Διάβασα με προσοχή το άρθρο του συντρόφου Γιώργη για το κομμουνιστικό κι επαναστατικό κίνημα στην Τουρκία και στο Κουρδιστάν, άρθρο συνοδευόμενο από το μήνυμα συντρόφου πολιτικού πρόσφυγα από την Τουρκία, ο οποίος αντέδρασε σε μια ανακοίνωση - διατύπωση του "επίσημου ΚΚΕ" - και με το δίκιο του ο άνθρωπος, όταν διάβασε εκεί ότι μόνο μια πολιτική οργάνωση αντιστέκεται στο τουρκικό καθεστώς...
Διάβασα επίσης τα συνήθη επικριτικά-πικρόχολα σχόλια ορισμένων φίλων μας, οι οποίοι νιώθουν βαριά θιγμένοι, κάθε φορά που θα διατυπωθεί στην ιστοσελίδα αυτή μια κριτική παρατήρηση προς την πλευρά του Περισσού.
Έτσι τώρα τα έβαλαν με τον Γιώργη και έπιασαν και το θέμα του ελληνικού ψευδεπίγραφου "ΣΥΡΙΖΑ" και της πολιτικής του, αν και αυτό -στην πραγματικότητα- είναι άσχετο με τα γεγονότα στη γειτονική μας χώρα όπου οι λαοί της δίνουν ατελείωτες μάχες, επί δεκαετίες τώρα, ενάντια σε μια διαρκή φασιστική σκλαβιά και τρομοκρατία.
Ας δούμε λοιπόν πιο ψύχραιμα την κατάσταση στην Τουρκία, χωρίς να παρασυρόμαστε από την ελλαδική πραγματικότητα
Το κομμουνιστικό και εν γένει το επαναστατικό κίνημα στην Τουρκία είναι πολυδιασπασμένο όπως και στην Ελλάδα, αλλά σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό, αν σκεφτεί κανείς ότι εκεί υπάρχουν και δρουν ξεχωριστά και μερικά αμιγώς κουρδικά επαναστατικά κόμματα, αφού το εθνικό ζήτημα είναι ανοιχτό και καυτό. Δεν μιλάμε εκεί για κάποιες μειονότητες, αλλά για ένα συμπαγή λαό εκατομμυρίων ανθρώπων που στερείται βασικά εθνικά του δικαιώματα κι ελευθερίες.
Πέραν λοιπόν από το γνωστό ήδη θέμα για το προσεχές "αντιιμπεριαλιστικό φεστιβάλ" της νεολαίας του Περισσού στη Λέσβο, την υπόθεση της χρηματοδότησής του από την Περιφέρεια Βόρειου Αιγαίου κλπ, που ήδη τα έχουμε συζητήσει αναλυτικά σε αυτό το site, πρέπει σήμερα να επισημάνουμε (για την ενημέρωση των φίλων αναγνωστών μας) ότι η πολιτική ομάδα με την ονομασία "ΚΚ Τουρκίας" -ΤΚP- με την οποία και διατηρεί αποκλειστικά κομματικές σχέσεις το "επίσημο ΚΚΕ", είναι μόνο μία από τις πολλές κομμουνιστικές οργανώσεις της Τουρκίας, αυτή η οποία βρίσκεται και ιδεολογικά πιο κοντά στη γραμμή και τις σημερινές αναλύσεις του Περισσού, και που γενικά δρα αυτή τη στιγμή σε μια τυπικά νόμιμη κατάσταση.
Φυσικά μέσα σε καθεστώς διακρίσεων και διωγμών από το κράτος και το παρακράτος της Άγκυρας. Αυτό το συγκεκριμένο "ΚΚ Τουρκίας" συμμετείχε ως τώρα και συμμετέχει γενικά στις τουρκικές εκλογές, αλλά για την ώρα έχει μια μάλλον ασήμαντη πολιτική επιρροή.
Από την άλλη πλευρά όμως ξέρουμε ότι στην Τουρκία δρουν στην παρανομία και με τη μέθοδο του ένοπλου αντάρτικου αγώνα επί πολλές δεκαετίες, κυρίως στην Νότιο-ανατολική Τουρκία, (τακτική του παρατεταμένου λαϊκού πολέμου) οργανώσεις όπως:
α) το ΚΚ Τουρκίας μαρξιστικό-λενινιστικό -ΤΚΡΜL- κόμμα που δημιούργησε τη δεκαετία του 1970 μια ομάδα δυναμικών επαναστατών με επικεφαλής τον σπουδαίο θεωρητικό, αγωνιστή και μάρτυρα της λευτεριάς Ιμπραήμ Καϋπάκκαγια, που πέθανε ορθός στις φυλακές μέσα σε φρικτά βασανιστήρια μόλις στα 25 του χρόνια, (καθώς και ορισμένες διασπάσεις αυτού του κόμματος)β) το Επαναστατικό Κόμμα-Μέτωπο και πολλές άλλες μαρξιστικές-λενινιστικές οργανώσεις και διασπάσεις τους...
