Δυο σκέψεις με αφορμή μια ενέργεια της 17 Ν., που έγινε σαν σήμερα το 1983

Του Γ. Γ.

Σαν σήμερα στις 15 Νοέμβρη του 1983, η Ε.Ο. !7 Νοέμβρη πραγματοποιεί άλλη μια εντυπωσιακή ενέργεια εκτελώντας τον προϊσταμένου της αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής Jusmagg, Τζορτζ Τσάντες και τον οδηγό του  του Νίκο Βελούτσο.

"Αποφασίσαμε να χτυπήσουμε σήμερα έναν από τους κυριότερους στρατιωτικούς μηχανισμούς του αμερικάνικου Ιμπεριαλισμού στη χώρα μας, την αμερικάνικη στρατιωτική αποστολή, εκτελώντας έναν από τα σημαντικότερα ανώτερα στελέχη του όπως και τον όδηγό-γορίλα-σωματοφύλακά του. Η αμερικανική στρατιωτική αποστολή μαζί με το σύνολο των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων και τίς άλλες μυστικές υπηρεσίες, αποτελεί μία δύναμη κατοχής και τρομοκράτησης - σε πελώρια κλίμακα - τον λαού'", αναφέρονται ανάμεσα στα άλλα στην σχετική προκήρυξη της 17 Ν..

Αυτό που θέλουμε να υπογραμμίσουμε όμως σ' αυτή την ανάρτηση είναι κάτι άλλο. Είχαμε συνηθίσει για δεκαετίες, κάθε φορά που υπήρχε μια ενέργεια από οργάνωση ένοπλης μειοψηφικής βίας να διαβάζουμε "σεντόνια" και από αριστερές γραφίδες τα οποία μας έλεγαν ότι τέτοιες δράσεις "είναι νερό στον μύλο της αντίδρασης", αφού το κράτος της χρησιμοποιεί για να πολλαπλασιάζει και να θωρακίζει περισσότερο τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς.  

Εδώ και πολλά χρόνια όμως όχι απλώς δεν υπάρχει καμιά οργάνωση ένοπλης μειοψηφικής βίας, αλλά ούτε και κάποιες στρακουστρούκες όπως αυτές που τοποθετούσε ο Επαναστατικός Αγώνας και η "ΣτΦ" δεν κάνουν την εμφάνισή τους. Και όμως βιώνουμε καταστάσεις που η μεγέθυνση των κατασταλτικών μηχανισμών και η μπατσάδικη βία και ασυδοσία δεν έχουν προηγούμενο. 

Μήπως κάποιοι πρέπει να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους; Πιθανόν να τους βοηθήσει να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα αν διαβάσουν το πολύ καλό βιβλίο του Μερλόν Ποντί «Ανθρωπισμός και τρομοκρατία».