Σήμερα το πρωί στο MEGA, μαζί και με τον γραμματέα του ΔΣΑ συνάδελφο Μιχάλη Καλαντζόπουλο. Ό,τι πρόλαβα σε 4 λεπτά (από 2:15-6:25). Κωδικοποιώ:
- Η τοποθέτηση του προέδρου του ΔΣΑ ήταν προσωπική, δεν συνεκλήθη το ΔΣ, δεν εκφράζει συλλογικά τους δικηγόρους.
- Η εισαγγελική πρόταση τάραξε τα νερά γιατί έβαλε στο επίκεντρο τη βία κατά του θύματος: η ρουτίνα της "γυναίκας που προκάλεσε" έσπασε και αυτό είναι σημαντικό κρατούμενο για γυναίκες που θέλουν να καταγγείλουν στις αρχές τη βία που υπέστησαν.
- Οι αντιδικηγορικές αποστροφές είναι αποδοκιμαστέες όταν αμφισβητούν τον οργανικό ρόλο του συνηγόρου στη διαλεκτική διαδικασία της ποινικής δίκης.
- Η παρέμβαση του προέδρου του ΔΣΑ δεν βοήθησε τους δικηγόρους, τουναντίον μας κατέστησε στα μάτια της κοινής γνώμης μια "ανησυχούσα συντεχνία" χωρίς τοποθέτηση για το κρίσιμο επίδικο της έμφυλης βίας.
- Το δίκαιό μας θέλει το πάθος έξω από τη δικαστική αίθουσα όταν μιλάμε για εισαγγελικούς και δικαστικούς λειτουργούς. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η εισαγγελική στάση παραβίασε τον δίκαιο χαρακτήρα της δίκης: η απάντηση είναι όχι, καθώς οι συνήγοροι υπεράσπισης δεν προέβησαν σ' εκείνες τις νομικές κινήσεις που θα σημαίνανε μια τέτοια κρίση.
- Οι υπερβάσεις δημιουργούν επιπλέον κίνδυνο θυματοποίησης των θυτών. Γι' αυτό πρέπει να αποφεύγονται.
Δημοσίευση σχολίου