Του Σ.ΛΑπόλυτα καίρια και εύστοχη είναι η δήλωση που έκανε στο blog μας η συνήγορος υπεράσπισής των 3 κατηγορουμένων, που συνελήφθησαν την Τετάρτη έξω από την ΑΣΟΕΕ και μετά την σημερινή τους απολογία αφέθηκαν ελεύθεροι με δρακόντειους περιοριστικούς όρους.
Αυτό που συγκράτησα περισσότερο, και το θεωρώ το πιο ουσιαστικό ζητούμενο είναι η προτροπή για έναν καθήκον που θέτει η σ. δικηγόρος Αντωνία Λεγάκη: "Είναι πια συλλογική υπόθεση ο τρόμος να αλλάξει στρατόπεδο", λέει στην κατακλείδα της τοποθέτησής της η αγωνίστρια νομικός.
Αραγε, αυτή την αναγκαιότητα την αντιλαμβανόμαστε όλοι/ες που αυτοπροσδιοριζόμαστε ότι ανήκουμε είτε στην κομμουνιστική αριστερά, είτε στον αντιεξουσιαστικό - αναρχικό χώρο;
(Και δεν εννοώ τα μέλη και τους οπαδούς του ΚΚΕ. Αυτοί έχουν κάνει την επιλογή τους: "να βγάζουν φλας αριστερά, και να στρίβουν δεξιά").
Αναφέρομαι στην αδυναμία μας να υπάρξει ένας συντονισμός των δυνάμεων του αγώνα ώστε να σχεδιάσουμε και να προχωρήσουμε σε μορφές πάλης, που απαιτούν οι δεδομένες πολιτικές συγκυρίες που βιώνουμε, στοχεύοντας να ανακόψουμε, στον βαθμό που μπορούμε, τα καθημερινά κατασταλτικά πογκρόμ που παρακολουθούμε και τον συνεχή κυβερνητικό βηματισμό προς την φασιστικοποίηση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής μας.
Υ.Γ: Θέλησα να γράφω ένα σχολιασμό για την δικαστική επιβολή των περιοριστικών όρων, αλλά τελικά θεώρησα πιο χρήσιμο να σας προτείνω να διαβάσετε ένα περασμένο κείμενο συντρόφου το οποίο τιτλοφορείται: Κάτω τα χέρια από τους λειτουργούς της Θέμιδας, "αναρχοάπλυτοι"!
Δημοσίευση σχολίου