Μια συρραφή κοινοτυπιών είναι τα όσα ακούσαμε να μας λέει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά. Οπότε είναι ανούσιο να προβούμε στον παραμικρό σχολιασμό των λεγομένων του πρωθυπουργού.Το μόνο που θεωρούμε σκόπιμο είναι το να βρεθεί κάποιος απ' το Μέγαρο Μαξίμου να θυμίσει στον Μητσοτάκη την σοφή λαϊκή ρήση που λέει: "Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί".
Κι αυτό γιατί θα ήταν πιο πιστευτός ο έμπιστος φίλος του πρωθυπουργού, Νίκος Γεωργιάδης αν μας έκανε κήρυγμα ενάντια στην παιδεραστία, παρά ο Μητσοτάκης που κατάγγειλε ότι το καθεστώς της Αγκυρας διαθέτει "ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης".
Προφανώς και ισχύει αυτό, αλλά να το καυτηριάζει ο αρχηγός μια κυβέρνησης με Πέτσινες λίστες, με μεθοδεύσεις για οικονομικό στραγγαλισμό στα ΜΜΕ που τη αντιπολιτεύονται, πάει πολύ.
Δεν υπάρχει προηγούμενο στα μεταπολιτευτικά χρονικά, κυβέρνηση να "μπουκώνει" με τόσο ζεστό κρατικό χρήμα τους βαρόνους των media.
Δεν έχει ξανασυμβεί, δημοσιογράφος, - ο Τράγκας, στην συγκεκριμένη περίπτωση (άλλο λαμόγιο κι αυτός)- - και να λέει ξεκάθαρα ότι ο "νοσηρός εγκέφαλος του Μητσοτάκη" -έτσι θεωρεί το πνευματικό επίπεδο του πρωθυπουργού- εκβίασε τους ιδιοκτήτες του μαγαζιού που δούλευε και αυτοί ενέδωσαν στον εκβιασμό, απολύοντας τον.Ούτε μπορεί να ανακαλέσουμε στην μνήμη μας πρωθυπουργό ο οποίος "θυμίζοντας ενωματάρχη του '60", "τηλεφωνεί αυτοπροσώπος σε επιχειρηματίες και τους ζητά να κόψουν τη διαφήμιση στο Documento", όπως κατάγγειλε δημόσια ο Κώστας Βαξεβάνης.
Ακούγεται, δηλαδή σαν ανέκδοτο ένας πολιτικός σαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη -άσχετα αν στην συγκεκριμένη περίπτωση έχει δίκιο- να καταγγέλλει τα ΜΜΕ μιας άλλης χώρας ότι αποτελούν κυβερνητικά φερέφωνα, όταν ο ίδιος και το κόμμα του βασίζουν την πολιτική τους επιβίωση στον τερατώδη προπαγανδιστικό μηχανισμό που έχουν φτιάξει και τον οποίο, σημειωτέον, τον πληρώνουν οι Ελληνες φορολογούμενοι.
Δημοσίευση σχολίου