"Ο άγιος Ιωσήφ ο ησυχαστής έσπαζε ξύλα επάνω του, ο άγιος Παΐσιος έκοψε ένα κομμάτι από την φτέρνα του για να πονέσει και να πολεμήσει έτσι το σαρκικό πάθος, ένας άλλος άγιος που είχε κι αυτός έντονο σαρκικό πειρασμό, έβγαλε τα ενδύματα του και κυλιόταν μέσα στα αγκάθια....", διαβάζω/
Γατάκια! Ο Ωριγένης, «μια από τις σημαντικότερες μορφές των πρωτοχριστιανικών χρόνων», έκοψε το πουλάκι του! Γιατί, τι να το κάνει; Να έχει τον πειρασμό μέσα στα πόδια του;
Εδώ να πω πως κάποιοι το αμφισβητούν λέγοντας πχ ότι «καταφέρεται εντονότατα εναντίον των αυτοευνουχισθέντων, κατηγορώντας αμείλικτα την πράξη αυτή».
Αυτό δε λέει τίποτα. Πχ υπάρχουν παπάδες που κάτω από το ράσο φοράνε ζαρτιέρα, αλλά καταδικάζουν μετά βδελυγμίας όσους άρρενες φορούν φούστες. Όπως και το γεγονός πως κάποιος μπορεί να το κόψει όποτε θέλει. Άλλωστε ποιος θα τον ψάξει; Ο Επίσκοπος; Ενδιαφέρουσα έρευνα…
Σαδισμός και θρησκεία λοιπόν. Τα έχουμε ξαναπεί. Αν έχουμε "έντονο σαρκικό πειρασμό" δεν πρέπει να τον ικανοποιήσουμε, γιατί θα πέσουμε! Που; Στα μαλακά ίσως;
Κι εδώ έρχομαι να λύσω μια παρεξήγηση. Και ο παπάς που λέει αυτά τα σαδομαζοχιστικά και εσείς αγαπητοί Σύντροφοι, πιστεύετε πως σαρκικοί πειρασμοί είναι το σεξ.
Όμως δεν είναι μόνο το σεξ κι εδώ θα κάνουμε λίγη θεολογία και γραμματική. «Πειρασμός είναι η πρόκληση να κάνεις κάτι, ιδιαίτερα κάτι που συνεπάγεται ηδονή και είναι απαγορευμένο».
Πχ να φας σουβλάκι Μεγάλη Παρασκευή. Η σοκολάτα δεν είναι πειρασμός για τους περισσότερους; Ο γύρος με τις τηγανιτές πατάτες; Ο μουσακάς; Δεν περιγράφω άλλο πρώτον γιατί θα σας κολάσω και δεύτερον γιατί πείνασα.
Κι εδώ έρχεται η θρησκεία και σου λέει. «Μη φας, θα φας στην άλλη ζωή! Άσε να τρων οι πλούσιοι. Αν φας, αμαρτάνεις! Ψόφα λοιπόν από την πείνα»!
Το ίδιο συμβαίνει με τον ύπνο. «Τι; Θα κοιμηθείς; Θα ξεκουραστείς. Όχι! Μη! Θα δουλεύεις συνέχεια. Δόξα το Θεό η κυβέρνηση φροντίζει να πεθάνεις από εξάντληση, ώστε να πάρεις τα ρεπό σου μια ώρα αρχύτερα στον Παράδεισο»! Τι να τα κάνεις άλλωστε εδώ στη Γη;
Βλέπετε η θρησκεία είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των αφεντικών. Ακόμα κι εκεί που νομίζεις πως μιλάει για κάτι άλλο, δουλεύει για τους ισχυρούς.
Ο Ιησούς φυσικά δεν ήταν μαζοχιστής, πολύ περισσότερο δεν ήταν σαδιστής. Γι αυτό οι Αρχιερείς φρόντισαν να βγει από τη μέση. Γιατί πήγαινε όπου ήθελε, έτρωγε και έπινε ό,τι ήθελε. Παρόλα αυτά είχε πολλά ρεπό. Μια χαρά Ασφαλιστικό για 6 μέρες δουλειάς που έφτιαξε ο Πατέρας Του τον κόσμο.
Το θέμα λοιπόν είναι να περάσουν στα πρόβατα, το ποίμνιο, πως αυτά που κάνουν οι τσοπαναραίοι είναι για το καλό τους! Το σανό που τα ταΐζουν, που τα κουρεύουν, τα αρμέγουν… «Υπομονή έρχεται το Πάσχα». Βέβαια εμείς ξέρουμε το ρόλο του καθενός το Πάσχα, τα πρόβατα όμως, αν χάσουν την υπομονή τους θα αρχίσουν να κουτουλάνε.
