Απ' τις στιγμές που νιώθεις μια νότα μελαγχολίας είναι όταν διαβάζεις κείμενα γνωστών σου, -όχι φίλων αλλά απλώς ανθρώπων που έχετε πιει μαζί ένα μπουκάλι κρασί-, τους εκτιμούσες για τους αγώνες τους και την "πύρινη" αρθρογραφία τους σε έντυπα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και τώρα να τους βλέπεις να εργάζονται στον καθεστωτικό τύπο προβαίνοντας, σε μια εθνικιστική αρθρογραφία που θα την ζήλευε και ο Μάζης που αναφέραμε δε προηγούμενη ανάρτηση.
Δεν θεωρώ σκόπιμο να γίνω συγκεκριμένος αλλά αναφέρομαι σε ένα άτομο, δημοσιογράφο, που υπήρξε από τους πρωτεργάτες της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου το '73 και στα επόμενα χρόνια είχε την εκτίμηση όλων των αγωνιστών, είτε αυτοί βρισκόταν στο ΚΚΕ, είτε στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά.
Σήμερα εξελίχθηκε σε έναν εθνικιστή, σιτίζεται από το ταμείο μιας δεξιάς κίτρινης φυλλάδας, και τα κείμενα του κάλλιστα θα μπορούσε να τα υπογράψει , ... ο Βελόπουλος.
Τι με έπιασε τώρα; Ο λόγος είναι ότι διάβαζα ένα κείμενο του, στο οποίο εκλιπαρούσε την "πολιτισμένη Δύση" να συνειδητοποιήσει τα "επικίνδυνα επεκτατικά σχέδια τους Σουλτάνου", του Ερντογάν, να του επιβάλλει οικονομικές κυρώσεις ... μπλα μπα ...
Αλήθεια για ποια "πολιτισμένη Δύση" μας μιλάει, Αυτή που εννοούσε με την γνωστή του διακήρυξη ο "εθνάρχης" Καραμανλής, και η οποία σήμερα διαπράττει καθημερινά τόσα εγκλήματα σε βάρος του κόσμου της εργασία με τις αρχές του Διαφωτισμού να βρίσκονται φυλακισμένες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης;
'Η μήπως την Δύση στις αρχές του 20 αιώνα, όταν οι Γάλλοι άποικοι του Μαρόκου έστελαν καρτ ποστάλ στους φίλους τους (φώτο) για να τους ευχηθούν και τα οποία απεικόνιζαν κομμένα κεφάλια από τον ντόπιο πληθυσμό ο οποίος προσπάθησε να αντισταθεί στο ξερίζωμα απ’ την γη του, που του έκαναν οι απροσκάλεστοι «επισκέπτες»;
Ρωτάμε για να ξέρουμε ποια "πολιτισμένη Δύση", εννοεί ο πρώην αριστερός αγωνιστής στον οποίο αναφερόμαστε.
+ σχόλια + 1 σχόλια
Ώχου, Σταυράκη μ' Λυγερέ, που σ' όλα σύ 'σουν μέσα!/ Για δες! Η "Καθημερινή", η γρέτζω αυτή μπαμπέσα / πόση ζημιά, πόσο κακό στο νου του ανθρώπου κάνει!/ Είκοσι χρόνια μέσα εκεί και καταντάει ...χαϊβάνι!/ Κι όπως τα χρόνια διάβηκαν -φτάνουν τα τρίτα -ήντα(!)-/ το "Θέμα",σκέτο Αλτσχάιμερ, μας φέρνει όσα ...πενήντα/ χρόνοι μαζί δεν φέρνουνε, δίσεχτοι και γιομάτοι..., / της άκρας μαύρης δεξιάς σαν καβαλήσουμ' άτι!.../ Μας πήρε και μας σήκωσε,γίνηκε σκέτη τρέλλα/υποταγή στ' αφεντικά,που πια βαράμε... μπιέλα!/Κι από την άλλη, ως άλλοθι, πατριδοκαπηλεία,/σοβινισμός, λόγια παχιά, που καταντούν γελοία...
Δημοσίευση σχολίου