Αξιοπρόσεκτο είναι το άρθρο συντρόφου στο blog μας, που ασχολείται με τον "πρεσβευτή της αλητοδημοσιογραφίας", Πάσχο Μανδραβέλη, στέλεχος του ομίλου των ΜΜΕ συμφερόντων Αλαφούζου, κείμενο το οποίο με παρακίνησε για την παρακάτω ανάρτησή μου μου.
Οπως έχω αναφερθεί και σε προηγούμενη παρέμβασή μου, ευελπιστώ κάποτε να εργαστώ επαγγελματικά σαν δημοσιογράφος.
Μια απ' τις πρώτες και καίριες συμβουλές του μέντορα και δασκάλου μου, είναι να φτιάξω αρχείο όσο πιο πλήρης γίνεται.
Αρχειοθετώντας, λοιπόν, τώρα κάποια κείμενα, δεν αντιστάθηκα στο πειρασμό να κάνω μια αναφορά σε ένα άρθρο της "Καθημερινής", που υπογράφει ο Π. Μανδραβέλης.
Εχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αναφέρεται στο τελευταίο κυβερνητικό σκάνδαλο που απασχολεί την επικαιρότητα και έχει να κάνει με την διασπάθιση δημοσίου χρήματος που έγινε με αφορμή το κονδύλι του κρατικού προϋπολογισμού που διατέθηκε για την καμπάνια ενημέρωσης για τον κορονοϊό.
Ας ξεκινήσουμε αναφέροντας σε τι πολιτικό περιβάλλον γράφεται το άρθρο του Πάσχου.
Είναι βούτυρο στο ψωμί του ΣΥΡΙΖΑ -κάτι που διαπιστώνουμε και από το σημερινό πρωτοσέλιδο της Αυγής", που βλέπουμε στην φώτο- αυτό το θέμα που έχει προκύψει, γιατί πρόκειται για ένα ζήτημα "πιασιάρικο", σκανδαλοθηρικό, εύπεπτο ανάγνωσμα και προσφέρεται για ανέξοδες κορώνες και δημιουργία εντυπώσεων -που έχουν βάση- από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η λογική της Κουμουνδούρου απλή και πιθανόν αποτελεσματική. Δεν θα μπει στην διαδικασία κάποιος απλός ψηφοφόρος να ψάξει για να διαπιστώσει πόσα εκατομμύρια χάρισε ο ΣΥΡΙΖΑ όσο ήταν στην κυβερνητική εξουσία, σε τραπεζίτες, και καπιταλιστές, ούτε πόσο αύξησε τον βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης.
Επίσης δεν θα αναλογιστεί ότι λήστεψε εργαζόμενους και απόμαχους της δουλειάς για να δημιουργήσει τα "μαξιλάρι" των "ματωμένων πλεονασμάτων" ύψους 37 δις, που χάρισε στην Ν.Δ., και έτσι απέκτησε την δυνατότητα να μην οδηγήσει εντελώς στα τάρταρα την ελληνική κοινωνία, όταν προέκυψε το πρόβλημα με την πανδημία.
"Φρέσκα κουλούρια" διατυμπανίζει ο κουλουράς, και αυτά ισχύει σε ένα βαθμό και στην πολιτική σκέψη που έχει υποβληθεί στις μάζες.
(Εδώ να κάνουμε μια παρένθεση αναφέροντας ένα παραπολιτικό σχόλιο, αποτέλεσμα δημοσιογραφικού ρεπορτάζ. Κάποιοι που γνωρίζουν τα διαδραματιζόμενα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζονται ότι υπάρχει μια παρέα στελεχών γύρω από τον Ν. Φίλη η οποία πνέει μένεα σε ένα πρόσωπο που το θεωρεί απ' τους βασικούς υπεύθυνους για την εκλογική καθίζηση του κόμματος τους.