+ σχόλια + 2 σχόλια
Μεγάλε ξέρεις άραγε τι λες; Πρώτον ο ευνούχος δεν μπορεί να γίνει ιερέας, το απαγορεύουν οι Ιεροί Κανόνες. Κάποιοι που κάνανε θυσίες για την αποφυγή του πειρασμού ήταν μοναχοί που υπερβαίνουν τα κοινά ανθρώπινα. Και οι νηστείες δεν είναι συνέχεια είναι δεδομένες. Επίσης ο ύπνος δεν είναι αμαρτία και όταν διαβάζεις στα πατερικά κείμενα την προτροπή για αγρυπνία δεν είναι για να δουλέψεις αλλά για να προσευχηθείς και να λατρεύσεις το Θεό. Α και μιας και το ανέφερες, ο Ωριγένης έπαιρνε τα λόγια του Κυρίου κυριολεκτικά ακόμα και όταν ήταν μεταφορικά και για αυτό αυτοευνουχίσθηκε, αργότερα ο ίδιος έκρινε την πράξη του αλλιώς. Ο Ωριγενισμός είναι επίσης αίρεση, και όχι δόγμα της Εκκλησίας.
ΥΓ: Ξέρεις βέβαια ότι στον ευνουχισμό άλλο κόβουν έτσι όχι το πουλί τους όπως το θέτεις.
Από άποψη δύναμης του μυαλού και ευρύτητας της μόρφωσης- και άσχετα από αυτά που διαδίδονται στην πιάτσα των χριστιανών θρησκόληπτων, περί του "αυτοευνουχισμού",της "αίρεσης" κι άλλες τέτοιες ιστορίες, ο περί ού ο λόγος Ωριγένης έβαζε κάτω ένα ολόκληρο μαντρί από τους "ατσουγκράνιστους" εκείνους σκερβελέδες της επίσημης "εκκλησίας" που τον έβγαλαν "αιρετικό", γιατί δεν τον γουστάριζε έναν τέτοιο φιλόσοφο το καρκίνωμα των μεσαιωνικών καλόγερων (κακόγερων θα ήταν το σωστό όνομα για την κλίκα αυτή, αλλά τέλος πάντων). Φανταστείτε, φίλοι αναγνώστες, ότι ο "αιρετικός" αυτός που μπορούσε να υπαγορεύει σε γραφείς πολλές φιλοσοφικές πραγματείες ταυτοχρονα ήξερε ολόκληρο το έργο του Πλάτωνα, σε μιαν εποχή που οι "Ταλιμπάν" του μετέπειτα "ορθοδοξιστάν" δεν ήξεραν βάλουν στο χαρτί ούτε καν την υπογραφή τους! Αν ο "αιρετικός" δεν είχε μπλέξει με το ακαθόριστου ακόμη τότε δόγματος μίγμα που λεγόταν "χριστιανική εκκλησία", πιθανότατα θα είχε εξελιχθεί σε κορυφαίο ιδεαλιστή φιλόσοφο της νέας Ακαδημίας στη Ρωμαϊκή εποχή, πολύ ανώτερης ποιότητας από τους νεοπλατωνικούς ιδεαλιστές που ακολούθησαν, οι οποίοι μάλλον ανακάτεψαν τον πλατωνισμό με τις νεο-πυθαγόρειες δοξασίες και τερατολογίες (Πλωτίνο, Ιάμβλιχο κλπ). Αλλά, εν πάση περιπτώσει, αυτό υπήρξε ιστορικά ο Ωριγένης, μίγμα του πλατωνισμού με τον χριστιανισμό του δεύτερου αιώνα της νέας χρονολογίας, προτού τον φτιάξουν αυτόν το χριστιανισμό όπως ήθελαν το ρωμαϊκό δουλοκτητικό κράτος και το "ορθόδοξο" παπαδαριό του. Αν δεν αρέσει στους επιγόνους αυτού του παπαδαριού στον 21ο αιώνα της νέας χρονολογίας, ο Ωριγένης, ώρα τους καλή και μηδέν η ζημιά. Εμείς, οι οπαδοί του Διαλεκτικού και Ιστορικού Υλισμού νομίζω -σύντροφε Μήτσο- ότι είμαστε και οι μόνοι που μπορούμε να αποτιμήσουμε σε σωστά ιστορικά πλαίσια το έργο του χριστιανού-πλατωνιστή φιλοσόφου της Αλεξάνδρειας. Άλλωστε, τίποτε το ανθρώπινο δεν μας είναι αλλότριο!
Δημοσίευση σχολίου