Πηγή: Ι. Σ. Καριώτης - DocumentoΑλλος εξασφαλίζει ελεύθερη και πλούσια ζωή από την εταιρεία αρίστων της ΝΔ ως αστυνόμος του έθνους. Αλλος ως ρήτορας που συγκινεί τις ευαίσθητες δεξιές καρδιές. Αλλος ως ο καλός ποιμένας που οδηγεί τα απολωλότα της άκρας Δεξιάς και του αγκυλωτού στον Μητσοτάκη. Αλλη ως Ηγερία των τεχνών, του πολιτισμού και του Λιγνάδη.
Ο καθείς κατά το ταλέντο και την ειδικότητά του. Αυτός όμως, και μόνο αυτός, σιτίζεται, στηρίζεται, ψηφίζεται, διαφημίζεται και λιβανίζεται χρόνια και χρόνια από τη φυλή των νοικοκυραίων ως ο πωλητής πάντων των δημόσιων αγαθών.
Ως ο Σούπερμαν Κάτω-Του-Κόστους που διασώζει επιχειρήσεις δολοφονώντας τον δημόσιο χαρακτήρα τους. Και εκποιώντας εν συνεχεία τα υπάρχοντά τους. Ο,τι πάρεις ένα δίφραγκο!
Ο Κωστής Χατζηδάκης έχει κάνει την πολιτική επάγγελμα εξ απαλών ονύχων. Την ντροπή της εξαρτημένης εργασίας ή της κάθε είδους εργασίας δεν την έχει υποστεί ποτέ. Ευτυχώς γι' αυτόν και δυστυχώς για όλους τους άλλους. Από την εποχή που διαδέχτηκε τον Βουλγαράκη στην ηγεσία της ΟΝΝΕΔ η πολιτική αποτελεί τον επαγγελματικό του στίβο.
Ευρωβουλευτής, βουλευτής, υπουργός, αντιπρόεδρος. Την ειδίκευσή του όμως, μαζί με μια λαμπρή καριέρα πωλητή, άργησε κάπως να την εξασφαλίσει. Χρειάστηκε να του αναθέσει το μακρινό 2007 ο Καραμανλής να ξεφορτωθεί την καταχρεωμένη Ολυμπιακή, την οποία το κόμμα του μαζί με το ΠΑΣΟΚ είχαν καταχρεώσει. Και το διέπραξε με τόση επιτυχία, ώστε από τότε δεν έχει να σταματήσει να ξεπουλάει.
Η Ολυμπιακή, η ΔΕΗ, ο ΟΣΕ δεν φιγουράρουν μόνο στο βιογραφικό του αλλά αποτελούν πηγή τέτοιας υπερηφάνειας για τον αυτουργό της εκποίησής τους ώστε να φιγουράρουν και στην τούρτα των γενεθλίων του. Στην οποία ο ίδιος διαπράττει μια ιλιγγιώδη εμφάνιση ως Σούπερμαν, η οποία κόντεψε να ρίξει το Twitter. Ενώ σε μια γωνίτσα της πλούσιας σε πρωτεΐνες για τους «επενδυτές» τούρτας υπάρχει μια υπόσχεση για λίγους και απειλή για πολλούς: συντάξεις!
Που πάει να πει ότι έρχεται η ώρα να απαλλαγεί το δημόσιο από το βάρος της τρίτης ηλικίας. Αν αυτή θα πουληθεί εν ζωή ή άμωμος εν οδώ, όπως οι δημόσιες επιχειρήσεις, παραμένει άγνωστο. Πάντως η τούρτα προαναγγέλλει το μέλλον της.
Αφού δηλαδή ο γλυκύς το βλέμμα, ψυχρός το αίμα και μικρός το δέμας εθνικός μας πωλητής σφυρηλάτησε μια βαθύτερη σχέση με την ολιγαρχία του τόπου, αποκαθιστά τώρα και μια νέα σχέση της πολιτικής με την τούρτα.
Ισως θα πρέπει και τα θύματα της πολιτικής του, οι συνταξιούχοι ιδιαιτέρως που έχουν σειρά, να κάνουν το ίδιο. Και θα προτείναμε, αν το Documento δεν ήταν εναντίον της βίας από όπου κι αν προέρχεται, με τούρτες να αρχίσουν να τον τιμούν στις δημόσιες εμφανίσεις του. Που θα απεικονίζουν τον εθνικό αντίχειρα υψωμένο απέναντι στον εθνικό πωλητή. Αλήθεια, μια τούρτα με πολλή σαντιγί θεωρείται όπλο;
Δημοσίευση σχολίου