Στην μετεμφυλιακή ρητορική επιστρέφει η Ν. Δ - Ο απίστευτος αυτοεξευτελισμός του Τ. Θεοδωρικάκου

Του Γιώργη Γιαννακέλλη

Προσωπικά δεν μου έκανε καμιά εντύπωση η είδηση ότι ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Αλκιβιάδης Στεφανής θα παραστεί "ως εκπροσώπου της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στις εκδηλώσεις που διοργανώνει η Ένωση Αποστράτων «κατά των κομμουνιστοσυμοριτών», στις 30 Αυγούστου", 

Κι αυτή η φρασεολογία είναι η επίσημη της κυβέρνησης αφού το απόσπασμα της ανακοίνωσης που παραθέσαμε προέρχεται από την η ΕΑΑΣ ( ΕΝΩΣΗ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΟΥ), η οποία είναι ΝΠΔΔ και εποπτεύεται από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Αυτές οι τακτικές εντάσσονται στην μεθόδευση παλινόρθωσης του κράτους της σκληρής δεξιάς και την καλλιέργεια ιδεολογικού υπόβαθρο του.
Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι οι διακηρύξεις του Μητσοτάκη του τύπου "είμαστε κυβέρνηση όλων των Ελλήνων", είναι σανός για το πόπολο. 

Οταν επιλέγεις για πρόεδρο της Βουλής ένα άτομο, τον Κ.Τασούλα, που ουσιαστικά δικαιολόγησε την δολοφονία Μπελογιάννη επειδή, λέει, ότι το στέλεχος του ΚΚΕ, αγωνίστηκε με "επιδίωξη επιβολής κομμουνιστικής δικτατορίας", (ο ίδιος έχει στείλει και συγχαρητήρια τηλεγραφήματα στους διοργανωτές περασμένων γιορτών μίσους), έναν πρωτοκλασάτο υπουργό που διατέλεσε αρχηγός της νεολαίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου, και βουλευτές που ζητούν να δολοφονούνται οι μετανάστες/πρόσφυγες οι οποίοι προσπαθούν να εισέλθουν στην χώρα μας, είναι φανερό ποια πολιτική πορεία έχεις χαράξει σαν κόμμα. 

Και επανερχόμαστε τώρα στο θέμα μας. Αυτές οι φασιστικές φιέστες γίνονται κάθε χρόνο. Η μόνη διαφορά -και αυτό είναι το σημαντικό- είναι ότι για πρώτη φορά εκπροσωπείτε επίσημα η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός. Και αυτό σημαίνει πολλά.

Επειδή τυχαίνει να έχω γράψει ένα σχετικό κείμενο γι' αυτές τις φασιστομαζώξης με τίτλο "Παρέλαση τα φασιστομπουμπούκια στην κυβέρνηση Μητσοτάκη", θα ήθελα να κάνω μια προσωπική αναφορά.
Είναι σχετικά άγνωστη και έχει έντονο το συναισθηματικό στοιχείο.
Και το ισχυρίζομαι αυτό γιατί μπορεί να αντιληφθώ ότι ένα άτομο να καταντήσει καιροσκόπους, πολιτικός τυχοδιώκτης, τυχάρπαστο στοιχείο που τον μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η πολιτική του καταξίωση -όπως την εννοεί ο ίδιος- και οι οικονομικές του απολαβές.
 Αυτό που δεν μπορεί να συλλάβει το δικό μυαλό είναι πώς γίνεται να αποδέχεσαι να ασελγούν στην μνήμη των νεκρών γονιών σου.

Ο λόγος για τον υπουργό Εσωτερικών και στενό συνεργάτη του Κ.Μητσοτάκη, Τάκη Θεοδωρικάκο.

Γνωστή η πολιτική του διαδρομή από το ΚΚΕ στον ΣΥΡΙΖΑ, από εκεί στο ΠΑΣΟΚ με την σημερινή του κατάληξη στην Ν.Δ. Αυτό όμως το προσπερνάμε.
Αλλού θέλουμε να εστιαστούμε. Οτι το εφαλτήριο για την αναγνωρισιμότητα του και την μετέπειτα πολιτική σταδιοδρομία, του σημερινού στελέχους της Ν.Δ., ήταν οι "κομμουνιστοσυμμορίτες" γονείς του.

