Οταν καθορίζει τις τύχες σου μια απόλυτα εξαρτημένη, παρασιτική κομπραδόρικη αστική τάξη

Η είδηση κάνει τον γύρο του κόσμου και αναφέρεται στα αποτελέσματα που είχε ένα  πιλοτικό πρόγραμμα που αφορά τις εργασιακές μεθόδους και έλαβε χώρα στην Ισλανδία την τετραετία 2015-2019.

Αυτό αφορούσε διαμετρικά διαφορετική αντίληψη απ' τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη. 

Το πείραμα της Ισλανδία που εστιαζόταν σε τέσσερις ημέρες εργασίας την εβδομάδα χαρακτηρίστηκε από απόλυτη επιτυχία. Είχαμε σ' αυτή την χώρα τετραήμερη εργασία με ίδιους μισθούς, χωρίς να υπάρξει μείωση παραγωγικότητας ενώ αντίθετα βελτιώθηκε στην πλειονότητα των εργασιακών χώρων.

Η μελέτη καταγράφει ότι οι εργαζόμενοι αισθάνονται λιγότερο στρες, ενώ η υγεία και η ισορροπία της προσωπικής ζωής με την εργασία έχει βελτιωθεί.

Ο Γουίλ Στόνγκ, διευθυντής της μελέτης δήλωσε ότι «αυτή η έρευνα καταγράφει ότι η μεγαλύτερη μελέτη παγκοσμίως για μικρότερη εργασιακή εβδομάδα στον δημόσιο τομέα ήταν μια μεγάλη επιτυχία. Δείχνει ότι ο δημόσιος τομέας μπορεί να βρεθεί στην πρωτοπορία αναφορικά με το ωράριο και υπάρχουν μαθήματα από τα οποία μπορούν να διδαχθούν και άλλες κυβερνήσεις».

Από την πλευρά του ο ερευνητής του Ινστιτούτου Alda, Γκούντμουντουρ Χάραλντσον σημειώνει στο BBC «το ισλανδικό ταξίδι μας δείχνει πως όχι μόνο είναι εφικτές οι λιγότερες ώρες εργασίας στο σύγχρονο περιβάλλον, αλλά ότι η προοδευτική αλλαγή είναι πιθανή».

Η ίδια είδηση προσθέτει ότι η Ισπανία ήδη έχει ξεκινήσει πιλοτικά το πρόγραμμα της τετραήμερης εργασίας, υπό το βάρος και της πανδημίας ,ενώ η εταιρεία Unilever δίνει τη δυνατότητα στους εργαζόμενούς της στη Νέα Ζηλανδία να μειώσουν το ωράριό τους κατά 20% χωρίς να αλλάξει ο μισθός τους.

Κι εδώ για να μην υπάρξει καμιά παρανόηση να σημειώσουμε ότι σε κάθε καπιταλιστικό σύστημα έχουμε κάποιες διαφοροποιήσεις που αφορούν ποσοτικά και όχι ποιοτικά μεγέθη. Διαφοροποιήσεις δηλαδή στο βαθμό εκμετάλλευσης, και στο βαθμό αναδιανομής του εθνικού εισοδήματος. 

Και στην Ισλανδία και στην Ελλάδα έχουμε καπιταλισμό. Σε μας όμως συμβαίνει να έχουμε απ' τα γεννοφάσκια της μια εξαρτημένη, παρασιτική κομπραδόρικη αστική τάξη που έγραφε και ο Νίκος Ζαχαριάδης που όμοια της μόνο σε μπαναμίες συναντάς..