Στα επαναστατικά αυτά κόμματα και οργανώσεις ανήκαν οι επαναστάτες μαχητές που έπεσαν με το όπλο στο χέρι, μαχόμενοι ενάντια στο καθεστώς, και που τα ονόματά τους με τιμή και συγκίνηση επικαλείται στο κείμενο του ο σύντροφος πολιτικός πρόσφυγας που απευθύνθηκε στον Γιώργη. Εκεί ανήκουν και πολλοί άλλοι αγωνιστές που σήμερα καταδιώκονται από τα σάπια ψευτοδημοκρατικά αντικομμουνιστικά καθεστώτα της Δύσης, όπως το γερμανικό.
Παραδοσιακά επίσης μαρξιστική- λενινιστική, αντιρεβιζιονιστική γραμμή έχει το μικρό ιστορικό Κόμμα Εργασίας -ΕΜΕΡ- με την εφημερίδα "Εβρενσέλ" που κι αυτό βεβαίως δρα σε δύσκολες συνθήκες μιας τυπικής νομιμότητας, φυσικά υπό τον ασφυκτικό βραχνά των μπάτσων, των χαφιέδων, των "καδήδων" και των παρακρατικών του αντιδραστικού καθεστώτος.Εκείνο όμως το πραγματικά ευρύ και δυναμικό αριστερό κόμμα στο χώρο του κουρδικού, κυρίως, λαϊκού κινήματος, που κατόρθωσε ίσαμε σήμερα να παίξει έντονο ρόλο στην κεντρική τουρκική πολιτική σκηνή, παίρνοντας και μεγάλο ποσοστό ψήφων είναι το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών -HDP- το οποίο αυτή τη στιγμή δέχεται και το κύριο βάρος της φασιστικής τρομοκρατικής επίθεσης του κράτους και του παρακράτους της Τουρκίας. Σ' αυτό άνηκε η δολοφονημένη πριν λίγες συντρόφισσα από τη Σμύρνη.
Σ' αυτό, αν δεν κάνω λάθος, ανήκει και ο μοναδικός κομμουνιστής δήμαρχος στην Τουρκία! Μεγάλο μέρος του δυναμικού αυτού του κόμματος είναι Κούρδοι αλλά και Τούρκοι κομμουνιστές. Το συγκεκριμένο κόμμα τούτη τη στιγμή εξακολουθεί να δρα, να αγωνίζεται για το δίκιο των εργαζομένων, παρόλο που η ηγεσία του και μέρος των βουλευτών του βρίσκεται στις φυλακές του σημερινού ισλαμιστή-φασίστα κοινοβουλευτικού δικτάτορα της Τουρκίας.
Επομένως, δεν είναι μόνο το ΚΚΤ του Κεμάλ Οκουγιάν που αντιπαλεύει το τουρκικό καθεστώς. Θα ήταν άδικο και μονομερές να ειπωθεί κάτι τέτοιο και μάλιστα ενώπιον ανθρώπων που ξέρουν πολύ καλά τι γίνεται στην Τουρκία, όπως είναι οι εδώ πολιτικοί πρόσφυγες από την Τουρκία και το Κουρδιστάν. Και είναι βέβαια τελείως άτοπο το να θεωρείται από μερικούς το HDP υποτιμητικά σαν ο ... τουρκικός - κουρδικός "ΣΥΡΙΖΑ".Για τη συγκεκριμένη παρανόηση φταίνε η άγνοια των συνθηκών που επικρατούν στην Τουρκία, καθώς και ορισμένα δημοσιεύματα που βλέπουν κατά καιρούς το φως στο "Ριζοσπάστη", δημοσιεύματα που ονομάζουν "σοσιαλδημοκρατικό" το κουρδικό κόμμα, προφανώς επειδή η εφημερίδα του Περισσού τέτοια πληροφόρηση παίρνει από την αδελφή της ομάδα του Οκουγιάν και σαφώς και με βάση τη δική της θεώρηση των πραγμάτων που αποκλείει πολιτικές συνεργασίες των κομμουνιστών με άλλες λαϊκές δυνάμεις, τις οποίες το "ΚΚΕ" ονομάζει συλλήβδην "σοσιαλδημοκρατικές", "οπορτουνιστικές" κλπ...
Ας χτυπήσουν λοιπόν, αν το θέλουν μερικοί, αυτή την πολιτική οργάνωση-νοθεία που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ και που ευθύνεται βαρύτατα, εδώ στην Ελλάδα, για τη σημερινή επέλαση της μαύρης μαυρίλας του Μητσοτάκη, αλλά ας σταθούν με ανοιχτά τα μάτια και ανοιχτή, ζεστή συντροφική καρδιά μπροστά στους Τούρκους και τους Κούρδους μαχητές και μάρτυρες της λευτεριάς.
Ας μην ξεχνούν ότι στην Τουρκία διαχρονικά γίνεται αγώνας ζωής και θανάτου όλων των λαϊκών δυνάμεων για τις πιο στοιχειώδεις δημοκρατικές λαϊκές ελευθερίες, για τα πιο στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα, κι ότι ένα τραγούδι σαν εκείνο το ιστορικό του Μίκη το εμπνευσμένο από τον αγώνα του Αλέξανδρο Παναγούλη ("Όταν χτυπήσεις δύο φορές...") είναι η καθημερινή πραγματικότητα, για κάθε κομμουνιστή, αριστερό και δημοκράτη...
Δημοσίευση σχολίου