5 Απριλίου 1992: Ο λαός στέλνει μήνυμα στον Επίτιμο των Βρικολάκων που τυραννούσε την Ελλάδα.
Στις αναπληρωματικές Εκλογές της Β΄ Αθήνας το ΠΑΣΟΚ παίρνει κάπου 400.000 ψήφους (100.000 παραπάνω από τις προηγούμενες εκλογές και αύξηση 30%).
Το στοίχημα για αποχή χάνεται από τη γαλάζια συμμορία που λίγους μήνες πριν σε μια άθλια προσπάθεια διαχείρισης εντυπώσεων και συμψηφισμού αθωώνει τον Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο με το φτιαχτό 7-6.
Για να χρυσώσει το χάπι καταδικάζει τον Γ. Πέτσο αλλά και τον πρώην Υπουργό Οικονομικών Δημήτρη Τσοβόλα στον οποίο στερεί και τα πολιτικά του δικαιώματα για 3 χρόνια. Όμως το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου θέλει να τελειώσει τον Αποστάτη.
Κανείς βουλευτής του Κινήματος δεν δέχεται να πάρει τη θέση του καταδικασθέντος Δ. Τοβόλα στο Κοινοβούλιο. Έτσι διεξάγονται επαναληπτικές εκλογές σε μια περιφέρεια που στις προηγούμενες η ΝΔ είχε επικρατήσει με 334.907 ψήφους (42,71%) έναντι 293.068 (37,38%) του ΠΑΣΟΚ.
Η Νέα Δημοκρατία, και ο Συνασπισμός αρνήθηκαν να λάβουν μέρος στην εκλογική διαδικασία, λέγοντας ότι η έδρα ανήκε έτσι κι αλλιώς στο ΠΑΣΟΚ. Η αποχή, μάλιστα νομιμοποιήθηκε με νομοθετική ρύθμιση της ΝΔ, που προέβλεπε ότι όσοι ψηφοφόροι της Β’ Αθήνας δεν ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα δεν θα έχουν τις συνέπειες του νόμου περί υποχρεωτικής ψηφοφορίας!
Η ΝΔ ήξερε πως αν διεκδικούσε την έδρα (την οποία χρειάζονταν αφού είχε ισχνή πλειοψηφία στη Βουλή) θα συντρίβονταν. Έτσι επιλέγει την αποχή και τις αθλιότητες. Όμως αποτυχαίνει οικτρά.
Η συμμετοχή είναι μεγάλη πλησιάζει σχεδόν το ποσοστό των εθνικών εκλογών!
Κι όταν μετριούνται τα κουκιά, το Μητσοτάκη τον λούζει κρύος ιδρώτας. Το ΠΑΣΟΚ περνά κατά πολύ τους ψήφους της ΝΔ το 1990. Σύμφωνα με υπολογισμούς, οι οποίοι θα αποδειχτούν εξαιρετικά ακριβείς, βρίσκεται γύρω στο 46% με αναγωγή πανελλαδικά!
Τότε έγινε γνωστός και κάποιος Λεβέντης όπου ο κόσμος τον δούλευε κανονικά. “Είσαι και Λεβέντης είσαι και μαλάκας”.
Που να ήξεραν ότι αυτός ο γελωτοποιός μετ΄από χρόνια θα ήταν επικεφαλής κοινοβουλευτικής ομάδας και θα ζητούσε να κοπούν οι συντάξεις για να πάρουμε και αεροπλάνα!
Το ΠΑΣΟΚ απέκτησε και πάλι δυναμική εξουσίας και απέρριψε πρόταση του πρώην πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη για κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων.
Η ΝΔ μετά από αυτή την ήττα δεν κράτησε για πολύ την εξουσία. Ο κόσμος έβραζε, αντιστέκονταν στην πολιτική λεηλασίας του προδότη Μητσοτάκη.
Το 1993, αφού τα επιχειρηματικά συμφέροντα κατάλαβαν πως ο Δρακουμέλ τους ήταν άχρηστος, διέταξαν το Σαμαρά, που ήταν πικραμένος με το ατιμωτικό άδειασμα από τον πρωθυπουργό, να ρίξει την κυβέρνηση.
Στις εκλογές του 1993 το ΠΑΣΟΚ πήρε 392.782 ψήφους (46%, όσους σχεδόν και στην επαναληπτική του 1992) ενώ η ΝΔ 290.666.
Το βράδυ των επαναληπτικών εκλογών οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ ξεχύθηκαν στους δρόμους και αποθέωναν το Δημήτρη Τσοβόλα.
Τα αποτελέσματα στις 5/4/1992 ήταν
ΠΑΣΟΚ: 397.721 – 67,71% Αριθμός ρεκόρ στη συγκεκριμένη περιφέρεια για όλες τις εκλογές.
Ένωση Κεντρώων: 114.942 – 19,57%
ΕΠΕΝ: 24.985 – 4,25%
Κόμμα Λευκό: 13.250 – 2,26%
Οικολόγοι: 8.401 – 1,43%
Την έδρα κατέλαβε ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ Αλέξανδρος Μαγκάκης.
+ σχόλια + 1 σχόλια
Μήτσο,καλημέρα.Εκτός από το πατατράκ που έπαθε το 1992 ο Δρακουμέλ φάδερ στις επαναληπτικές εκλογές της Αθήνας, ξέσπασε ταυτόχρονα και απεργιακό κίνημα ιδιαίτερα δυναμικό την ίδια χρονιά. Ο λαός δεν ανεχόταν και το γδαρσιμο και το ξεπούλημα αλλά και το δούλεμα εκείνου του θατσερικού θιάσου: ότι 0+0=14% αύξηση.Ούτε το ανέβασμα της τιμής των καυσίμων στα ύψη εν μιά νυκτί,με απόφαση του νεοφιλελέ γκουρού. Ειδικά ο κατάμαυρος Δρακουμέλ και η γαλάζια συμμορία του τα βρήκαν μπαστούνια, όταν πήγαν να παραδώσουν τα λεωφορεία της Αθήνας σε κάτι μικρολαμόγια του κερατά, τους περιβόητους "νοικοκυραίους". Αυτοί οι φασιστοφασουλήδες θα ήταν οι λαγοί για να περάσουν μετά οι συγκοινωνίες σε κονσόρτσια του μεγάλου κεφαλαίου. Σείστηκε όμως ο τόπος από αγωνιστικές κινητοποιήσεις και ορισμένοι "νοικοκυραίοι" έφυγαν όπως τους άξιζε από τα αμαξοστάσια: ξεβράκωτοι! Κι έτρεχαν μετά στον Δρακουμέλ να ζητήσουν από δαύτον το μερίδιο που τους έταξαν για να συνεργαστούν στην αρπαγή. Άν αυτή η λαϊκή αγωνιστικότητα του 1992-1993 υπήρχε και στα χρόνια μας, ούτε μνημόνια θα είχαν φτουρήσει,ούτε η συμμορία του Κουλοϊού Δρακουμελ θάχε ποτέ της ξαναδεί κυβέρνηση.Ίσως μάλιστα οι αρχηγοί της σπείρας νάχαν πάρει δρόμο από την Ελλάδα προ. πολλού Αλλά...
Δημοσίευση σχολίου