Για την Επιτροπή δημοσίου διαλόγου
Αγαπητοί σύντροφοι,
Εν όψη του Συνεδρίου του κόμματος θέτω υπόψη σας τα παρακάτω κρίσιμα κατά τη γνώμη μου ερωτήματα τα οποία δεν φαίνεται να αντιμετωπίζονται από τις Θέσεις, αν και κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να αποτελούν κύριο μέλημα της έτσι κι αλλιώς ανεπαρκούς θεωρητικής δουλειάς του κόμματος.
1.Πως είναι δυνατόν όταν, ορθώς κατά τους κλασικούς του μαρξισμού, κυριαρχεί η ιδεολογία και οι αξίες της κυρίαρχης τάξης, η οποία ως ψευδής συνείδηση της πραγματικότητας διαμορφώνεται από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, να ανατραπεί αυτή η ιδεολογία ,κάτι που αποτελεί προϋπόθεση για την κατάκτηση μιας επαναστατικής συνείδησης, η οποία με την σειρά αποτελεί προϋπόθεση της ανατροπής του καπιταλισμού, πριν την ανατροπή του;
2. Ισχύουν για τη σύγχρονη εργατική τάξη οι αιτίες που κατά τους κλασικούς καθιστούσαν το προλεταριάτο της εποχής τους εν δυνάμει επαναστατικό, και οι μεσολαβήσεις τις οποίες εκείνοι θεωρούσαν αναγκαίες για την εν τη πράξει εκδήλωση αυτής της εν δυνάμει επαναστατικότητας ;
3.Πως είναι δυνατόν όταν, ορθώς κατά τους κλασικούς του μαρξισμού, η αστική τάξη θα αντιδράσει βίαια στην ανατροπή της εξουσίας της,να μην αντιμετωπιστεί με την λογική και την πράξη, βία στην βία της εξουσίας ; Και πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο όταν η εξουσία κατέχει τα μέσα και τους μηχανισμούς άσκησης της βίας ;
4.Τι προοπτική μπορεί να έχει σε βάθος χρόνου, η σοσιαλιστική επανάσταση και ο σοσιαλισμός σε μια μόνον χώρα, όταν ο κομμουνισμός, ορθώς κατά τους κλασικούς, δεν μπορεί παρά να είναι παγκόσμιος ;
5 . Με δεδομένο τον επί καπιταλισμού αντιφατικό χαρακτήρα της ανάπτυξης των υλικών παραγωγικών δυνάμεων, λόγω του ότι αυτός είναι παράλληλα επαναστατικός και καταστροφικός, για την φύση και τους ανθρώπους, προκύπτει το ερώτημα , η επανάσταση σήμερα καλείται να παίξει το ρόλο του επιταχυντή της παραπέρα ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, όπως την αντιμετώπιζαν οι κλασικοί του μαρξισμού , ή αντίθετα του φρένου έκτακτης ανάγκης στην ανάπτυξης τους όπως την αντιμετωπίζει ο Walter Benjamin ;
Καλή επιτυχία στο Συνέδριο .
Γιώργος Ρούσης
+ σχόλια + 1 σχόλια
Καταρχήν πιστεύω ότι, όταν ένα Κ.Κ. (ή αν προτιμάτε "Κ."Κ.) καβατζάρει το 20ο, αρχίζουν τα χοντρά ιδεολογικοπολιτικά προβλήματα (π.χ. το 20ο του ΚΚΣΕ, το 20ο του Κ.Κ. Ιταλίας...).Το 21ο του ΚΚΕ και με την πρωτότυπη τριπλέττα των Θέσεων όχι μόνο δεν φαίνεται να λύνει προβλήματα, αλλά μάλλον να προσθέτει βλέπω στο "τιμημένο". Με αυτή την έννοια, δεν νομίζω να απαντηθεί κανένα από τα ερωτήματα του σ. Ρούση. Αν και πιστεύω ότι αντανακλούν προσωπικές ταλαντεύσεις και όχι ριζικά ερωτήματα του κομμουνιστικού κινήματος, μιά και άλλα έχουν απαντηθεί προ πολλού και άλλα απλά δεν χρίζουν απάντησης ένεκα λογικών κενών. Έτσι, σε μία επαναστατική κατάσταση η αστική τάξη δεν μπορεί να επιβάλλει όπως παλιά ούτε την ιδεολογία της (ερ.1), αλλά ούτε να κινητοποιήσει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς (ερ.3). Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής είναι σπάταλος όσον αφορά τις παραγωγικές δυνάμεις, προσπαθεί να επιτύχει την ανάπτυξη με εκτατικό τρόπο και όχι με εντατικό, όπως θα κάνει η εργατική διεύθυνση παραγωγής (ερ.5). Το ερ.2 έχει τεθεί όλο το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα από πολλούς μαρξίζοντες οι οποίοι όταν μιλούν για εργατική τάξη, έχουν στο μυαλό τους την εργατική αριστοκρατία της ιμπεριαλιστικής Δύσης, ωστόσο η εργατική τάξη παραμένει επαναστατική όσο παραμένει επαναστατική η συμβολή της στη μετουσίωση της εργατικής τουης δύναμης σε υπεραξία και τέλος το ερ.4 καλείται να το κρίνει η ζωή, όπως κλήθηκε και στον 20ο αιώνα, αλλά απαντήθηκε μερικά. Υπάρχουν όμως άλλα ερωτήματα, όπως για τη θρησκεία, για τη μετανάστευση, για την παγκόσμια ειρήνη κλπ κλπ που θα μπορούσαν να τεθούν...
Δημοσίευση σχολίου