Και να τι εννοούμε. Ηταν Σεπτέμβρης του 1989 όταν σχεδόν το σύνολο του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, με επικεφαλής τον γραμματέα του, Γιώργο Γράψα, διαφωνεί στην απόφαση του ΚΚΕ (που συμμετείχε τότε στον Συνασπισμό) για συγκυβέρνηση με την δεξιά. 
Μετά απ' αυτή την εξέλιξη, η διάσπαση της νεολαίας του ΚΚΕ ήταν γεγονός με την συντριπτική πλειοψηφία της να ακολουθεί την απόφαση του εκλεγμένου Κ.Σ.

Την εποχή εκείνη την καθοδήγηση της ΚΝΕ είχε αναλάβει το μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κ.Ε του ΚΚΕ, ο θεωρούμενος "σκληροπυρηνικός" Δημήτρης Γόντικας.

Μπροστά στην κατάσταση που είχε δημιουργηθεί το ΚΚΕ οργανώνει ένα συνέδριο - παρωδία της ΚΝΕ. Ο Γόντικας επιβάλλει σαν γραμματέα του Κ.Σ τον προσωπικό του φίλο τότε Τ. Θεοδωρικάκο. Εναν αδιάφορο νεαρό.
Το μόνο "προσόν" που επικαλέστηκε το μέλος του Π.Γ. για να τοποθετήσει επικεφαλής της ΚΝΕ τον Τ. Θεοδωρικάκο, ήταν οι αγωνιστικές ηρωικές οικογενειακές του καταβολές. Και αυτό είναι αλήθεια.
Οι γονείς του έχουν γραφτεί με χρυσά γράμματα στο πάνθεο των ηρώων της εργατικής τάξης και έμειναν πιστοί μέχρι τέλους στα ιδανικά τους.   

Ο πατέρας του Δημήτρης Θεοδωρικάκος οργανώθηκε από παιδάκι στην ΟΚΝΕ, έδρασε σαν ΕΠΟΝίτης, υπήρξε αντάρτης του ΕΛΑΣ, και του ΔΣΕ, ενώ γνώρισε φυλακές και εξορίες από τα μετεμφυλιοπολεμικά χρόνια, μέχρι και την Απριλιανή χούντα των συνταγματαρχών.

Το ίδιο και μητέρα του, Αλεξάνδρα Βλάσση-Θεοδωρικάκου. 
Μαχήτρια του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, 17χρονο κοριτσάκι, πολεμούσε τον μονορχοφασιστικό στρατό ενταγμένη στο τάγμα του Κρόνου.
Ακολούθησε κι αυτή την τύχη που είχαν οι περισσότεροι/ες μαχητές/ιες του ΔΣΕ.
Συνελήφθηκε, οδηγήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ, πέρασε στρατοδικεία, εξορίες μέχρι το 1961.

Δεν γνωρίζουμε αν Αλκιβιάδης Στεφανής σαν εκπρόσωπος της κυβέρνησης και του Μητσοτάκη στην φασιστική σύναξη θα φωνάξει μαζί με το φασιστικό συνονθύλευμα το γνωστό σύνθημα που ακούγεται σ' αυτές τις περιπτώσεις: "Στο Βίτσι και στο Γράμμο σας θάψαμε στην άμμο".

Ξέρουμε, όμως, ότι ο Τάκης Θεοδωρικάκος συμμετέχει σε μια κυβέρνηση που φτύνει στους τάφους των γονιών του, χαρακτηρίζοντας "κομμουνιστοσυμμορίτες", αγωνιστές που "δεν υπέστειλαν ποτέ τη σημαία του αγώνα για Ελευθερία, Δημοκρατία και Κοινωνική Δικαιοσύνη", όπως γράφει η μητέρα του στο συγκλονιστικό της βιβλίο "Οι μνήμες μένουν ζωντανές (Οι αναμνήσεις μιας 17χρονης Ανταρτοπούλας του Δ.Σ.Ε.)" 

Υ.Γ: Ασχοληθήκαμε με ένα άτομο που ούτε φτύσιμο δεν του αξίζει, αναλογιζόμενοι τί είναι αυτό που μπορεί να σε οδηγήσει σε τέτοιο απίστευτο βαθμό αυτοεξευτελισμού.