Βαθιές ανάσες αισιοδοξίας πήραμε βλέποντας την μαζικότητα και πάνω απ' όλα τα παλμό που είχαν οι σημερινές αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες που έγιναν στην Αθήνα την Θεσσαλονίκη τα Χανιά και άλλες πόλεις. Σίγουρα τα κόμματα και οι συλλογικότητες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που πρωτοστάτησαν στις διαδηλώσεις πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό τον σκοπό τους ο οποίος ήταν να μην νιώθουν μόνοι οι μετανάστες και να δώσουν ένα αποφασιστικό χτύπημα στο κλίμα φόβου που προσπαθεί να επιβάλλει η ακροδεξιά, με την κάλυψη της κυβέρνησης.
Ειδικά στην Αθήνα η πορεία ήταν τόσο μαζική που αρκεί να αναφερθεί ότι όταν η κεφαλή της πορείας έφτανε στην πλατεία Κλαυθμώνος η «ουρά» της δεν είχε ακόμα στρίψει στην Ομόνοια.
Ηταν χιλιάδες τα στόματα -κύρια νεολαίων που βροντοφώναξαν τα συνθήματα «Με τους μετανάστες είμαστε μαζί επαναπροώθηση σε μπάτσους και ναζί», «Οι ιμπεριαλιστές την γη ξαναμοιράζουν με τον λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν», στο φράχτη του Έβρου στον πάτο του Αιγαίου βρίσκεται η ασφάλεια του κάθε Ευρωπαίου» και «ούτε κλειστά ούτε ανοιχτά στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά».
Τονιζόταν χαρακτηριστικά σε ένα κάλεσμα: "Απέναντι σε όλους αυτούς που κρατάνε άοπλους, αβοήθητους και εγκλωβισμένους ανάμεσα σε αντίπαλους στρατούς, μπροστά από φράχτες και μέσα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ανθρώπους που ξεσπιτώθηκαν από τα βάσανα και τις κακουχίες και αναζητούν ελάχιστη ελπίδα για να ζήσουν.
Υψώνουμε ασπίδα προστασίας προς τους πρόσφυγες και μετανάστες και βάζουμε μπλόκο στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα εκφασισμού της κοινωνίας, που επιβάλλεται από τους ισχυρούς προς άγραν εξιλαστήριων θυμάτων.
Έλληνες και ξένοι, εργαζόμενοι και νεολαίοι, μπορούμε να ζήσουμε μαζί και να παλέψουμε μαζί ενάντια στην εκμετάλλευση, τον πόλεμο, τον εθνικισμό και τον ρατσισμό.
Να βγούμε μαζί στον δρόμο και να σημάνουμε αντιφασιστικό συναγερμό απέναντι στα πογκρόμ και την ρατσιστική βία, στα νησιά, στον Έβρο και σε ολόκληρη τη χώρα".
Ειδικά στην Αθήνα η πορεία ήταν τόσο μαζική που αρκεί να αναφερθεί ότι όταν η κεφαλή της πορείας έφτανε στην πλατεία Κλαυθμώνος η «ουρά» της δεν είχε ακόμα στρίψει στην Ομόνοια.
Ηταν χιλιάδες τα στόματα -κύρια νεολαίων που βροντοφώναξαν τα συνθήματα «Με τους μετανάστες είμαστε μαζί επαναπροώθηση σε μπάτσους και ναζί», «Οι ιμπεριαλιστές την γη ξαναμοιράζουν με τον λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν», στο φράχτη του Έβρου στον πάτο του Αιγαίου βρίσκεται η ασφάλεια του κάθε Ευρωπαίου» και «ούτε κλειστά ούτε ανοιχτά στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά».
Τονιζόταν χαρακτηριστικά σε ένα κάλεσμα: "Απέναντι σε όλους αυτούς που κρατάνε άοπλους, αβοήθητους και εγκλωβισμένους ανάμεσα σε αντίπαλους στρατούς, μπροστά από φράχτες και μέσα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ανθρώπους που ξεσπιτώθηκαν από τα βάσανα και τις κακουχίες και αναζητούν ελάχιστη ελπίδα για να ζήσουν.Υψώνουμε ασπίδα προστασίας προς τους πρόσφυγες και μετανάστες και βάζουμε μπλόκο στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα εκφασισμού της κοινωνίας, που επιβάλλεται από τους ισχυρούς προς άγραν εξιλαστήριων θυμάτων.
Έλληνες και ξένοι, εργαζόμενοι και νεολαίοι, μπορούμε να ζήσουμε μαζί και να παλέψουμε μαζί ενάντια στην εκμετάλλευση, τον πόλεμο, τον εθνικισμό και τον ρατσισμό.
Να βγούμε μαζί στον δρόμο και να σημάνουμε αντιφασιστικό συναγερμό απέναντι στα πογκρόμ και την ρατσιστική βία, στα νησιά, στον Έβρο και σε ολόκληρη τη χώρα".
Δημοσίευση σχολίου