Αυτό, που με έχει εξοργίσει με την ιστορία του Ιερώνυμου δεν είναι ότι
● με εντελώς ελαφρά συμπτώματα εισήχθη άμεσα στη ναυαρχίδα των νοσοκομείων της χώρας, στον Ευαγγελισμό, την ώρα, που πέταξαν ηλικιωμένη μάνα στο σπίτι της χωρίς φροντίδα και βρέθηκε νεκρή μετά από δύο μέρες αγκαλιά με τον ΑΜΕΑ γιό της, επίσης διαγνωσμένο θετικό στον ιό..
● δεν είναι ότι κατέλαβε κρεβάτι ΜΑΦ, την ώρα, που τρένα (!!!_ θα μεταφέρουν διασωληνωμένους από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα για ένα κρεββάτι ΜΕΘ & ΜΑΦ..
● δεν είναι, ότι επιβεβαιώνεται πανηγυρικά. για μια ακόμα φορά, ότι ούτε στην αρρώστια, ούτε στο θάνατο είμαστε ίσοι, γιατί πάντα κάποιοι θα είναι πιο ίσοι από εμάς.
Και αυτό σημαίνει, ότι η επιλογή ασθενών δεν θα έχει μόνον ηλικιακά κριτήρια, αλλά κριτήρια θέσης, οικονομικού και κοινωνικού status, κριτήρια ταξικά
● Αλλά ότι, ο Αρχιεπίσκοπος και η Εκκλησία του, αφού δεν σεβάστηκαν κανένα μέτρο πρόληψης (μάσκες, λιτανείες, μεταλαβιές), ενώ ασθενούν (Όπως ήταν αναμενόμενο) και εισάγονται στα νοσοκομεία απολαμβάνοντας τις παροχές του ΕΣΎ και των γιατρών, που δίνουν και τη ζωή τους για να τους σώσουν, ανερυθρίαστα δηλώνουν, ότι
"Με τη βοήθεια του θεού θα πάνε όλα καλά"!
Αν είναι έτσι λοιπόν αφήστε τότε τα νοσοκομεία, τα κρεβάτια και τις ΜΕΘ γι' αυτούς που προσβλέπουν στους γιατρούς και στην Επιστήμη!
Πόση υποκρισία και αναλγησία να μιλά κανείς για τον Θεό, όταν έχει εξασφαλίσει τον επίγειο παράδεισο..
Δημοσίευση σχολίου