Οι δικοί μας Αγιοι...

Της Τ. Γ.

Κι όπως οι χριστιανοί, έτσι και οι κομμουνιστές έχουν το δικό τους εορτολόγιο, που είναι ένα ατελείωτο μαρτυρολόγιο με χιλιάδες τιμημένους νεκρούς.
Κρατάμε αναμμένο το καντήλι τους στο εικονοστάσι της συλλογικής μνήμης και αποθέτουμε την αιώνια  ευγνωμοσύνη μας στα ιερά θυσιαστήρια όπου άφησαν τη στερνή τους ανασαιμιά.

Στα "συναξάρια" των κομμουνιστών αποθησαυρίζονται οι βίοι των μαρτύρων του επαναστατικού κινήματος.
Αυτοί είναι οι άγιοι που 'χουμε στο εικονοστάσι μας, αυτούς δοξάζουμε και τιμούμε. Η αγιοσύνη τους, φυσικά, δεν περιβάλλεται από φωτοστέφανα, δεν τυλίγεται με το μανδύα της μεταφυσικής, δεν προπαγανδίζεται με θαυματουργές ικανότητες, δεν έχει ανάγκη από προσευχές, προσκυνήματα και τάματα. 
Αλάργα από μας η θεοποίηση τους. Το μόνο ιερό χρέος που επιβάλλει η στάση της ζωής τους και το υψηλό ηθικό πρότυπο που μας κληροδότησαν, είναι να αντλούμε δύναμη και πίστη για τη συνέχιση του αγώνα, το βαρύτιμο έπαθλο του οποίου θα είναι η κοινωνική απελευθέρωση.
                             
Από τον πρόλογο του βιβλίου του  Παναγιώτη Μιχ. Κουτσκουδή "ΣΥΝΑΞΑΡΙΑ - Βίοι Λεσβίων Λαϊκών Αγωνιστών''

Οι δικοί μας Αγιοι...

Χρέος και καθήκον να γνωρίζουμε τις πράξεις τους και να διατηρούμε άσβεστη τη μνήμη τους...
Γιατί ξέρουμε καλά πως η άγνοια και η λήθη, οι πιο καλοί σύμμαχοι της εξουσίας είναι...