Το πρώτο που μου έκανε εντύπωση είναι ο τίτλος που σχεδόν πανομοιότυπα συναντάμε σε όλες τις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες: "Υπερ Μενδώνη 56 προσωπικότητες της Τέχνης και του Πολιτισμού". Είναι ένα γεγονός πρωτάκουστο (αν κάνω λάθος διορθώστε με). Δεν μπορώ να θυμηθώ ποτέ στο παρελθόν να συγκεντρώνονται υπογραφές υπέρ ενός κυβερνητικού προσώπου, όπως συμβαίνει στην συγκεκριμένη περίπτωση με την υπουργό Μενδώνη.
Συνήθως υπογραφές συγκεντρώνονται για να καταδικαστούν κατασταλτικές κυβερνητικές πολιτικές, υπέρ πολιτικών κρατουμένων και προοδευτικών διοργανώσεων. Μάλιστα σε άλλες χρονικές περιόδους το να συγκεντρώνεις τέτοιες υπογραφές ήταν επικίνδυνο. Μπορεί να σε οδηγούσε σε εκτέλεση, όπως έγινε με τον 22χρονο Επονίτη Νίκος Νικηφορίδης, το 1951, επειδή μάζευε υπογραφές γύρω από την "Έκκληση της Στοκχόλμης", για την Ειρήνη, ή να σε έσπαγαν οι μπάτσοι στο ξύλο, όπως έγινε με αγωνιστές το 1968 ή '69 όταν έγινε προσπάθεια να συγκεντρωθούν υπογραφές για να απελευθερωθούν οι εξόριστοι που τους είχε στείλει εξορία η Απριλιανή δικτατορία.
Να παρουσιάζονται αναγνωρίσιμα άτομα και να συντάσσουν κείμενο για να μας πουν ότι "κανένας, δεν μπορεί να αμφισβητήσει την επιστημονική της επάρκεια, τις δεκαετίες που υπηρετεί τον Πολιτισμό, το έργο της και το προσωπικό της ήθος" της Μενδώνη και πρέπει ."να αφεθεί η Δικαιοσύνη να επιτελέσει το έργο της", για μένα είναι κάτι το ακατανόητο.
Υπάρχει όμως κατά την άποψη μου και κάτι απογοητευτικό σ' αυτή την υπόθεση. Οτι ανάμεσα στην πνευματική πλέμπα που υπογράφει αυτό το κείμενο συναντώ τα ονόματα Αιμιλίας Υψηλάντη και της Αννας Φόνσου ... Καλύτερα όμως ας μην το σχολιάσω ...
Δημοσίευση σχολίου