Εκκολαπτόμενος δημοσιογράφος, όπως χαρακτηρίζω το εαυτό μου, δεν είναι δυνατόν να μην προσέχω ποια θέματα ιεραρχεί σαν βασικές ειδήσεις και με ποιο τρόπο τα προβάλλει στο αναγνωστικό της κοινό, η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εβδομαδιαία εφημερίδα της χώρας μας, το "Πρώτο Θέμα".
Γιατί φυσικά δεν αρκεί να διδαχθείς, Δημοσιογραφική Γραφή, Τεχνικές συγγραφής, Αγωγή του Λόγου και τα σχετικά.
Πρέπει να πάρεις υπ' όψιν σου το "μυστικό επιτυχίας" του εντύπου που συγκεντρώνει την μεγαλύτερη αποδοχή του αναγνωστικού κοινού.
Και κάπου εδώ είναι τι πρόβλημα μου.
Να συμβιβαστώ και να υποθέσω ότι είναι ενδιαφέρον θέμα, να γράφεις συμβουλές για το πώς θα κατορθώσεις έναν ιδανικό αυνανισμό.
Αλλωστε δεν είναι τυχαία η λαϊκή ρήση που λέει: "Αν πετύχει η μαλακία, τύφλα να 'χει το γαμήσι".
Ομως, να πει μια εξωφρενική παπαριά ένας ηθοποιός, -αγνοούσα την ύπαρξη του κυρίου Πέτρου Ξεκούκη- και να το κάνεις θέμα, μάλιστα με τυχαίους τίτλους, για μένα είναι πρόβλημα.
Χωρίς, μάλιστα, το παραμικρό σχόλιο στην .. μεσαιωνική άποψη του ότι "Αν σώθηκε η Ελλάδα, δεν έγινε μόνο επειδή τηρήσαμε τα μέτρα, αλλά επειδή υπήρξε Θεία Επέμβαση, της Παναγίας και του Θεού. Πιστεύω ότι όλο αυτό ήταν “χέρι του Θεού”, θεϊκή παρέμβαση, το ότι είχαμε τόσα λίγα θύματα".
Αν μάγκες, αυτό το θεωρείται δημοσιογραφία .. δεν θα πάρω ... Μπορεί να είναι ο νταλγκάς μου να ασχοληθώ μ' αυτό, αλλά καλύτερα να μοιράζομαι σκέψεις και προβληματισμούς μου, με κάποιους αναγνώστες σ΄αυτή την γωνιά του Ιντερνετ, παρά να μπω στις μυλόπετρες τις καθεστωτικής δημοσιογραφίας.
Υ.Γ: Με τον σύντροφο Γιώργη του blog μας έχουμε γίνει πολύ καλά φιλαράκια και αισθάνομαι τυχερός που τυχαία, εξ αιτίας ενός e-mail που είχα στείλει στον ιστότοπο μας γνωριστήκαμε.
Ηταν τότε που τυχαία έπεσα πάνω σε ένα άρθρο του, με τίτλο: "Απ' τον Μπογιόπουλο στον Χαραλαμπόπουλο και από κει στην μεταγραφή της "Ελληνοφρένειας", στον ρ/σ του Μαρινάκη".
Δημοσίευση σχολίου