Συγκρίνετε δύο και μόνο από τα πιο πρόσφατα περιστατικά: Ένα παιδί του φτωχού εργαζόμενου κι άνεργου λαού μας, δηλαδή ό,τι πιο πολύτιμο, ό,τι πιο άγιο υπάρχει στον κόσμο, λιποθυμάει από την πείνα εν έτει 2020,μπροστά στα καρβέλια του φούρνου,σαν να ήταν το 1941 κι η Κατοχή.
Την ίδια στιγμή κάποιοι άλλοι μεγαλόσχημοι, γόνοι (και προγραμματισμένοι από την παιδική τους ηλικία για διάδοχοι) πολιτικάντηδων της αστικής τάξης, βουτηγμένοι στην εξυπηρέτηση της κοινωνικής αδικίας, προωθούν την κατασκευή "έργων" στην Αθήνα, όπου το ένα ...παγκάκι προϋπολογίζεται αρχικώς, χωρίς δηλ. τις περαιτέρω τιμαριθμικές αναπροσαρμογές των υλικών του, στα 5.700 με 5.800 ευρώ!
Τί άλλο πρέπει να δούμε για να βγάλουμε το συμπέρασμα που πρέπει για το σύστημα το οποίο εκτρέφει τέτοια φαινόμενα, και κυρίως για το τί πρέπει να το κάνουμε αυτό το καθεστώς, το συντομότερο δυνατόν;
Δημοσίευση σχολίου