Μπορεί να έφτασε σήμερα το βιολογικό τέλος του μαχητή της Δημοκρατίας,, η παρακαταθήκη των αγώνων που άφησε πίσω του όμως θα μείνουν για πάντα στην ιστορία.
Κι αυτό γιατί δεν μπορεί να ξεχάσουμε την ηρωική πράξη του όταν μαζί με τον Λάκη Σάντα κατέβαζαν από την Ακρόπολη τη σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό των γερμανικών δυνάμεων κατοχής αλλά ούτε και το ότι το αστικό κράτος τον «τίμησε» με να τον δικάσει σε θάνατο και να τον στείλει 13 χρόνια στην φυλακή.
Επίσης στην τωρινή βάρβαρη ταξική μνημονική εποχή, αν και σε προχωρημένη ηλικία -ήταν στα 98 του όταν άφησε την τελευταία του πνοή, πέρσι σαν σήμερα, ο Μανώλης Γλέζος. εξακολουθούσε να βρίσκεται στα μετερίζια του αγώνα και να λέει τα πράγματα με το όνομα τους: "Τέτοια ντροπή για τον ελληνικό λαό δεν την περίμενα να δω στην ζωή μου. Μέχρι που έλεγα καλύτερα να με έβρισκε ένα βόλι να πήγαινα ... να χανόμουνα είτε στην κατοχή .. είτε μετά .. παρά να δω αυτή την κατάντια" τόνιζε σε δηλώσεις του, εκτιμώντας παράλληλα ότι "οι Γερμανοί μας εκδικούνται για την αντιφασιστική αντίσταση μας"
Ούτε επίσης λησμονούμε ότι ο Μ. Γλέζος ήταν ο μόνος πολιτικός άντρας που βγήκε δημόσια και κατάγγειλε την κυβέρνηση γιατί δεν χορηγεί την άδεια που δικαιούταν -και δικαιούται- ο Δημήτρης Κουφοντίνας.
Δεν δίστασε ακόμα να καυτηριάσει με δηλώσεις του την κτηνωδία που έδειξαν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί απέναντι σε φυλακισμένους αναρχικούς αγωνιστές όπως στην Πόλα Ρούπα και στον Νίκο Μαζιώτη.
Μέχρι τα στερνά του χρόνια ο Μανώλης Γλέζος εξακολουθούσε να κάνει "κακές παρέες", όπως είχε πει ο Θ. Πάγκαλος και να δέχεται βιαιοπραγίες και χημικά στο πρόσωπο από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς.
Υποκλινόμαστε στην μνήμη σου σύντροφε. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.
Μέχρι τα στερνά του χρόνια ο Μανώλης Γλέζος εξακολουθούσε να κάνει "κακές παρέες", όπως είχε πει ο Θ. Πάγκαλος και να δέχεται βιαιοπραγίες και χημικά στο πρόσωπο από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς.
Υποκλινόμαστε στην μνήμη σου σύντροφε. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.
Δημοσίευση σχολίου