"Ο Αλέκος Φλαμπουράρης θέλει εκτέλεση", λένε, γιατί σύμφωνα με τους ίδιους, είχε την άποψη ότι "ο λαός δεν ξεχνάει το σημαίνει δεξιά" και παρέσυρε τον Τσίπρα να εφαρμόσει φορομπηχτική πολιτική, έχοντας σαν δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κέρδιζε και δεύτερη κοινοβουλευτική θητεία. Τότε, σύμφωνα μ' αυτό το σενάριο, ο Τσίπρας θα παρουσιαζόταν "μεγάλος ηγέτης", ασκώντας ¨φιλολαϊκή πολιτική" και θα "έγραφε ιστορία".
Κομματικό συριζαίικο παρασκήνιο και σύμφωνα με την άποψη μας είναι αφελής προσέγγιση. Προέρχεται όμως από αξιόπιστη πηγή, γι΄αυτό την αναφέρουμε αφού παρουσιάζεται να την ασπάζεται μια τάση του ΣΥΡΙΖΑ).
Οπότε η τακτική "και εσείς βασανίζεται τους μαύρους" για να θυμηθούμε ένα ανέκδοτο της ψυχροπολεμικής εποχής, δεν μπορεί να είναι πειστική στις μέρες μας.
Ατελέσφορη είναι δηλαδή η προσπάθεια γραφίδων της Ν.Δ, να μας πείσουν ότι καταστάσεις όπως η τωρινή, με το σκάνδαλο της διασπάθισης κρατικού χρήματος σε κομματικούς ημετέρους, είναι μια διαχρονική παθογένεια του αστικού πολιτικού συστήματος. (φυσικά και ισχύει αυτό, αλλά η κυνική αποδοχή είναι αποκρουστική και δημιουργεί αλγεινές εντυπώσεις γι' αυτόν που την επικαλείται) οπότε, αυτό αποτελεί άλλοθι για να συνεχίζεται.
Ανεξάρτητα, λοιπόν, ποιος ήταν ο πρότερος βίος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να μην εξοργιστεί κάποιος πληροφορούμενος ότι απ' την βαριά του φορολογία, απ' το τσεκούρεμα της σύνταξης και του μισθού του, ο Νίκος Ευαγγελάτος είδε την περιουσία του να αυξάνεται κατά 869.000 ευρώ!
(Αυτό είναι το ποσό που έλαβε για την συμμετοχή του "ενημερωτική καμπάνια" μέσω της ιστοσελίδα του newsit).
Δεν γνωρίζουμε αν υπήρξε ντελιβεράς που να πήρε το κομπιουτεράκι του και να υπολόγισε πόσα χρόνια πρέπει να παλεύει για το μεροκάματο του τρόμου, ώστε να περάσει από τα χέρια του, σαν αμοιβή των κόπων του αυτό το πόσο.
Εύκολα όμως διαπιστώνουμε ότι κάποιος "υψηλόμισθος" εργαζόμενος, με 1000 ευρώ μηνιαίο μισθό, πρέπει να δουλέψει 72 ολόκληρα χρόνια για να περάσουν στην κατοχή το τόσα χρήματα όσα έλαβε ο τηλεοπτικός παρουσιαστής για την συμμετοχή του στην ενημερωτική καμπάνια για τον Covid-19.
Τι ανταπόκριση και αποδοχή είχαν από το αναγνωστικό κοινό της ιστοσελίδα του κ. Ευαγγελάτου, τα σχετικά μηνύματα δεν γνωρίζουμε.
Πιθανόν να αντιμετωπίστηκαν με το ίδιο ενδιαφέρον που έδειξε το τηλεοπτικό του κοινό όταν το "ενημέρωνε" για το σενιάρισμα της κόμης του κ. Σ Πέτσα
({Πάντως τα ευρώ που κατέληξαν στο ταμείο του τηλεοπτικού αστέρα μέσω newsit ήταν πολλαπλάσια από τις τρίχες που απόλεσε στο κούρεμα του ο κυβερνητικός εκπρόσωπος)..
Να επανέλθουμε όμως από εκεί που ξεκινήσαμε.
Είναι γεγονός ότι το κυβερνητικό επικοινωνιακό επιτελείο βρίσκεται σε παντελή σύγχυση, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την "Ομάδα Αλήθειας" του Μουρούτη, η οποία δεν έχει να πει το παραμικρό και ασχολείται με τα σπίτια του Παπαδημούλη, μια τακτική που ακολουθεί και το "Πρώτο Θέμα".
