Η μόνη ευχάριστη είδηση που διάβασα σήμερα βρίσκεται στο διπλανό twit.
Θα ήθελα να παρακαλέσω όλους τους φίλους/ες που επισκέπτονται το blog μας, να κάνουν το ίδιο. Να δώσουν ένα χαμόγελο, μια ανάσα, στον μεροκαματιάρη, στον βιοπαλαιστή, που μένει δίπλα τους, στην γειτονιά τους. Αυτοί κι εμείς τα ίδια λούκια περνάμε.
Για σκεφτείτε ... Σας κέρασε ποτέ το παραμικρό κάποιος ιδιοκτήτης μεγάλης καφετέριας, ενός "επώνυμου" μεγάλου μαγαζιού; Αυτοί έχουν άτομα της τάξης μας που δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας, ανασφάλιστοι και για ψίχουλα.
Εμείς το μόνο που έχουμε είναι ο ένας τον άλλο. Σ' αυτές τις θλιβερές εποχές, είναι όσο ποτέ ανάγκη να το καταλάβουμε.
Ας στηρίξουμε όσο και όπως μπορούμε τον κόσμο της τάξης μας .... το μαγαζάκι της γειτονιάς.
Δημοσίευση σχολίου