτηση και δεν μπαίνει στις λογιστικές λογικές, στις αντιλήψεις για κέρδος προς όφελος των διαφόρων επιχειρηματιών με τις ευλογίες της κυβέρνησης και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η ΕΛΜΕ Χανίων απευθύνει κάλεσμα στα πρωτοβάθμια σωματεία, τις επιτροπές αγώνα, τις κινήσεις πόλης και τις πρωτοβουλίες κατοίκων ώστε με τον ανυποχώρητο αγώνα τους, όπως έγινε και στο πρόσφατο παρελθόν με τους Αγίους Αποστόλους και το στρατόπεδο Μαρκοπούλου, να ανατρέψουν τα σχέδιά τους, διεκδικώντας τις ανάγκες και τα δικαιώματα μας.
Αναδημοσίευση από το blog της "Παρέμβασης Εκπαιδευτικών για τη Ρήξη και την Ανατροπή!"
Δείτε ακόμα:
Δημοσίευση σχολίου