Οπότε κάθε φιλοκυβερνητικός γραφιάς που ασχολείται με το θέμα αυτοσχεδιάζει.
Ο Γιώργος Παπαχρήστου π.χ προσπαθεί σε μια απέλπιδα προσπάθεια με κείμενο του στα "Νέα" να εμφανιστεί επιθετικά ενώ η "Καθημερινή" διαφοροποιείται απ' αυτή την τακτική και χτες με το άρθρο του Μανδραβέλη. σου δίνει την αίσθηση ότι απολογείται στην θέση του κ. Πέτσα, με την επισήμανση ότι σε εντυπωσιάζει η αφέλεια (;) του αρθρογράφου.
Διαβάζοντας το κείμενο του, ασυναίσθητα έρχεται στην θύμηση σου ένα σκηνικό που περιέγραφε ένας ευθυμογράφος (μου διαφεύγει που το έχω διαβάσει).
Σύμφωνα, λοιπόν μ' αυτό το μύθευμα, δικάζεται κάποιος γιατί έχει δολοφονήσει και τους δυο γονείς του. Απευθυνόμενος στην έδρα του δικαστηρίου, και αφού παραδέχεται την πράξη του, λέει στους δικαστές: Λυπηθείτε με, είναι ορφανός.
Το πιο βασικό όμως στο άρθρο του Πάσχου είναι ότι ουσιαστικά χαρακτηρίζει άθελα (;) του, ψεύτη τον κ. Πέτσα, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι για την αξιολόγηση για το ποια ΜΜΕ είχαν τις απαραίτητες προϋποθέσεις να λάβουν μέρος στην καμπάνια και να αμειφθούν με κρατικά χρήματα γι' αυτό, είχε ανατεθεί να διαπιστωθεί με "επιστημονικά κριτήρια" από τους υπευθύνους της εταιρείας Initiative Media, μια προσπάθεια που κοστολογήθηκε με 600.000 ευρώ.
Να παραθέσουμε το άρθρο του Μανδραβέλη και να συμπληρώσουμε τον σχολιασμό:
Οι διακονιάρηδες των 20 εκατ.
Ετσι οι υπεκφυγές του κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Στέλιου Πέτσα, που έχουν στόχο να μη δημοσιοποιηθεί ο κατάλογος του ύψους των χρηματοδοτήσεων σε ΜΜΕ, στο πλαίσιο της καμπάνιας «Μένουμε Σπίτι», οδηγούν σε άβολες για την κυβέρνηση παρενέργειες.
Η εμφανής παρενέργεια είναι ότι παραχωρεί έδαφος για δηλητηριώδη αλλά και εύλογη αντιπολίτευση. Καθείς μπορεί να εικάσει τα πάντα: «Ισχύουν οι πληροφορίες για 800.000 ευρώ σε ένα μόνο ηλεκτρονικό μέσο;» (ΣΥΡΙΖΑ 14.6.2020)· «κάποιο σάιτ, κάποιου παρουσιαστή της τηλεόρασης, μπορεί να πήρε 1 εκατομμύριο ευρώ όπως γράφτηκε;» («Εφημερίδα των Συντακτών» 13.6.2020).
Η άλλη παρενέργεια είναι η συκοφάντηση των ΜΜΕ εν συνόλω, που κατά το αριστερό αφήγημα «τούρκεψαν» και μάλιστα χωρίς να γίνουν αγάδες αλλά διακονιάρηδες των 20 εκατ. ευρώ.
Να σημειώσουμε ότι από τον κατάλογο (χωρίς ποσά) που έδωσε στη δημοσιότητα ο κ. Πέτσας προκύπτει ότι το εν λόγω κονδύλι μοιράστηκε σε 1.232 Μέσα, και συνεπώς η κυβέρνηση «αγόρασε» τον χώρο των ΜΜΕ δίνοντας κάτι περισσότερο από 16.000 ευρώ κατά μέσον όρο ανά Μέσο. Πρέπει να είναι το καλύτερο «deal» που επιτεύχθηκε από γενέσεως κόσμου, αν εξαιρέσουμε τη συμφωνία που έκανε ο Ιακώβ της Παλαιάς Διαθήκης με τον αδελφό του.
Η αλήθεια μάλλον είναι πιο πεζή. Οσοι γνωρίζουν στοιχειωδώς πώς λειτουργεί το πολιτικό σύστημα μπορούν ευλόγως να εικάσουν και τις πιέσεις που δέχθηκε ο κ. Πέτσας από μυριάδες παράγοντες του κόμματος για τη συμπερίληψη κάποιων Μέσων στο διαφημιστικό κονδύλι. Μπορούμε να φανταστούμε τα τηλεφωνήματα βουλευτών, υπουργών κ.λπ. «ο τάδε είναι καλό παιδί και πρέπει να τον βοηθήσουμε»· «δεν είναι δυνατόν η εφημερίδα της ιστορικής Ανω Παναγιάς που κάνει τόσο μεγάλη προσπάθεια να μην έχει καμιά βοήθεια από το κράτος...»· «είκοσι εκατομμύρια θα μοιράσεις, δώσε και κάτι στο τάδε.gr που μας βοήθησε στις εκλογές...» κ.λπ.
Κάπως έτσι προέκυψαν όσα καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ: «Στη λίστα με τα ΜΜΕ που εισέπραξαν χρήματα από το κονδύλι των 20 εκατ. ευρώ, υπάρχουν περισσότερα από 200 παντελώς ανυπόληπτα sites και blogs που δεν είναι καν εγγεγραμμένα στο Μητρώο Online Μedia, όπως προβλέπει ο νόμος. Κάποια από αυτά έχουν χρόνια να ανανεωθούν, ανήκουν σε βουλευτές και πολιτευτές της Ν.Δ. ή συγγενείς τους, ενώ άλλα δεν υφίστανται καν» (14.6.2020). Αυτό λοιπόν που προφανώς προσπαθεί να αποφύγει με υπεκφυγές ο κ. Πέτσας είναι η υποχώρηση της κυβέρνησης στις παλιές μικροκομματικές πρακτικές κι έτσι κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα...
Η "Καθημερινή", λοιπόν, μέσω του Πάσχου, προτείνει στην κυβέρνηση μια λύση για να απαλλαγεί απ' αυτή την βοθρόδες υπόθεση με το λιγότερο, κατά την άποψη της, πολιτικό κόστος.
Συστήνει δηλαδή στους "αρμόδιους" της κυβέρνησης Μητσοτάκη, να κόψουν τις μαλακίες και να παραδεχτούν ανοιχτά ότι υπάρχει σκάνδαλο για το οποίο ευθύνεται το "πελατειακό κράτος", από το οποίο μέχρι τώρα οι "άριστοι" δεν μπόρεσαν να απαλλαγούν.
Μιλώντας με δικαστικούς όρους, να παραδεχθούν δηλαδή την ενοχή τους και να αιτηθούν μια μικρή ποινή με αναστολή.
Δεν αποκλείουμε να είναι αυτή η κατάληξη του συγκεκριμένου σκανδάλου αφού πια δεν υπάρχει δυνατότητα να θαφτεί.
Συμπληρωματικά γίνεται ένας ανασχηματισμός, -είναι κάτι που ήδη το προανήγγειλε έμμεσα ο Μητσοτάκης- ο Πέτσας πάει στα αζήτητα, ή μετακινείται σε άλλο κυβερνητικό πόστο και έτσι η κυβέρνηση βγαίνει απ' αυτή την ιστορία με "γρατσουνιές".
Οταν παίζονται παιχνίδια κορυφής και απουσιάζει η παρέμβαση τους λαϊκού παράγοντα -πονεμένη ιστορία γιατί συμβαίνει αυτό- καμιά σημασία δεν έχουν από ταξική άποψη όλες αυτές οι πολιτικές καντρίλιες
Δημοσίευση σχολίου